Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Doe't ik noch net troud wie, kom ik us in kear oer 't Wytfean. Ik wie oan 't murdejeien. 't Wie by nacht. Doe seach ik op 'e Bopperein in hûs yn 'e brân stean. Mar it brânde net. Letter is 't opbrând.
nl.verhalenbank.19917
Op in kear wie 'k mei myn maet to murdzjen. Wy wienen op 'e weromreis, op 'e Bopperein fan it Wytfean. Wy rieden op 'e fyts de bocht om, even foarby Jonge Jan. Ik hie de binnenbocht en fornom neat. Mar myn maet, dy't de bûtenbocht hie, woarde samar fan 'e wei nom. Hy woarde oan kant set, op 'e harsens yn 'e sleat. Letter doarst er dêr noait wer lâns by...
nl.verhalenbank.28089
Myn skoanheit wie mei syn broer oan 't murdejeien. 't Wie nacht en sy wienen elk oan 'e kant fan in wyk. Doe wie der ynienen in hiele grouwe, swarte houn. It beest hie egen as koallen fjûr. Hy wie nou us by skoanheit, dan wer by dy syn broer. It wie gjin goed spul, skoanheit fortroude it net. Hy tochte dat it de duvel wie.
Hy sei: "Ik raem him of ik sjit...
nl.verhalenbank.19916
Heit wie der faek mei Biesterveld op út to jeijen.
In tsjoenster foroare har ek wol yn in hazze. Mar dy wie noait to reitsjen. Allinne mei sulveren kûgels.
nl.verhalenbank.27768
Op 'e Houtsjepaden yn 'e Sumarreheide wienen froeger us in pear murdejagers. 't Wie yn 'e nacht. Doe't se by in wâl wienen, tochten se: "Hea, dêr is noch in ljocht." Sy woenen der hinne, mar sy koenen noait by dat ljocht komme. Sy prebearren 't fan alle kanten, mar sy bleauwen wol fjouwer kampen fan dat ljocht ôf.
Ien fan dy murdejagers, dat wie Binne...
nl.verhalenbank.23040
In sekere van der Wal en syn maet wienen op in nacht yn Rotstergaest oan 't murdejeijen. Sy hienen elk in houn by har. Doe kommen se by in stikelhage (= meidoornheg).
Ynienen fleagen beide hounen op 'e hage ta. Dêr wie hwat.
Van der Wal syn maet sei: "Wy sille der hinne mei de pyk." Sy kommen by de hage en seagen der oer hinne. Doe seagen se in pear hiele...
nl.verhalenbank.27622
Ik wie us op in nacht to murdejeijen op 'e Wide Pet. Ik hie in hiele bêste houn. Doe siet dêr hwat yn in beam, dat sprong der út, doe't wy oan dy beam skodden. De houn wie in monster en foar neat bang. Hy snapte dat ding en sprong der mei yn 't wetter. Dêr hat er wol in healûre mei dat ding fochten. Doe't de houn wer út it wetter wei kom wied er...
nl.verhalenbank.23487
In omke fan myn frou en in omke fan my wienen togearre ris op in nacht oan 't murdzjen. Sy soenen nei de Petten ta (ûnder Harkema). Dêr wie in daem, dêr koenen se de hounen noait oer krije. Sy prebearren doe de hounen op 'e earm der oer to dragen, mar de dieren woarden sa lulk, sy moesten se wol loslitte.
Op itselde stik lân woenen se op 'e oare ein wòl...
nl.verhalenbank.28908
Twa bruorren: Piter en Knjillis Alma fan 'e Harkema hienen ris op in nacht to murdzjen west. De hounen hienen se by har. Dy hounen hienen foet hawn fan in murd. Dy hounen wienen jammerjend wer op har ynkom, sa bang hienen se west.
Doe hienen Piter en Knjillis sein: "Hwat mankeart dy hounen?"
Sy waerden sels ek in bytsje bang.
Doe sei de iene: "Sjoch dêr...
nl.verhalenbank.29352
Piter Alma wie op in nacht mei Albert to murdejeijen. Ynienen bigong de houn to spoekgûlen. Hja gongen der op ôf. Hja tochten net oars as dikke wite Castor fan Nikolaes Postma hie har hountsje to pakken. Mar dat wie 't gefal net. Hja seagen in berntsje yn in wite doek, dat sweefde.
