Luije Ielke wie arbeider by Joan Algra to Sumar.
Op in kear wied er oan 't mjoksjen yn 't bûthús. De stront fan 'e kij dy't yn 'e groppe lei kroade hy nei de skerne ta.
Doe woarde der roppen: "Komme jo om kofje, Ielke?"
"Ja," sei Ielke, "ik kom der oan."
Joan Algra hie in pear jonges, dat wienen bizen. Wylst Ielke yn 'e hûs siet to kofjedrinken laedden dy beide knapen de strontkroade gau fol mei bolstiennen en dêr dienen se dong bovenop. Sy wisten wol dat Ielke tige sterk wie, mar sy tochten dat er dit nèt forkroadzje koe.
Doe't Ielke wer yn 't achterhûs kom, seinen se: "Wy ha de kroade mar even folladen."
"Moai sa," sei Ielke, "jim binne brave jonges."
Hy mei de kroade nei de skerne ta. Dat gong skean omheech by de post op. Ielke die it as siet der neat yn 'e kroade. Mar doe't er boven op 'e skerne kom en de kroade leegje woe, brieken de beide kroadeearms.
Hy sei, de kroade koe 't net earlik hâlde.
JN: Er is wel een kolk in Uithuizermeeden, daar is een hele koets met paarden in verdwenen en hebben ze nog nooit weer vonden. RK: In Uithuizermeeden? JN: Ja, bij Oudeschip. Daar is een kolk waar dat verhaal is. Dat is een heel sterk verhaal. Daar is een koets met vier paarden, of twee paarden, die bint daar in verdronken en hebben ze nooit weer gevonden....
Daar deed indertijd hier een verhaal de ronde, d'r werd een dominee begrave en d'r was ene mens bij die was vrijwel onverschillig daarvoor, die leefde niet in 't minst mee. En daar was een andere mens en die nam dat nogal zwaar. Die zei: ,,Kerel, daar bende ge niet van af'! Nou zal bij jouw begrafenis de klepel uit de klok valle. En d'r zal onheil en...
Hier heb ik zelf nog wel ervaring mee, da dat werkelijk helpt, een koe melke, 's morges droogzette, dan kalft ie overdag.
Ik was med’n pluugske kameruij ien Providentia on ’t oefene gewes ien ’t schieten. Doar zat onwèr on de loch. ’t Was lot zat en we gienge nor huus. Toe ik bé’j de Gendtse brug was, opte kruusweg nor de Kommerdiek, doch ik: “D’r kum zwoar onwèr”.En ik kos nog tot de Hagevoortse loan komme. Mar toe mos ik wel schule. Zo gieng ’t er op! Ik gieng opte kromme...
No. 84. Dicht bij het dorp Viersel woonde een boer, die heimelijk zijn land vergroot had, door den grenspaal te verzetten, die zijn akker van die van zijn buurman scheidde, en hem zoo een flinken lap grond ontstal. Hij stierf, en wel zoo snel, dat hij zijn zonden niet meer biechten kon. Na zijn dood zagen de dorpelingen hem, tusschen twaalf en een, door...
Mien grootvader, z'n zoon en ne knecht, die reje met de kar en 't paard naar de markt. Naar de markt in Zeeuws Vlaonderen. Enne toen zat daar een manneke laengs de kant in 't gras, die ne broek zat te lappe. Mien grootvader die zee: "Das iets da nie zuiver is!" Maar toen komme ze d'r vlakbij en nou zee da manneke: "Zet ik 't hier, is 't lap op lap en zet...
[00.31 min.] R: Wat of wie zou u graag willen plaatsen in onze canon namens de provincie Noord-Brabant. LP:Natuurlijk het turfschip van Breda. R:Ja, dat is inderdaad een heel bekend uh.. verhaal uit onze vaderlandse geschiedenis. Het is een list die is uitgevoerd tijdens de Tachtigjarige Oorlog. Hoe ging die list ook alweer in zijn werk, meneer Peeters?...
Dat heb ik van iemand uit Asperen. Dat is gebeurd in Asperen. Daar was een kind behekst, allemaal padden in d'r buik. Dan kwam d'r een duivelbanner bij.
