Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Mien oal lu hebben mie vrij wat verteld over vrouger; spokerij en zowat, door geleufden ze nogal aan. In mien jonge joarn keb ik t zulf ook leufd, moar nou loater goud bekeekn komt t mie onwoarschienlek veur. De oale mensn twiefelden dr nait aan en ze vertel-ons den de volgende verhoaln:
2.
Op n andere moal luipn ze weer bis t pad en door zaggen ze inains...
nl.verhalenbank.46223
Dy't mei de helm geboaren is, dy mat der nachts faek út. Dan mat er lykstaesjes sjen. Der wenne sa'n man ûnder Kollumersweach, dy ha 'k wol kend. Dat wie Knjillis Veenstra. Dy seach geregeld lykstaesjes yn 'e nacht. Hy moest der soms hiele einen foar rinne, hiel Kollumersweach troch. Woed er lizzen bliuwe, dat joech him neat, hy woarde út bêd licht.
Hy...
nl.verhalenbank.22969
Liekstoatie.
Mien grootmoe het wel zain, dat er ain begravvenis langs de weg gung. Ik heur het heur nog verteln: “Kinder, ik zei n liekwoagn; lopen n zwart en n wit peerd veur.”
Loater kwam dat ook oet; zai vertrokn mit twei zwaarte peerden veur de woagn; onderweg kon ain peerd t nait langer doun en den wur dr vroagd bie n boer, of e zien peerd eevn...
nl.verhalenbank.46237
Ik heb het moeder vaak horen vertellen. Ze kwam uit Lopik. "Als er een van dat soort begraven wier, dan beurde dat 's nachts. Wie de stoet tegenkwam, werd op zij gedrukt". Maar je zag niks.
nl.verhalenbank.50858
Us heit fortelde, der hie op 'e Tike in minske wenne, dy hie by har libben bigeard, as se ienkear dea wie, dan woe se mei in wyt-mûtse op yn 'e kiste lizze. Har folk hie har dat biloofd, mar der letter noait wer om tocht. Hja woarde sûnder wyt-mûtse op biïerdige.
Mar in dei of hwat letter, doe't de lju al op bêd leinen, woarde der by harren kloppe. Doe't...
nl.verhalenbank.21093
Der wenne in man yn 'e Westerein, dy seach altyd bigraffenissen foarút. It wie Romke de Hoop. As er dan op bêd lei, moest hy der út. Hy waerd der gewoan ta dreaun. Dan kóe er net lizzen bliuwe. Letter kaem dan de echte bigraffenis, dy't hy al sjoen hie. Hy hat ek de bigraffenis fan de dochter fan Hanne Boukje sjoen. Alle bysonderheden koe hy der fan...
nl.verhalenbank.38501
Hjir op 'e Klontsjebuorren (nou Boskwei) hat in man wenne, dy wist altyd as der in deaden kom. It wie Douwe Stavasius. Nachts moest er der ôf. Dan koed er net langer op bêd wêze. Dan roan er op 'e wei om. Sy seinen, Douwe wie mei de helm geboaren. 't Kom altyd nei hwat er fortelde. Mar hy wist noait hwa't der stjerre soe. Hy sei 't wol dagen fan tofoaren...
nl.verhalenbank.23135
Hjir yn 'e Harkema wennen froeger guon dy koenen altyd krekt fantofoaren fortelle as der wer ien stjerre soe.
Dy seagen de bigraffenis al fan tofoaren. Sokken wienen mei de helm geboaren.
nl.verhalenbank.29342
Martens Ale to Aldegea wie mei de helm geboaren. Dy seach bigraffenissen fantofoaren ensa.
Op in kear seach se in lykstaesje oer't lân kommen, doe't dat allegear noch wetter wie.
In skoftsje letter stoar in dochter fan Hindrik de Vries. Dy minsken wennen yn 'e polder en moesten oer 't wetter, oars koenen se net op 'e wei komme. It lyk moest mei de bok...
nl.verhalenbank.17045
1.
Mien oal lu hebben mie vrij wat verteld over vrouger; spokerij en zowat, door geleufden ze nogal aan. In mien jonge joarn keb ik t zulf ook leufd, moar nou loater goud bekeekn komt t mie onwoarschienlek veur. De oale mensn twiefelden dr nait aan en ze vertel-ons den de volgende verhoaln:
Zai luipn n keer op t Alteveer over n zandpad en toun wurn ze...
nl.verhalenbank.46222
Dan kwam d'r een lijkstaatsie voorbij, diegene die 't niet zage, moest op zij. Maor de mense die me den helm gebore ware, die 't zien.
nl.verhalenbank.72839
Der wie in frou stoarn, dy hie in ring om 'e finger, dêr siet in tige kostbre stien yn. Dêr kom se mei yn 't graef. 't Wie in soarte fan grafkelder. Der kom in platte stien oer it graef hinne.
