Datasets - ISEBEL

Heit syn broer Geartom soe by in boer yn Grinslân yn 't wurk. De nachts soed er yn 'e skuorre sliepe. Doe't it tiid wie om him del to jaen soed er de skuorredoarren ticht dwaen. Doe sei de boer tsjin him: "Né, dy doarren matte jo net ticht dwaen, dy binne moarn dòch iepen." Geart-om sei: "Leauwe jo dêr dan oan?" Doe't de boer fuort wie die Geart-om de...

nl.verhalenbank.33278

As men trije krúskes op 'e wei set, kin de tsjoenster jin net pakke. Men mat noait trije kear achterelkoar 'ja' sizze op hwat in tsjoenster jin freget, hwant dan hat se jin yn 'e macht. Hat men in koarste roggebrea yn 'e bûse, dan kin gjin tsjoenster fet op jin krije.

nl.verhalenbank.24062

Der wie in frou, dy hie in gouden skonk. Hja sei: "As ik der us ôf kom to reitsjen, dan wol ik dy skonk by my hâlde. Dan meije jimme dy der net ôfhelje." Dat biloofden se har, mar doe't hja stoar, hâldde de man him net oan syn wurd. Hy nom de skonk der àl ôf en it minske kom sûnder gouden skonk yn it graef. Doe't se ien dei op 't tsjerkhôf lein hie, kom...

nl.verhalenbank.23719

Ien hjirwei kaem ris in kear út 'e herberch. Underweis nei hûs ta woard er samar fan 'e wei ôf yn 'e sleat smiten. Hy sei: "Bliksem, doch dat noch ris." Doe gebeurde 't wer. "Noch ris", sei er. En wer woarde er yn 'e feart smiten. Mar doe doarst er it net wer to freegjen, hwant doe wist er dat it de duvel wie.

nl.verhalenbank.28116

Doe't Knjillis Veenstra noch feint wie, hied er mei trije man der op út west. Hy wie in blaffer. Hy sei, hy woe de duvel wol us sjen. Doe kommen se de Wedze lâns. Hy roan tusken dy trije kammeraden yn. Mar hy woarde der tuskenwei tild en yn 'e sleat smiten. Knjillis Veenstra wenne by 't spoar ûnder Kollumersweach.

nl.verhalenbank.19452

Doe't ik in famke wie wennen wy yn Houtigehage. Ik moest elke dei iten bringe nei in omke fan my, dy arbeide by mynhear Bogaerts. Dat wie in hiel ein rinnen. Op in kear doe kom ik werom. Doe wie der in âld wyfke. "Och heden, berntsje," sei se, "hwat mastû alle dagen in ein rinne. Hjir hast in apel." 't Wie in hiele moaije apel, mar ik doarst him net op to...

nl.verhalenbank.25618

Yn 'e Bilt wennen twa hiele bêste froulju. Dat wienen Anna en Jacoba. Dêrom ha se twa doarpen nei dy froulju neamd: Sint Anna Parochie en Sint Jacoba-Parochie. Se neamden dy froulju wol faek: onze lieve Vrouwen. En dêrom ha se it trêdde plak neamd Onze Lieve Vrouwenparochie.

nl.verhalenbank.20628

Us mem hat foar har trouwen by in boer wenne, dêr't de keallen altyd dea gongen. Doe gong dy boer nei Antsje Duvelbander ta. Dy frege him of der ek jonges by him yn 'e hûs wienen. "Ja," sei de boer, "wol trije." "Dan matte dy jonges mar us in joun of hwat oppasse. Hwant der sil in dikke kat foar de koegleskes lâns rinne. Dy kat matte se de poaten brekke....

been

nl.verhalenbank.15693

Der wie in feint, dy wie tige dryst. Hy joech nergens om. Hy hâldde in weddenskip mei guon, dat hy doarst wol by 't tsjuster nei 't tsjerkhôf ta en helje dêr in deabonke wei. Deselden dy't mei him wedden, tochten: "Nou sille wy him dochs us bang meitsje." Foardat hy der wie, wienen der trije fan har nei 't tsjerkhôf ta gien. Sy hienen elk in wyt lekken om...

nl.verhalenbank.23453

Yn Bûtenpost wienen in man en in frou út to jounpraten. De dochter hie twa froulju by har to jounpraten noege. Sy dienen it dy jouns hiel mâl en seinen rare dingen. Se wedden der om hwa't it dy jouns it raerst opsizze koe. De jouns let gongen de fammen fuort. Doe wie der har in pleachbeest op side kom, 't like in hiele dikke swarte houn. Earst bleauwen...

