Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Narrator Gender
By de Wopkepoel yn 'e Harkema stie in hûs, dêr wenne âlde dôve Tryn yn. Op in joun stienen wy bûten, ik mei noch in pear maten - 't wie noch fóár myn trouwen - doe gong it dêr hiel bot op in timmerjen. Wy hearden it dúdlik.
Even letter is dêr in nij hûs kom. Der kôm Fokke fan Mekke Nicolai yn to wenjen.
nl.verhalenbank.33287
De bonken yn 'e bientsjekou.
Der wenne ergens in jongfeint, dy wie net gau bang. Hy wedde mei it jongfolk, hy soe op dy en dy joun let nei 't tsjerkhôf en in deabonke út 'e bientsjekou helje. Dat wie dus ôfpraet.
Mar de koster, dy't der fan ôfwiste, forskûle him achter de bonken. Hy hie in wyt lekken om him hinne dien.
De jonge pakte in bonke. Doe sei de...
nl.verhalenbank.20827
Oan 'e ein fan 'e Lange Loane, dy't froeger oan 'e Lauwerssé ta gong, stie ien hûs. Oeds Kûper hie dêr in stik lân lizzen. Dêr wienen fjouwer wringen. By dy fjouwer wringen kaem jouns altiten in âld wyfke it lân delstappen. As der ien troch moest, stienen de hekken alle fjouwer iepen. Mar it fé, dat dêr roan, kom net ta 't lân út. Dat wie it wûnderlike...
nl.verhalenbank.17523
Pake en dy krige de molke altyd fan âlde Tamme Syts. Syts wie in tsjoenster. It bern, dat fan 'e molke krige to drinken, woarde siik. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne, de duvelbander. Wopke sei: "It bern mat gjin molke wer ha." Pake en dy dienen dat en 't bern woarde wer better. Mar Wopke sei ek: "As der joun in pod om 'e doar hinne strúnt, matte...
nl.verhalenbank.12328
Yn 'e Harkema hie ien in moart dien. De moardner moest der jouns alve ûre altyd út. Dan koe er it net langer yn 'e hûs úthâlde.
nl.verhalenbank.12314
Janne Met wenne op Readskuorre. Hja hat in dochter hawn, dy hiet fan Frouk. Dat bern woarde ôfgryslike min bihandele. Sy iet by de bargen krekt as de Verloren Zoon. Hja is dan ek stoarn. Mar doe't se goed en wol dea wie, stie se op in joun samar by de tafel. Dat is faker as ienkear gebeurd.
nl.verhalenbank.20952
Us mem hat us in pleachbeest njonken har hawn. Sy hie in heal brea ophelle by jountiid fan 'e bakker. Sy droech dat ûnder 'e linker earm. Yn 'e oare hân hie se de slútkoer.
Doe kom der in dier op har ta, dat wie folle grouwer as in houn. 't Hie hiele greate, gleone eagen.
Mem wie stjerrend binaud. It dier roan oan 'e kant dêr't se it brea droech.
Doe hie...
nl.verhalenbank.15902
Ik haw in kammeraet, dy hyt fan Fokke. Dy wennet hjir ek yn 'e Harkema. Dy syn suster hie forkearing. Dy har feint kom op in nacht by harren wei. Hy moest earst in eintsje sânpaed del. Mei't er op 'e wei fytse soe, komt er werom, hwant hy hie dúdlik in bigraffenis sjoen. Dat wie op Homeare. Dy feint woarde troch dy lykstaesje tobekdrukt. Hy koe der...
nl.verhalenbank.33286
Us Sibe en in kammeraet fan him roannen us op it paed, dat nou de betonwei is. 't Wie let yn 'e joun. Doe hearden se dêr op in plak allebeide hyltyd getimmer. Mar der wie neat to sjen.
It duorre net lang, doe kom dêr in nij hûs to stean.
nl.verhalenbank.19519
Ik en myn wiif hienen us to jounpraten west nei myn swager Fokke Alma, dy't oan 'e Betonwei wenne hat. Wy gongen werom, doe kom der in grouwe, swarte houn by ús. As wy steanbleauwen, bleau dy houn ek stean. Wy woarden beide binaud.
