Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
It deadshimd dat de deade oankrige, moest yn 'e es wêze. Paste it net to goed, dan kom de deade werom. Dan hie er gjin rêst yn 't grêf.
nl.verhalenbank.29675
Berntsjes dy't gjin deaklean meikrigen ha, spûkje ek. Dy kinne de rêst net krije. Yn 'e Boelensloane wienen sokke berntsjes. Dy wienen neaken. Guon ha har sjoen.
nl.verhalenbank.37926
Dodenhemd:
Vroeger, in mijn jeugd, was het nabuursplicht, dat bij een sterfgeval de twee naaste buren het lijk aflegden, respectievelijk de mannen of de vrouwen naar hun eigen geslacht. De buurvrouwen moesten het doodskleed maken, en wel van wit linnen. Er hoefden maar weinig steken genaaid te worden; het werd er met een grove steek omheen gedrapeerd. De...
nl.verhalenbank.57963
Us mem is yn 'e Harkema great brocht. Hja fortelde der wenne yn 'e Harkema in âld frou, dy siet altyd to spinnen. Froeger wie it de gewoante, as de lju in himd hienen dat net al to bêst mear wie dan brûkten se dat as deadshimd. It wie doe in earmoedige tiid.
Doe't dat âld minske kom to forstjerren, dat altyd siet to spinnen, dienen se har in himd oan,...
nl.verhalenbank.24178
To Visvliet wie in plak, dêr koe net in skip fêstlizzen bliuwe. Dat plak, dêr roan in hage bylâns. Der lei in skipper, dy fornom al faker as ien kear, dat in jonkje en in famke it anker fan 't skip losmakken en dat op it dek smieten. Dêrnei krûpten se achter de hage wei. Altyd lei de skipper los.
Doe gong dy skipper us in kear nei de dûmny ta en lei him...
nl.verhalenbank.17613
Doe't ús mem stoar krige se de skjirre en de nuddel, dy't brûkt wienen by it meitsjen fan har bierklean, mei yn 'e kiste. En noch folle mear. Ek twa boarstrokken.
nl.verhalenbank.29567
Berntsjes dy't stoarn binne en gjin bjirklean meikrigen ha, kinne de rêst net fine. Dy komme wer.
nl.verhalenbank.24322
Der wie in dobbe achter Fokke Rins (Fokke Alma = dikke Fokke, dûbelde Fokke, soan fan Albert Alma en Tet). Tichteby hat in âld hûs stien, dêr binne trije berntsjes yn forbrând. Jan van Zalen hat der noch in liet fan makke. Dy berntsjes binne op it earmetsjerkhôf biierdige. Sy hienen gjin deaklean mei krigen.
Dy berntsjes sweefden altyd om dy dobbe hinne...
nl.verhalenbank.22223
Bern, dy't gjin deadsklean meikrige ha, spûkje ek.
nl.verhalenbank.10694
It is gebeurd dat ien in bierkleed oan krige, dat to lang wie. Doe knipten se der in stik ôf mei de skjirre. Doe wie 't fan pas en sa woarde it minske biïerdige. Mar sy forgeaten de skjirre mei yn 'e kiste to dwaen. Doe krige dat minske gjin rêst en oppenearre se har letter by de famylje.
nl.verhalenbank.17100
Zo bestoan dr veurloopn.
Mien aign moeke het ons door van verteld. Zai zag es n liekwoagn over de weg goan. Ze zee teegn mien zuster, dat zai ook es kiekn mos. En dei zag t zulfde. Moeke vruig toun: “Zugst ons Haarm dr ook bie?”
“Nee”, zee mien zuster. “Gelukkig, den is t veur mie zulf, dat is beter den veur zo’n jonge man”, zee t oal.
Loater het zai oms...
nl.verhalenbank.46213
Op it Blauhûs wenne froeger in boerefaem. Dy faem krige twa berntsjes, dy wienen fan 'e boer. It wienen twillinkjes. Dy berntsjes hat se weimakke yn 'e kolk.