nl.verhalenbank.27806

De bonken yn 'e bientsjekou. Der wenne ergens in jongfeint, dy wie net gau bang. Hy wedde mei it jongfolk, hy soe op dy en dy joun let nei 't tsjerkhôf en in deabonke út 'e bientsjekou helje. Dat wie dus ôfpraet. Mar de koster, dy't der fan ôfwiste, forskûle him achter de bonken. Hy hie in wyt lekken om him hinne dien. De jonge pakte in bonke. Doe sei de...

nl.verhalenbank.20827

Trije bruorren: Bouwe, Gerke en Frederik stiften elk in kleaster: Bouwe-kleaster, Gerkeskleaster en Feankleaster.

nl.verhalenbank.23651

Zai [grootmoeder] vertelde ook van n familielid, dei n kroeg har. Dei harn n keer veziede kreegn van gounend, dei mit peerd en koetse komen warn. t Peerd mös mor zolaank op staal stoan. Dou de veziede s oavends weer vot zol, en ze noar t peerestaal gungen, stön t daier boovn in de kribbe; dat zol ja wat beduden. “Door kump wat achteraan”, zeden ze. En dr...

afbranden

nl.verhalenbank.43614

Doe't myn wiif Sjouk noch faem wie, hie se faek lêst fan nachtmerjes. Sy slepte op 'e souder en sy hearde de nachtmerje wol by de trap opkommen. It wie slim sa't dy nachtmerje har altyd pleage. Doe sei har mem tsjin har: "Ast de nachtmerje nou wer oankommen hearste dan mast hinnegean en siz trije kear hiel lûd: "Duvel, duvel, duvel, dû wurdst gjin baes...

aanraden

nl.verhalenbank.17536

Hearke wie wol tige sterk, mar hy wie der net linich neffens. Us pake en dy wienen us oan 't ûngetiidzjen op in hoekje greid mei har trijen. Dêr njonken wienen fiif man oan 't wurk, dêr wie Sterke Hearke ek by. Dat wie folle lytser stikje lân. Mar pake en dy hiene gâns earder klear west.

aantal

nl.verhalenbank.23863

Alde van der Woude út Grinzer Pein hat ek in pear kear mei in pleachbeest to meitsjen hawn. Op in kear, doe wienen hy en noch twa man de Grinzer klaei út west. Sy hienen warch west, hwant sy wienen rinnende en sy wienen even lizzen gong en dêr wie hy yn 'e sliep rekke. Doe't er wekker woarde hienen de oare twa sein: Der is ús in pleachbeest passeard. Doe...

beest

nl.verhalenbank.24665

Moeder kos bloedbesprèke en ok pienbesprèke. Bart Knillese, de klompemaker, had zien eige bar gesneje mee ’t klompemakersmes. ’t Bloed gutste d’ruut. Moeder het ’t besproke. Ze makte drie kruuskes opte plek en ze bidde erbé’j. Wat ze bidde, weet ik nie. Mar ’t bloeie stopte direk. En de pien was over.

belezen

nl.verhalenbank.50319

Ik wie in jongfeint, doe kom ik us op in kear mei myn kammeraet Japik op in joun op 'e fyts thús. (yn 'e Boelensloane) "Sjoch," sei 'k, "dêr stiet in plaets yn 'e brân." 't Wie Veenstra's plaets, dy stie yn ljochte lôge. Doe't wy der by kommen, wie der neat to dwaen. Trije wiken letter seach ik it wer. Mar doe brânde de plaets op. 't Wie deselde lôge.

nl.verhalenbank.23491

Dy't jild fan 'e duvel ha wol moat mei in swarte kat yn 'e sek yn 'e nacht trije kear om 't tsjerkhôf rinne. Dan stiet dêr ien, dy mat er de kat jaen. Thús mat er in swarte sok oan 'e line hingje jouns, dan is dy de oare moarns fol jild. In grize sok jowt neat. Mar nei 14 dagen is sa'n ien dea.

dood

nl.verhalenbank.31056

Myn skoanmem hat wol faek forteld, hja stie ris by de brêge hjir yn 'e Westerein, doe hearde se trije kear hiel dúdlik 'help!' roppen. Mar hoe't hja ek seach, der wie neat to sjen. Dy winters binne dêr op dat plak trije bern forsûpt. Us skoanmem sei altyd: "Dat haw ík fan tofoaren heard."

nl.verhalenbank.33669

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur