Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik kwam op de Harpel ’n keer bie ’n vroumens, dai in verwachting was.
Ze was ekstroa dik en doar muik ze zuk zörge over.
“Och man,” zee ze, “door loopt aol mor eeksters op de loane veur ’t hoes, as ’t man goud gèèt mit mie.”
Zai dochte, dat ze ’t in de kroam nich hoaln zal.
Ik heb ’t mens wat gerust steld.
’s Is ook aol goud goan.
Moar dei eeksters!
Dat...
nl.verhalenbank.45413
In kloftsje folk wie meielkoar fan 't Jachtfjild kom út 'e kroech. Ien fan har bleau mei syn faem achter. Hy hie 't freeslik opsein yn 'e kroech en de duvel der hyltyd mar by roppen.
Doe wie der ûnderweis in dikke houn út 'e daem tofoarskyn kom, dy hie him ôfgryslik tatakele. Syn faem wie der by wei roan.
nl.verhalenbank.22307
Tseard Oosterman syn muoike fan 'e Tike hie in skiep siik. Dat wie bitsjoend. Der kommen trije ielen út sa dik as in earm.
Der wie ien dy sei: "Dat is in goed miel."
Mar de muoike fan Tseard sei: "Hwat miene jo, dat wy dy opite?"
It skiep woarde wer better.
nl.verhalenbank.32470
Oan in dik ketting boun Rudolf de Mepsche de minsken op 'e stâl fêst.
Der kaem ris in skuonmakker by him om wurk. Dy naem er mei nei de stâl ta dêr't dy minsken allegear fêstboun sieten. "Hoe liket jo dit ta?" sei er tsjin dy skuonmakker.
Dy doarst neat to sizzen. Doe waerd dy skuonmakker ek op 'e stâl fêstboun.
nl.verhalenbank.37440
Us Frouk, myn suster, hie forkearing mei lytse Wibe (Paulusma) fan Sumar.
By 't Earrebarrenêst op 'e Harste spûke it altyd. Op in kear wie Wibe by ús. Doe sei Wibe: "Sjogge jim wol, dêr is de duvel. Hy komt tichterby. Hy wol my ha.
Jimme hoeve net bang to wêzen, hy pakt jimme net. Aenst hat er my." Hy wie deabinaud.
Mar wy seagen neat. 't Hie in dikke...
nl.verhalenbank.30893
Het was hier in Lekkerkerk een oud gezegde van de ouders tegen de kinderen: "Je mag niet op het ijs, voor de timmerman balken onder 't ijs heeft gemaakt". Dat wilde zeggen, je mocht d'r niet eer op of 't ijs moest dik genoeg zijn.
nl.verhalenbank.70508
Wie hebben kennissen, dei mit doden proatn. t Liekt wat vrumd en ik leuf t ook nait, moar de lu zulf mainen t wel. t Zit zo. In de oorlog is aine van heur jonges omkomen. En nou stoan zai nog mit hom in kontakt. Op de volgnde menaier.
Zai hebben n kruus moakt van stief pepier. Doorom hen is n ringe, woor t a.b.c. op stait. Nou brengen ze dat kruus mit de...
nl.verhalenbank.44518
Onder de visse hebbie een koninkie. Meestentijds een bliek of een voorn, maar ok wel een kolbliek of een grondel of een winde. Ze ben klein en groot. Maar schubben hebben ze niet. Maar die slijmlaag is wel tien keer zo dik as bij andere visse. Als je nou een grote trek visse heb dan hebbie daar altijd een koninkie bij. Maar ik denk, datje wel duizend pond...
nl.verhalenbank.57766
Der wienen ris yn Bakkefean seis man oan 't laden mei almachtich dikke beammen op in wein. Ien beam wie wol twa kear sa grou as de oaren. Sy koenen 't net struse om dy beam op 'e wei to krijen.
Sterke Ynse stie der sa by. Hy sei: "Sil 'k jim even helpe?"
Dat wie gjin dôvemans praet. Dat nommen se graech oan.
Ynse krige it swierste ein. Tsjin 'e oaren sei...
nl.verhalenbank.32698
Het volgende heb ik ook beleefd.
t Was in 1933.
Op t waark was dr overdag over proat, dat dr s oavends n steern veur de moane komen zol.
Ik wol dat ja wel es zain en gung op boetn stoan te kiekn.
Nou was dat van dei steern veur de moane moar larie, door kwam niks van uut; moar ik zag hail wat anders.
