Datasets - ISEBEL

Yn it sprookje fan Blauburd lit de juffer de kaei falle yn it bloed. Dat bloed kin se noait wer fan 'e kaei ôfkrije, hwant it is moardnersbloed. En sok bloed bliuwt der altyd op sitten.

afwassen

nl.verhalenbank.19721

Der wie in faem dy woe in frijer ha. Hja sei: "It mei om myn part de duvel ek wol wêze." Dat hie de duvel heard fansels en op in joun, doe stie er foar har. Mar dy faem wie net dom. Hja sei: "Mei 'k earst de skûtels dien waskje? Dêr bin 'k mei oan 'e gong. Wolle jo sa lang wachtsje oant ik dy omwosken ha?" "Jawol", sei de duvel, en hy bleau bûten stean....

afwassen

nl.verhalenbank.36014

Froeger wie 't de gewoante yn Fryslân dat in feint samar ûnforwachts nei in faem ta gong op in snein-to-joun. Dat waerd fan tofoaren net ôfpraet. As it net nei 't sin wie, stjûrde se him wer fuort. Der wenne in faem by de boer. Dy hie hwat in wyld hier yn 'e nekke. 't Wie snein, en de boer sei tsjin har: "Dû hast nochal hwat feinten hawn sa foar en nei,...

100

nl.verhalenbank.27465

Der wie in faem, dy woe graech in feint ha. Hja sei: As wie 't de duvel ek, as ik mar in feint krij. Doe kom der de jouns ien by de doar mei in hynstepoat. Dy kom om de faem. Hy woe mei har op stap. Hja gong nei him ta en sei: Ik bin noch net klear mei 't skûtelwaskjen. Wolle jo salang tiid dwaen as dat klear is? Jawol sei er, salang sil 'k wol wachtsje....

afwas

nl.verhalenbank.36256

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur