Zoo was er nog er es een boer en die was ook erg dom, maar die had een knecht die nog al erg verstandig was. Die knecht had al jare bij hem gewoond, maar op laatst begon het die toch ook te vervele. Dat op een goeje dag zeit ie: "Baas, ik gaan weg, ik ken het niet meer bij je uithouwe. Je bent me te stom." Och, och, daar zat ie. Hij soebatte en hij...

In vroeger tijd, toe de Oost en Amerika nog niet ontdekt wazze, toe beurde het welders dat de matroze, as een schip verongelukte, in een heel vreemd land kwame. Zoo was er dan ook ers een matroos die zijn heele schip verspeulde. Maar hij met twee kammeraas spoelde an een land an en bleve gelukkig behouwe. Nou was het deer erg boomrijk, dus zullie het...

In de buurt van Nieuwendam was in vroeger jaren een roover, dien ze maar niet te pakken konden krijgen. Maar op een goeden dag merkten ze dat hij in een herberg te Nieuwendam was en de burgemeester ging er met een stuk of wat dienders op af. Omdat ze bang waren dat hij gewapend was, durfden ze hem niet echter zoo maar te pakken en gingen dus één voor één...

Voorbij Monnikendam in de Purmer moet vroeger een zeemeermin geweest zijn. De menschen loerden er op, maar konden haar niet vinden. Eindelijk vong een visscher haar, terwijl ze in het riet zat. Hij heb er mee naar huis genomen, op gekweekt en is er later mee getrouwd. (D. Schuurman)

Maar nou moet ik toch weer eens een roovergeschiedenis vertellen. Er was eens een kapitein die erg rijk was. Hij had uitgestrekte landerijen en wanneer hij nu van de reis thuis kwam, dan maakte hij altijd van zijn vacantie gebruik om de pacht te innen. Nu kon hij twee wegen gaan: in de eerste plaats langs een omweg en ten tweede langs een korteren weg,...

Van drie matrozen. In vroeger tijd toen de Oost en Amerika nog niet ontdekt waren gebeurde het wel eens dat een schip verongelukte bij een heelemaal onbekend land. Nou is schipbreuk lijden op zichzelf al niet erg pleizierig, maar als je dan ergens komt waar je heg noch steg kent dan verzeker ik je, dat je je pret wel opkunt. Maar je kon toen ook avonturen...

Er was vroeger een koning - we zelle maar anneme, dat ie in De Haag woonde - in die kwam nooit in Nieuwediep of in Hoorn of zukke uithoeke. Nou, dat land deer geeft best vrucht, maar omdat die mensche deer zoo uit eplunderd wiere, liep de boel in het riet, dat alles wier domaingoed, zel ik maar zegge. Maar dat wist de koning niet. Maar wat wil het geval?...

Nou, den zel ik nag er es een roovergeschiedenis vertellen. Je weet wel dat ze vroeger geen muntjes en bankjes hadde; dan droege ze het geld met een leere riem om het lijf. Nou was er es - we zelle maar zegge - een notaris, die most geld versture. Maar dat ging niet gemakkelijk, want het was een heele sjouw en dan was het nag gevaarlijk ook, want het was...

Nou mot je je voorstelle: je hebbe altaid van die menschen, die erg nieuwsgierig benne. Zoo was er dan ook ers een man en die was dus erg nieuwsgierig. As ie in de veerschuit zat, dan was het: "Waar gaan jij na toe? Wat mot je daar doen?" en meer zukke vrage. Nou, dat vonde sommige al erg vervelend en ze hielde num dan ook zoo'n bietje in de gate. Maar...

Ouwe Kees Gras, nee, die heb je natuurlijk niet ekend, maar die heb ook ers schipbreuk geleje. Die zei altijd: "Ik ben niet licht geloovig, maar dat heb ik zelf beleefd. We kwame in een vreemd land. We zagge een woud zoo prachtig, dat het leek wel een paradijs, dus we woue er graag ers kijke. Wij erheen, maar hoe we liepe, we kwame niet verder vooruit....