Datasets - ISEBEL

D’r was es ’n kiend ziek. En wa ze ’r ok ondeje, ’t bleef ziek. Toe zei d’r iemand: “Ge mot es ien ’t kusse van ’t bedje kieke”. Da gebeurde. En toe zat ’r ’n krans ien van vère. Ze hemme toe de vère verbraand. En toe is ’t kiend wer bèter geworre.

beheksen

nl.verhalenbank.50487

Vroeger drèjde ze ’n spiegel aanders um, as ’r ’n dooie in huus was. Of ze dejen ’r ’n doek umhin.

andersom

nl.verhalenbank.50450

As ’r ’n kalf zou komme, mos ge nooit ’t hok vur ’t beesje kloar make, veurdat ’t gebore was. Moeder zèj: “Anders kan ’t bé’j ’t kalve wel es nie goed goan”.

beestje

nl.verhalenbank.50451

’n Pas gebore kalf gave ze de erste room van de koe te drinke. Da was den bies. Mien grutmoeder zèj altied: “Ien den bies, die ge vur den erste keer ’t kalf lot drinke, moj ers ’n gloeiende pook stèke. Totdat ie afgekoeld is. Da is ’t beste vur ’t jonge kalf. Da zal dan bes groeie”. Mien grötmoeder miek altied op tied de pook gloeiend ien de kachel.

afkoelen

nl.verhalenbank.50452

Ze zèje vroeger wel, da Dot [Dora], ’n vrouw bé’j ons ien de burt, hekse kos. Mien moeder geleufde er niks van. ’t Was ’n goed mins, zèj ze. En ze von ’t bar lillek, dat de minse da zèje. Dot zèj tege moeder altied: “De dierbare vrouw”. As ze nijtjes [nieuwtjes] had, kwam ze die altied on moeder vertelle en dan was ’t ielke keer: “De dierbare vrouw”. Ze...

angst

nl.verhalenbank.50308

Ze zèje, da vrouw Janse kos hekse. Bé’j ons thuus zèje ze wel, da ’k mar nooit een babbeltje [snoepje] mos opète, da zé’j mien gaf. Mar ik deej ’t toch. En ik heb er nooits iets van geweten.

angst

nl.verhalenbank.50384

Ik was zo’n opgeschote jong. Ik mos met ’n hokkeling [eenjarig kalf] nor de var [stier] Den Ingel kwam met de motor vurbé’j. Dor schrok ’t bees van. Hé’j rukte on ’t touw. Mar ik wou nie los loate. Ik wou me nie loate kenne. Ik viel opte grond en hard, opten bil. Ik had er den erste tied bar veul las van. Mar da wou ik nie wete. Da’k zo stom gewes was. ’t...

beest

nl.verhalenbank.50422

Keujes hemme soms ’n werborsel. Da’s ’n kreunje [kroontje] ien ’t huier opte rug. De hörkes ston dor nor alle kanten uut. Ge kun ze nie over de rug geliek strieke. De minse zèje, da keujes met ’n werborsel ’t altied bes deje. De koplui en de boere waren ’r gek op, as ze jonge keujes moste kope. ’t Ware bar goeie keujes. Ze zouen ’t bes doen.

beter

nl.verhalenbank.50432

Ze zèje vroeger ok wel ’n versje op um de vratte weg te kriege. Ge mos luustere nor de klokke als die luidde, aster iemand begrave wier. Ge zèj dan: Nou legge ze ’n dooie ien ’t graf. En nou was ik mien vratte af. Onderhaand mos ge de vratte mee woater afwasse. Of ’t geholpen het, weet ik nie!

afwassen

nl.verhalenbank.50418

Wé’j, mien bruur en ik, moste boorde gon hoale bij Betje de striekster. Die wonde onder ’t gemeintehuus. We liepe terug dör de Nimwegse stroat. Onzen Hend zèj ienens: “Kiek, ’n zwarte kat, die vör ons uutlup”. Da leek nie bes. Zwarte katte ware nie te vertrouwe. Ik schupte durrum de kat van de weg af. En we hemmen ze nie mer gezien.

angst

nl.verhalenbank.50415

Vroeger geleufde sommige minse, daj vratte zo weg kos kriege: ge mos as de doodsklokke luidde wa woater neme en doar de vratte mee afwasse. En dan zegge: Ze luije ’n dooie ien zien graf en nou was ik mien vratten af. We hebben ’t nooit gezien of gedoan. En we weten ok nie, wie ’t wel gedoan het. En of ’t geholpen het. We geleuven er niks van.

alternatief

nl.verhalenbank.45939

Mien voader was stenescherper bé’j ’n mölder. En grutvoader ok. En die, zèi voader, het duk zat wa verteld. De mölder had ’n jong, die Manus hiette. Net as zien voader. Dus ze hadden ’t over de grote en de kleine Manus. Of ok wel over den ouwe en de jonge Manus. Op ’n keer rolde de jonge Manus met mien grutvoader de zeile van de meuleroeje uut. Want ze...

bidden

nl.verhalenbank.50464

Grutmoeder zag soaves duk ’n lichje ien ’t keujeshok. Ze zag ’t wel, mar noom er ers nie veul notitie van. Mar toe ze da lichje al ’n poar keer gezien had opte zelfde plek, zèi ze tege d’r man: “Kom es meekieke”. Mar de man zag niks. “Goa d’r dan mar es nor toe, achter ien ’t hok, bé’j de muur. Kiek mar. Doar is ’t. Pak ’t mar”. De man gieng nor de plek,...

bidden

nl.verhalenbank.45727

’t Gebeurde vroeger wel, dat ’n vrouw, die ’n kiend verwachtte, nie veuraf de wieg en zo ien orde miek. Want dan was er meer kans, dat ’t bé’j de geboorte of dornoa nie zo goed zou goan.*

baby

nl.verhalenbank.50458

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur