M'n vader zee vroeger altijd: ,Je mag de luiers 's aves nooit buite late hange, want dan gebeure d'r allemaal rare dinge met de kindere die de luiers moeste drage" . Die luiers konde dan betoverd worde door kwaaie geeste. Of d'r konde kwaaie geeste in kruipe.
Aagt van Eenrum Aagt was gezond maar arm. Zij bezat niets op de wereld. En in Eenrum was dat iets bijzonders, want daar waren vroeger alle mensen rijk. Daarom mocht Aagt ook niet arm blijven. Die gedachte kon niemand verdragen. In die dagen lag er bij Eenrum een groot stuk land dat nog geen naam had. Het was van niemand en diende als vogelweide. Het land...
In dezelfde straat, waar wij woonde, da was een kend, da kreeg van unne vrouw een appel. Maar da was een toverheks. ,,Niet opete!" zei de moeder. Die heb de appel op de kast gezet. Toen kwam er een korenaar uit groeie.
Vratten afneme, da kan. Da is gebeurd. Ok bé’j ons. Eén van ons kiender had al lange tied veul vratte opte haand. Ze kos er nie afkomme. Sommige minse zèie: “As ge ze ienvrief met ’t sliem van ’n slek, dan gon ze weg”. We hemme da gedoan. En toe de slek op ’n spits puilje [paaltje] gestoke en da ien de grond gezet. Toe de slek helemol verdreugd was, ware...
De maar In een wei bij de Melenborgh te Haelen waren 's nachts altijd de paarden erg onrustig. 's Morgens bleek dat de 'maar' steeds weer de manen van de paarden had gevlochten. Enkele jongelui besloten op een nacht bij de paarden de wacht te houden. Er gebeurde echter niets. Blijkbaar had de 'maar' de jongelui in de gaten gekregen. In ieder geval werden...
D'r was hier wel is ene, die zee: "Gao maor naor de pestoor, die laot de wind wel draoie".
'n Aander aarbaider zit 's Zundagssnommiddoags veur 't glas. Laanksoam zugt e op de weg 'n liekstoatsie aankomen. As e toukikt, zugt e dat e der zulf ook achter löpt. Vot ter noa was de haile begraftenis weg, mit vòlgers en aal.
Vattien doagen loater hebben ze zien bruier begroaven: zo zond en zo dood!
As joe 't ooit gebeurt, mòie aan kaant van weg blieven; veurlopen hòlden aaltied 't midden van 't pad.
Da was unne mens en die was zat. En die lag in de sloot te snurke. Toen kwam me vaoder d'r langs henne. Ze hadde tege 'm gezegd: "Daar spookt 't!"
De roodschonk, eene in het wild groeiende plant met rooden stengel, heeft op haar blad een roode vlek. Er stond zulk eene plant onder het kruis van Jezus; er viel op haar blad een droppel van het heilige bloed. Sedert heeft de roodschonk die roode vlek.
Spotsagen en Spotnamen c. De dorpen op de eilanden: Bath.
Stoepeschieters.Op het oude fort Bath waren steenen stoepen voor de huizen, wat den naijver der Rillanders opwekte.
Een Bathsche reize is een verre reis, en wie een omweg maakt, in letterlijker zoowel als in figuurlijken zin, gaat "over Bats in Bosselen hin", zegt men op Kruiningen.
Raymond den Boestert: Nou, volgens mij had ik geen uh huishoudelijke mededelingen meer. Dan stel ik voor om de eerste verteller van de avond te gaan aankondigen: Kees Geelhoed, waar ben je? Ah verstopt, kom er maar bij, Kees. Ik bedenk me trouwens dat ik mezelf helemaal niet voorgesteld heb. Mijn naam is Raymond den Boestert en dit is Kees.[Applaus]R:...
Dodenhemd: Vroeger, in mijn jeugd, was het nabuursplicht, dat bij een sterfgeval de twee naaste buren het lijk aflegden, respectievelijk de mannen of de vrouwen naar hun eigen geslacht. De buurvrouwen moesten het doodskleed maken, en wel van wit linnen. Er hoefden maar weinig steken genaaid te worden; het werd er met een grove steek omheen gedrapeerd. De...
D'r ging onder ons schippers een verhaal, azzie in de haam liep* en je kwam daar bij dat huissie in Hogerbrug dan brak altijd je lijn. Dat kwam, ze dochte dat daar een heks woonde.