In Zweden kennen ze de held Bellman; een vriendin uit Gothenburg vertelde me het volgende verhaal: Op een reis nam Bellman Uilenspiegel mee. Bij een café gingen ze naar binnen om een biertje te drinken. Maar ja, er moest iemand op de paarden letten. Bellman ging eerst naar binnen terwijl Tijl Uilenspiegel buiten wachtte. Tijl vond het na een poos te lang...
Jutters kunnen vaak sterke verhalen vertellen, maar er worden ook vele onware verhalen verteld over jutters. Zo wordt er al heel lang het verhaal verteld dat men vroeger koeien met een lamp tussen de hoorns over de duinen liet wandelen. Schepen zagen dit bewegende licht, voeren er op af en kwam[en] zo op het strand terecht, dit tot vreugde van de jutters!...
M'n moeder kon op een dag de karn niet afkrijge. De karn was betoverd. Toen heb ze d'r heet water in gegooid en toen kwam die wel af.
De nachtmerrie was, dat de mense 's nachts d'r uit ginge, op straat ginge. "D'r gaat een lijkstasie voorbij".
Friso. Drie eeuwen vóór Christus geboorte bestond er in Indië het rijk van Fresia, dat ook Phrasia, of Pharrasia werd genoemd, en waarover Adel koning was. Een zeer slecht man, Agrammes 1), verwekte een oproer in het gelukkige land en in den strijd die er volgde, werd koning Adel gedood en zijn drie zonen, Friso, Saxo en Bruno waren gedwongen het land te...
Het mijnongeluk van Brunssum, 1928 Iemand, nadien in Canada, verliet vlak voor het gebeurde van deze catastrofe, de mijn Hendrik. Waarom, dat weet hij zelf niet, want z'n nieuwe werk en dat hij naar Canada ging, stond nog niet geheel vast: "t Was me of iets me ertoe dreef,' schrijft hij. En hij schrijft dit dan ook toe aan het feit dat vlak erop het grote...
De Volkskrant 11 januari 2003, Dag in Dag uit Bigfoot Wallace had geen spijt van zijn grap Het is wat je noemt een uit de hand gelopen grap. Hij werd 44 jaar lang volgehouden, maar nu is dan toch de waarheid aan het licht gekomen. De sporen van de legendarische Bigfoot, de Amerikaanse variant op de Verschrikkelijke Sneeuwman uit de Himalaya, zijn niet...
Trouw.nl Primark: 'Berichten in kledinglabels zijn een hoax' 27/06/14, 19:00 − bron: ANP Teksten met kritiek op de kledingindustrie, die in kledingstukken van de Britse keten Primark waren genaaid, zijn hoogstwaarschijnlijk een hoax. Dat heeft Primark vandaag laten weten na onderzoek naar de herkomst van de labels. De labels met teksten zijn gevonden in...
De Widde Wiend
Benoam op 't Hogelaand, doar hèie de Widde Wiend. Dat is de duvel in de gedoante van 'n widde winhond.
Mòie slim verzichteg mit wezen. Van eerst is mor zoo'n luddek dinkje, dij veur joe aanlöpt, en om joe tou, en din weer veur joe. Hai wil joe de weg wiezen, mor ie bin wel wiezer.
Ook nog gain woord zeggen! Din wòr je 't gaauw genog gewoar. Van niedeghaaid wòrdt e din aal dikker, din wil e joe baang moaken, dat ie oet baangeghaaid mor mitgoan zellen.
Din mòie zain, dat ie mit 'n roam in 'n hoes òf 'n schuur komen. As e veuroet zugt, dat e zien zin nait krigt, din geft e joe 'n knaauw, en din bìnje nòg nait gelokkeg.
De bloudvlek van Dieksterhoes Dieksterhoes, het Huis Ten Dijke, werd in 1903 gesloopt. Er was zelfs toen nog niet zoveel begrip aanwezig, dat deze Middeleeuwse börg bewaard bleef. Wie kon het wat schelen, wat er in de Middeleeuwen voor heren woonden in dit land? En wie maalde er om, dat daar ongeschonden nog stond het laatste verblijf van een der grote...
Die ginge 's nachts kuiere die mee diejen helm gebore ware. En as ze nou dochte dat d'r iemand ging sterve, ginge ze al nachts van tevore daor wandele.