Der wie in man, dy hie 't op dy ring bigrepen. Hy wie noch jong en noch net troud.
Hy brekt it graef iepen mei greate muoite, mar hy kin noait dy ring fan 'e finger...
nl.verhalenbank.23451
Dy feint út Kollum wie mei de helm geboaren. Doe't er mei syn faem troude kommen se earst by syn heit yn Kollum yn to wenjen. Dêr krigen se in bern.
Op in kear stienen hy en syn heit foar 't finster. Doe sei er tsjin syn heit: "Wol heit dêr even wei gean?" Doe't syn heit dat die, sei er even letter: "Nou kin heit der wol wer stean gean."
Doe joech er de...
nl.verhalenbank.17092
In ain van de veenkolonies heft n vent woond, dei zien aigen begravvenis zain het. Zien moeke het t aan mien mouder verteld. t Was n male, onverschillige vent.
Op n dag zèg e teegn zien moeke:
“Kiek es, wordt n kiste bie ons in huus brocht.
Dei is dr bie en dei.”
Zai zee nog:“Stil, jong, wordst dr kold van.”
Hai zag nait, dat t veur homzulf bestemd was....
nl.verhalenbank.43206
Antsje dat wie in nicht fan my. Dy hie op in joun om molke west nei Taeke-om yn 'e Houtigehage. Doe't se wer nei hûs ta gong, doe seach se hwat ûnderweis. 't Wie in lyts berntsje, dat kaem ûnder in grouwe spjirrebeam wei. Dat berntsje, dat hienen lju dêr stil bigroeven, dy't it kwyt woenen. Dêrtroch hie dat berntsje gjin rêst.
nl.verhalenbank.17657
Yn 'e foarige ieu wenne Sytse Koster yn 'e Hamsterheide. Hy wie arbeider by Wilco Buning yn Eastemar. Hy wie us oan 'e Boskwei oan 't wurk. Doe seach er in lykstaesje. It wie ljochtskyndei. De kiste stie op 'e wein en der lei in wyt kleed oer de kiste hinne. It wie dus in kreamfrou. De lykstaesje roan him foarby.
Koart dêrnei forstoar der in kreamfrou to...
nl.verhalenbank.15732
Dat is een droevig verhaal dat o.m. opgetekend is door Tineke Neyman, ontleend aan K. ter Laan, die het ook weer ergens vandaan heeft. Ik vertel het verhaal iets anders. Het begint met een vrouw uit Schildwolde die zich voorstelt dat in de oudejaarsnacht, klokslag twaalf de dieren op stal met elkaar kunnen praten, gelijk mensenstemmen en ook op de wijze...
nl.verhalenbank.45893
Op in nacht moest ik der noch even ôf. Ik gong nei 't húske ta, dat stie yn 't hok. Wylst ik dêr siet, seach ik trije mannen oankommen, alhiel yn 't swart, mei slipjassen oan en in hege hoed op. Ik strûpte de broek gau omheech. Sy gongen kantroerend by my lâns, op noch gjin meter distânsje.
Sy rounen njonken elkoar.
Ik sei: "Goeije." Mar sy seinen neat...
nl.verhalenbank.33285
Alde Janke Koaning (= Kootstra) wie ús buorfrou. Op in kear sei se tsjin mem - doe wennen wy noch yn 'e Harkema -:
"It komt net goed mei jimme Minne (Minne wie myn broer), hwant ik haw in lykstaesje by jimme sjoen."
Hja krige gelyk, ús Minne kom to forstjerren.
nl.verhalenbank.32819
Ik wie yn in barak. It wie let. Ik seach troch 't finster, doe woarde ik in keppeltsje folk gewaer. 't Wie in bigangel. 't Wie bigraffenisfolk, mar der wie net in lyk by. Hja gongen nei 't âlde tsjerkhôf fan Hamsterheide. Dy nachts is âlde Gradus forstoarn. Doe't dy biierdige woarde wie de sitewaesje krekt sa.
nl.verhalenbank.17469