*De schuit trok.
Nog eentje, die me te binnen schoot. Ik heb het verhaal meerdere keren gehoord in verschillende kerken. "Rond 2001 zou een vrouw uit Amersfoort door gebed uit de dood zijn opgestaan. Een Nigeriaanse evangelist zou haar uit de dood hebben opgewekt. Ik heb meerdere verhalen gehoord van het opwekken uit de dood, vooral in Afrikaanse landen, maar met name...
De boeren hingen de nageboorte van een paard in een boom. Anders ging het veulen zeker dood. Dit wordt nog gedaan. Soms werd er een bepaalde wilgeboom voor gebruikt.
DE SCHAT VAN DEN GRAVENBERG. Een jongeman, die den Gravenberg in het Neerdal passeerde, bemerkte in den berg een opening, die hij er vroeger niet had gezien. Hij trad nader en zag een ijzeren ketel staan tot aan den rand gevuld met goudstukken. Op hetzelfde oogenblik, dat hij den ketel wilde aanraken om hem weg te dragen, zag hij zulk een verschrikkelijke...
De menschen en de zee Voor vele eeuwen lagen er gouden korenvelden en groene weiden, waar nu de zee stroomt, en dat is de schuld van den heer van Lodijke. Want toen in den vloed van 5 November 1530 een gat van nauwelijks twee ellen breed in den dijk was geslagen, en men hem smeekte, het gat te mogen dichten, zei hij: "Laat de zee maar voor mij werken. Zoo...
‘k Werkte vroeger bie ’n boer in Oud-Vosmeer. ’t Was toe ’s ochens vroeg dag, want me begonne êêl wat vroeger as tegenwoordig. ‘k Kwam op ’n ochend bie d’oeve in di zag ‘k in ’t of ’n vint die ‘k nie zō gauw kon tuusbrienge. Die vint scharrelde di ma wat rond en ie bokte tèlkes voorover. Vooral bie de kôôlen. ‘k Vond dat erg vreemd en toe ‘k bie d’oeve kwam, stong den baes dêêr ok. En ‘k zei tegen z’n: “Di loôpt di ’n vent in ’t of, wat mot die di zō vroeg doen?” Den baes begon te lachen en ik begreep d’r niks van. Op ’t laeste zei ‘t ‘n: “Je weet dat aol m’n kôôlen opevrete ôôre deur de rupsen. Noe è ‘k ’n vent uut ’t durp, een Rôômsen, evraoge of a ’t z’s dôôd bidde wil.” ‘k Ao wel ’s ôôrd dat bie ons op ’t durp sommige raômse mènsen deur bidden are mènsen beter maekte a ze ’n voet verstuukt ao en zō, ma van dôôdbidders van rupsen ao ‘k toch nooit ôôrd.
Toe ‘k liet merken da ‘k ‘r nie vee van glôôfde, zei den baes: “Je glôôft ‘r mè nie vee van, ee? Gae dan strakjes as ’n weg is mae ’s kieke.” En ja ôôr, toen die vent goed en wel weg was, bin ‘k uut nieuwsgierigheid ’s gae kieke. Je weet meneer da’k nie biegelôôvig bin, mae zo waer a ‘k ier stae: aole rupsen waere dôôd. ‘k Zag gin êêne levendigen mi. Oe of ‘k dat verklaere mot, weet ik nie mae waer is waer, de boer ao gin last mi van rupsen.
Visser Pompe, ja, dat was een kerel, die was de zwarte kunst machtig. Veel verhale. Nou had je m'n vader, die heb me wel is verteld, maar dat is al heel lang geleje, dat is nog gebeurd op een ouwe hofstee bij een boer, daar leef nog een dochter van en die is zelf al in de tachtig. Ze ware juist de bietekuil an 't leeg hale, met steemande. Visser Pompe...
Een 37-jarige psycholoog uit Brabant: "De eerste keer dat ik lichten zag, was ik vijf jaar. Het waren kleine lichtbolletjes die door mijn slaapkamertje bewogen. Dit herhaalde zich een aantal nachten, totdat ik door angst gedreven naar het raam ben gelopen, puur om mezelf gerust te stellen dat er niets aan de hand was. Ik deed het gordijn opzij en wat ik...