Ik kiek zo naor de heldere lucht en den zai ik n ruut...
nl.verhalenbank.43920
Us folk wenne op 'e Houtigehage. Ik wie sa'n acht jier âld.
Ritske van der Meer kom wolris by ús om in jounpraetsje. Dan hienen se 't meastal oer spûkjen. Ik wyt noch, dat Ritske ris in kear fortelde:
"Ik hie in kear fuort west en ik stapte op hûs yn. Doe kom der in dikke houn njonken my lâns. Ik seach nei him, en ik liet him stil gewurde. Mar doe wie 't...
nl.verhalenbank.25327
Dêr roun altyd in dikke bûnte houn tusken de Driezumer brêge en de Deenzer brêge oan 'e Dokkumer Trekwei. Dy houn spûke dêr.
nl.verhalenbank.32252
De hekse.
Ik wait nog van mien kinderjoarn, dat er in Boovnbuurn (bij Winschoten) n wief luip, dei wie veur hekse sleetn en woor ik baange veur was. t Was n oal krom menske en luip altied mit n stok. Mit poaskn vruig ze om n poar ai-er. Wie wazzen den aan t neutn schaitn; door kwam oal Graitje aan. En nou kennen ie t wel nait geleuvn wiln, moar t is zo....
nl.verhalenbank.46262
Jan Hepkes hie twa dikke Dútske doggen. Dy neamde er Hokker en Welker.
Op in kear frege ien him: "Hoe hyt dy houn?"
"Hokker", sei Jan.
"Dyselde", sei de man en hy wiisde him oan.
"Hokker", sei Jan.
De man tocht: "Ik forstean 't net goed" en doe sei er: "Hoe hyt dy oare?"
"Welker", sei Jan.
Doe wie dy man der mei oan.
nl.verhalenbank.20482
Yn 't West fan Bûtenpost wenne in âld frou, dat wie in tsjoenster. Dy bitsjoende de minsken. Dan krigen dy minsken in dikke klute fan fearren yn 't kessen. Dat wie 't wurk fan dat âlde minske. En hja waerden dan siik. Dan wienen se bitsjoend.
Dêr't dat minske kaem, waerden de bargen siik.
De minsken leinen duveldrek ûnder 'e drompel, dat biskerme har...
nl.verhalenbank.29698
By âlde Sipke Albert yn 'e Grinzer Pein lei ek altyd jouns in pleachbeest foar hûs. 't Wie in great ding, dik en rûch en swart mei in pear greate gleone egen yn 'e kop.
Sipke Albert wie koopman en wenne allinnich. Hy hie wol sinten.
nl.verhalenbank.25713
Ergens yn in hûs yn Ten Post (Gr.) sieten in hiel soad katten. Dy sieten mei elkoar om in greate panne mei brij hinne. Mar sy kommen der net oan, hwant ien fan 'e katten hie sein: "Net earder ite of earst mat de dikke duif komme." It wienen allegearre tsjoensters, dy katten.
Der stienen minsken om 't hoekje fan 'e doar, en dy hearden dat dy kat dat sei....
nl.verhalenbank.18096
Was ook ‘n moal aine, dei altied mit de duvel spodde.
Hai zee, dar e d’r hailndal nich was, want hai har hum nog nooit zain.
Man op ‘n dag is ‘t keerl aan ‘t meien en dan zug e ain achter zuk aankomen. Dai kan toch zo gloepends haard meien en komp hum aal dichter op de hakn; keerl krich ‘t wat benauwd en stek zien hoarspit in ‘t zwat noast hum. Dan kan...
nl.verhalenbank.44264
Us heit wie net gau bang.
Op in kear wie der mei de kroade om kunstmest west nei 't Fean. Myn âldste broer wie by him. 't Wie al tsjuster doe't se werom gongen. Doe't se wienen op it eintsje fan 't Blauhûs nei de Boelensloane rêstten se even út en gongen op 'e kroade sitten. Doe sei myn broer: "Sjoch heit, dêr komt hwat oan."
"Wy bliuwe sitten," sei heit,...
nl.verhalenbank.24382
In pleachbeest makket it de minsken lestich.
Mar as men in pleachbeest treft, dan mat men hinnegean en jow sa'n beest in stikje roggebrea.
Dan docht it jin neat en lit jin gewurde. Sa'n beest mat hwat ha to iten.
Sa'n pleachbeeÄ lang dier, helte greater en grouwer as in gewoane houn, mei greate egen en earen. It giet fuotsje foar fuotsje.
nl.verhalenbank.16872