Letter kom der in oare boer op it spul to wenjen. As dy oan it melken wie, kommen der altyd twa twillinkjes op 'e mjilling achter de kij. Dat wienen twa neakene berntsjes. It wienen deselden dy't de...
nl.verhalenbank.19528
As ien stoarn is mat men der fral om tinke, dat it bierkleed net to lang is. It is ris gebeurd dat ien werom kaem by de famylje to spûkjen. Dan rôp er al mar: To lang - to lang.
Doe seinen se op in kear: "Skuor der dan in stik ôf."
En doe hearden se dúdlik dat der hwat skuord waerd. Doe hat dyselde der net wer west.
nl.verhalenbank.29762
In Ternaard woonde in turfskipper. Alle kearen as dat skip daar lei dan kwam der in naken kiendsje achter bij 't skip op. De skipper wist niet hoe hij daar mee aan moest. Toen is hij naar doomny gaan en het hem fraagd wat dat was.
De doomny kwam op it skip en dy het bidden en hy het it kiend fraagd hwerom it geen rust hat.
Toen het dat kiend seid, hy had...
nl.verhalenbank.32618
Yn 'e Harkema wie in famke stoarn. Dat bern hie in to koart bierkleed meikrige en doe koe it de rêst net fine. Doe kaem it jouns altyd to spûkjen by har heit en mem. Doe ha dy der in doomny by helle. Dy hat it bern oansprutsen.
It bern moest in langer bierkleed ha. De âlders ha der foar soarge dat dat der kaem en doe hat de doomny dat langere bierkleed it...
nl.verhalenbank.10693
Achter in boereplaets by de Kolk kom jouns altyd in famke. It bern wie neaken. De minsken dy't dêr wennen wienen mei 't gefal oan. Doe ha se de doomny der by helle. Dy spruts it bern oan. Dat bern wie fan kant makke woarn. Doe hienen se har yn 'e groun bistoppe en it hie gjin deaklean meikrigen.
Op oanrieden fan de doomny ha se dêr doe deaklean dellein....
nl.verhalenbank.22755
Us mem hie it linnen foar har deakleed wol fjirtich jier foar har dea yn 'e kast lizzen. It mocht persé net knipt wurde, it moest skuord wurde en dat is ek gebeurd.
nl.verhalenbank.34484
Yn 'e Smoarhoeke yn 'e Harkema stoar in frou. Doe krige se in deadskleed mei yn 'e kiste, dat wie ryklik lang. Nei in skoftsje kom dat minske jouns by de glêzen bûtendoar fan it hûs dêr't se yn wenne hie. En dan sei se: "To lang... to lang..."
Dat gebeurde de iene joune nei de oare.
Doe op in kear seinen se tsjin 't minske: "Skuor der dan in stik ôf." Doe...
nl.verhalenbank.32989
Der was us in wyf west in Luxwolde, die was sturven. Dat wyf had de begeerte had, se moest dat met hebben as se dood was. Moar dat was niet gebeurd.
Doe had se de loop daar weer.
Doe had die kerel tegen doomny seid: "Se lopt nachts nog bij mij. Hoe is dat?"
Doe had de doomny seid: "Moar hastû hoar ook wat biloofd?"
"Ja, dat doodgoed, dat se met hebbn...
nl.verhalenbank.24394
Hjir yn Garyp wenne froeger in widdou. Dat minske wie der deis altyd op út to arbeidzjen om in deihier to fortsjinjen. Har famkes moesten dan it wurk thús dwaen. Mar dêr kom noait hwat fan. It spul wie noait in kear fan kant as de widdou thús kom. Doe biskrobbe se de famkes. Mar doe seinen dy:
"Hjir komme alle dagen twa famkes by ús. Dy binne neaken en sy...
nl.verhalenbank.20250