Doe't wy oan ús folke hûs ta wienen, gong myn wiif dêr yn 'e hûs. Ik bleau stean en krige it mes. Mar doe seach er my lyk oan...
nl.verhalenbank.19524
It gebeurde oan 'e Nije Wei dat op in nacht de feint by de faem weikom. Mar even letter wie hy der al wer.
En hy wie sa bleek as in deaden.
"Hwat skeelt dy nou?" sei de faem.
Hy sei: "Der is hwat. Ik kom in lange lykstaesje tsjin. Alles wie yn 't swart en der woarde net in stom wurd sein."
nl.verhalenbank.27409
Aen Klokje (= A. Alma) roan ris op in jountiid allinne by de grouwe beam lâns doe seach er dêr de skime fan in keardel. Dy hie ek samar wer fuort west.
It spoeke dêr altyd by de grouwe beam.
nl.verhalenbank.25746
Mike Ruerd (= R. v.d. Veen) wie timmerman. 't Wie in rûch man. Op in joun kom er fan 't wurk werom. Hy soe wer nei de Harkema ta en roan de Skeltepaden lâns. It bakje mei timmerark hied er oer 't skouder.
Doe kom der him in wite juffer opside.
Ruerd sei, hja moest by him weigean, hwant hy woe net mei har huorkje.
Doe hie dy wite juffer him pakt en oer de...
nl.verhalenbank.23525
Ik en myn neef gongen simmerjouns wol gau us nei de Hamster buorren. Dan seagen wy om in ûre of njoggen ljochtsjes oer de Ikkers tusken ús hûs en dat fan Aeltsjemoai. Wy seinen: "Dêr komt grif in hûs to stean, hwant it wienen wylde lantearnen. Mar it hûs is der noait kom.
nl.verhalenbank.21642
Us heit hie us in kear nei Kromelle west yn 'e Hamster Pein. Dêr hied er in pear buorrels dronken. Hy roan de skeanpaden del, doe kom der him in hountsje op 'e side, dat mei gjin mooglikheit by him wei to krijen wie. 't Wie in pleachbeest. Heit is fan binaudens in hûske yn gien, dêr't er dy nachts bleaun is.
nl.verhalenbank.21322
Myn suster arbeide froeger by Klaes Postma op Readskuorre.
Jouns seis ûre gong se der wei, dan wie 't by 't winter al piktsjuster. Sy moest altyd in donkere sânreed delrinne.
Op in joun doe kom se dêr wer lâns. Sy moest nei de Harkema ta. Doe tocht se: Heden, hwat ding haw ik hjir by my. It wie in beest, roetswart. It like wol hwat op in houn, mar 't wie...
nl.verhalenbank.25743
Doe't myn mem noch faem wie, tsjinne se by de boer.
Winterdeis gong se to riden op 't iis. Dan gebeurde it wolris dat se hwat langer as gewoanlik weibleau. Se stuts dan yn 'e herberch oan om dêr to dounsjen.
Op in joun wie se wer let. Doe kom der in dikke swarte houn njonken har lâns. Hja wie deabinaud, hwant de houn rekke har hyltyd ûnder 't rinnen.
Op...
nl.verhalenbank.21137
Der wienen ek wol guon, dy kearden nachtmerjes mei krytwyt of moal op 't gesicht.
By hynders brûkten se wol kaf.
Men mat jouns de klompen oerside sette, út it sté, net foar de drompel.
nl.verhalenbank.15523
Edzer Sint dat wie myn pake.
Hy praette omstrûpt, dat hat er al syn libben dien.
Op in kear wied er ergens oan 't wurk mei Aen klokje. Aen hat it letter forteld.
Dû net wytste hwat ik wol, sei er.
Né, sei Aen, hoe soe ik dat wite kinne, jong.
Ik om in buorrel wol.
Hast dan wol sinten?
Ikke gjin sinten gebrek ha. Doe liet er in ponge mei sinten sjen, it...
nl.verhalenbank.15899
Knjillis Det (= Detsje de Haan, frou fan Knjillis Alma) wie yn har jonge jierren in raren. Yn 't earst fan har trouwen gong 't dêr altyd op in kaertspyljen en in sûpen. Dan die Det dapper mei. Mar doe't se in bern ha moest, krige se in famke, dat hie allegear skoppens en azen en klavers om 't gesicht. It wie wol sa'n raer berntsje; ús mem hat der hinne...
nl.verhalenbank.29379
