In Barsthut in Lukaswolde gemeente Grotegast woonde myn muike. Op in avond was ze bij ons te praten. Toen ze weg wou, wouden wij haar naar huus brengen. "Nee," zei ze, "dat hoeft niet. Ik ben alijd beschermd." Ze was een klein eindje heen, toen kwam er een dikke hond naast haar lopen. Die is met haar goan aan haar huis toe. Toen deed ze de deur open. Toen...
Der waerd ús froeger altyd foarhâlden noait by nacht midden op 'e wei to rinnen, hwant dan koe 't gebeure dat men tsjin in lykstaesje oproun.
Het is gebeurd dat ik met mijn vader op stap was. Mijn vader liep noast mij. Opeens wordt mijn vader opgetild en in de sloot gesmeten.
Het was heel wonderlijk, maar 't is echt gebeurd. Of dat nou de duivel was, weet ik niet.
Sipke Alberts fan de Pein seach ris yn Fryslân, tichte by Surhústerfean, trije man njonken elkoar op 'e wei rinnen. De middelste foel samar ynienen dea del.
Dat wie de duvel, dy't dat dien hie, sei Sipke.
Opende
Doe't wy ûnder tsjinst wienen yn Millingen wie dêr in soldaet fan Uthuzermeden dy doarst dêr op in plak net lâns to rinnen. 't Wie in lange reed, dêr't er net lâns doarst.
Ik sei: "Hwat skeelt dy eins? Hwerom doarst dêr net lâns?"
"Daar loopt een korporaal langs zonder kop", sei er.
Ik sei: "Sjit der dan op!"
"Daar durf ik niet op te schieten", sei er.
It koe gebeure dat der nachts lykstaesjes ûnderweis wienen. Dan woarden de minsken dy't se passearden samar fan 'e wei ôfgoaid. Men mat altyd oan 'e kant rinne, noait op 't midden fan 'e wei.
Der kom us in minske fan Mearum. hja hie nei Van Houtens winkel to boadskipjen west. Hja moest oer de Postdyk nei de Skieding werom. Dat wie in tige keal ein en doe fornom se dat der in man achter har oan roan. 't Wie skimerich en it woarde al donkerder oan. Sy tocht: "As dat Biesterveld mar net is." De man helle har yn. Hja bisocht him foar to bliuwen,...
In Oldekerk is een weg, die goat noar de barakken. Doar spoekte it altyd. Velen wilden doar niet langs. Doar woonde in Oldekerk in hele dikke boer. Dat was Knillis Datema. Hij reed op in keer die weg langs met peerd en woagn. Hij is krekt an dat stikje land toe, dêr't it spoeke, doe wouen opeens de peerden geen stap ferder. Hij het doar wel in uur stoan....
It is hier is gebeurd op in oavend, dat der in man over de weg liep. Die man liep gewoon midden op de weg. Toen kwam der in lykstaasje an en toen is-ie een heel eind smeten.
Hy hiet Inke Postema en hy was een getroud man en 't is ook gebeurd. Doe hij pas troud was, wou hij hem niet recht delgeven eerst. Hij was aan de zuip en zo. Een keer was hij hartstikke dronken en alheel slop. Hij kom maar krekt loopn. 't Was oavend en een beetje licht maan. 't Was niet so duuster. Doe Inke aan 't floeken en sweren van ik bin hier niet...
Under tsjinst wienen se forlegen mei him. Sy moesten dêr exerseare, mar hwat Imke to dwaen hie, dy wykte der by wei en roan op it wetter om.
Ik kom us in kear let yn 'e nacht werom fan 't jounpraten. Ik roan op 'e Sintelwei nei Houtigehage. Doe wie dêr in frommes yn 't wyt. Sy wie op 'e raljes. Ik sei tsjin har: "Frou, jo matte dêr wei gean, hwant de tram is op komst."
Mar sy sei neat werom en bleau hwer't se wie. 't Wie in wite juffer.
Hendrik van der Molen het hier woond dat in eindje uut. Maar een stap of wat van ons af, hier flakbij. Hij was faak bij ons. Hij was een duvelbander, seiden se. Hij het al jaren wei west. Ons moeke was weduwvrouw. Op in kear kwam Hendrik bij ons, doe froeg hij om de puidel van de tabak. Myn broer had der een. "Mooi jongen", zeedie. 't Was een fremdig man....
Opende
Readhoanne is in plakje op 'e Grinzer Klaei. It leit tusken Warfhuizen en Ulrum, tichte by Oldehove. Dêr wie in brêge. Dy brêge lei fol kullen. Der kommen trije froulju oan. Doe seinen se tsjin dy trije froulju, hwa't oer de brêge komme koe sûnder op 'e kullen to traepjen, dy soe in bankje fan fiifentwintich goune ha. Twa probearren it, mar dy gongen...
By nacht mat men noait midden op 'e wei rinne. Oars wurdt men gewoan oan side drukt.
Alde Hindrik Pikelhearring koe soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte. Ja, hwat koed er net! Hy wenne yn de Pein. Hy roan mei sinaesappels by de streek lâns en sa kom er ek us in kear by ús. Mar wy hienen 't tige krap en sinaesappels mochten ús net barre. Mem sei tsjin him: "Kom der mar yn, dan krije jo in bakje kofje. Mar ik kin neat fan jo keapje."...
Ien fan sawn susters wie in nachtmerje, seinen se altyd. Sy kaem troch 't kattegatsje yn 'e hûs. Dan rommele se earst yn 'e klompen om. As men fornaem dat se kom, en men koe jin forheffe, dan gong se wer fuort. Om har to wearen lei men in stikje brea of duveldrek ûnder 'e drompel of men sette in krús foar de strjitte. Ek die men wol in lyts pûdtsje mei...