It berntsje seach har oan. It gong oerside foar harren lâns, skean de...
nl.verhalenbank.21296
Ik wie ris mei Bouke Schievink fan 'e Harkema oan 't murdzjen by Hilversum. Wy hienen de hounen by ús. Ynienen komt der in auto op ús ta, mei de koplampen op. Wy hurd fan 'e fyts om ús hounen to pakken. Fuort is 't ljocht. Gjin auto en gjin motor mear. Neat to sjen by de hiele lange feart lâns. Nou freegje ik jo: hwat hat soks west?
nl.verhalenbank.25973
Tsjip van der Bij ^ fan 'e Harkema gong altyd to murdzjen.
Op in nacht wie er wer op stap. Hy hie twa maten by him. Alle trije hienen se in houn. Tsjip hie in lyts hountsje.
Murdehounen rinne altyd in ein fuort, as se in murd fine.
Dêr rinne se dan achteroan.
Doe hearde Tsjip ynienen dat syn hountsje hiel bot jankte. Tsjip gong by de mannen wei en sette...
nl.verhalenbank.28610
Jan Brouwer hat my noch us forteld, hy wie us op in nacht mei ús pake mei to murdejeijen west.
Jan wie doe noch in jonge en pake al in âld man. Sy gongen de kant nei Hurdegaryp út. By de homeije fan dokter Bontekoe krige de houn foet.
Doe sei pake tsjin Jan: "Even oan kant, jonge. Sjochst it net?"
"Ik sjoch neat", sei Jan.
"Der komt in juffer oan, dy rydt...
nl.verhalenbank.21620
Dêr't nou dôve Germ wennet yn 'e H., dêr wennen froeger Jan Frânses jonges, Auke en Jan. Dy murdejagen altyd.
Op in joun wienen se der togearre op út. Sy kommen by de Janke-dobbe, dêr fornommen se in murd. Sy stjûrden de beide hounen der op ta, mar de beide hounen woenen net. Doe sei Auke: "Godfordomme, dêr sille jim op ta."
Mar dêr fljocht him hwat op 'e...
nl.verhalenbank.23590
Knjillis- en Piter Alma wennen yn 'e Harkema. It wienen bruorren en sy gongen faek togearre der op út to murdejeijen.
Op in joun wienen se wer op stap. Doe seagen se twa bern boven op 'e dyk, dy hienen oars neat oan as in wyt himdtsje. Knjillis en Piter moesten dêr lâns, mar sy koenen net fierder komme. Doe woarden se sa binaud, dat sy binne hurd útnaeid....
nl.verhalenbank.19553
Wy ha wol us to murdzjen west. Doe ha wy in kear in wite juffer by de ikene beam sjoen.
nl.verhalenbank.20675
Der wie us in man yn 'e Hamsterheide by moai ljochtmoannewaer oan 't murdejeijen. 't Wie tige let yn 'e nacht. Hy seach, dat der noch ljocht brânde yn in hûs. Heden, tocht er, dêr binne grif jounpraters. Hy kom tichterby. Doe seach er dêr foar de glêzen in pear froulju stean.
Dy steane dêr to harkjen, tocht er. Dy sil ik aenst it leksum us oplêze. Mar...
nl.verhalenbank.15786
Heit en omke Piter fortelden, se wienen us in kear oan 't murdzjen. 't Wie yn 'e nacht. Sy wienen yn 'e Fûgelkamp yn 'e Harkema, doe hienen dêr twa lytse bern oankom. Dy wienen alhiel neaken en sy hienen elkoar by de hân beet hawn. Sa hienen se dêr omkuijere. Heit en omke moesten oerside om dy berntsjes plak to jaen.
Men woe wol ha dat dy berntsjes gjin...
nl.verhalenbank.27042
Us heit Piter wie noch mar even troud. Op in kear sei ús mem: "Sille wy even nei myn folk ta?" "Bêst", sei heit.
Doe't se wer op hûs ta roannen, gongen se oer in sânreed. Heit sei ynienen tsjin mem: "Pas op, gean hwat oer side. 't Is hjir allegear wetter."
"Ei né," sei mem, "der is gjin wetter."
"Doe," sa fortelde heit letter, "stie 'k foar twa keardels,...
nl.verhalenbank.21209
't Wie twa ûre yn 'e nacht en moai ljochtmoanne-waer. 't Wie sa ljocht as dei. Binne Boonstra fan Dokkum (dy wenne hjir doe noch) wie oan 't murdejeijen.
Doe wie der ynienen in lyts swart wyfke tofoarskyn kom mei yn 'e iene hân in boskje blommen en yn 'e oare in taske. 't Hie samar foar him stien. Hja frege him nei de wei nei Ljouwert.
De hounen hienen sa...
nl.verhalenbank.23543
