Datasets - ISEBEL

Der wie in fanke yn Zevenhuizen, dat woarde samar ynienen slim siik. Alles roun har ôf. Hwat der út kaem, dêr sieten allegearre ielshûden tusken. Hja tochten: sy kin wol ris bitsjoend wêze. Doe toarnden se it holkessen los, en ja, dêr kaem in krâns fan fearren út. Dat wie 't biwiis, dat it fanke bitsjoend wie. Doe hellen se de duvelbanner der by. Dy...

aanraden

nl.verhalenbank.31652

Greate Wopke fan Kûkherne wie in duvelbander. Mar 't wie ek in wûnderdokter. Ik wie in jonge fan alve jier, 'k wie altyd siik. Twa dokters gongen der oer my, dokter Visser fan Drachten en nòch ien. Mar 't joech neat. Doe gong heit mei myn wetter nei Wopke ta. "Kom, bist dêr al?" sei Wopke. "Lit my 't wetter mar gauris sjen. Dy jonge hat izersterke...

aanraden

nl.verhalenbank.24823

Gerke Veenstra fan 'e Spekloane (Boelensloane) seach klear dat der elke nacht tusken tolve en ien ûre hwat by him op bêd kom. 't Gong op 't fuottenein sitten. De egen wienen earst sa great as thékopkes, dy woarden hyltyd greater, op 't lêst wienen se sa great as in pantsje. Elke joun kom dat ding. Dan wie Gerke fjûrbinaud. Syn frou lei by him. Dan sei er...

aanraden

nl.verhalenbank.22926

Dokter Visser syn frou sukkele altyd. Dokter koe har net better krije. Doe gong dokter op in kear mei har wetter nei greate Wopke ta. "Kom, binne jo dêr al?" sei Wopke. "Ja", sei dokter. "Lit my 't wetter fan 'e pasjinte mar ris sjen", sei Wopke. Doe't er dat sjoen hie, sei er tsjin dokter Visser: "Sjoch, it sit sa: Jo binne wol achter de kwael, mar jo...

aanraden

nl.verhalenbank.24824

Tinalinge is in soarte fan gehucht yn Grinslân. It leit tichte by Mensingeweer. Dêr stie in boerepleats. Dêr tsjinne in sawntich jier lyn in faem, dy hie in wyld hier yn 'e nekke. Hja koe noait in fatsoenlike feint krije omdat se sa bluistrich wie en sa wyld en alles der mar útflapte hwat har foar de mûle kaem. Op in kear doe wie 't kermis. Dêr woe se...

aankleden

nl.verhalenbank.19844

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur