Organizasyonlar
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Icelandic Keywords
There are no Icelandic Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
There are no Narrator Gender that match this search
Van een winkel waarin het spookte. Mijn oudoom had een touwslagerij in Hoorn. Daarvoor betrokken ze vlas en hennip uit Amsterdam. Eens ging mijn oudoom voor een grooten inkoop zelf naar Amsterdam, maar toen hij in het magazijn boven kwam, stond hij versteld over den rommel die daar was; alles lag op en door mekaar. De bediende vroeg hem wat; maar hij...
De trouwe bruid. Ridder Aelbert uit Utrecht nam het kruis op en trok naar het land van Overzee. Geduldig wachtte zijn bruid, juffrouw Agniet, op zijn weerkomst. Maar Wolfaert, een gunsteling van den bisschop, dwong haar vader hem Agniet tot vrouw te geven. Slechts zoolang uitstel kon hij krijgen, totdat het vlas dat op haar spinrokken was, afgesponnen zou...
Op Kerstavond moest om elken boom een stroowisch gebonden worden, dan kwamen er het volgend jaar appels. Ook moest vlas vóór dien avond van den rosklop af. (De rosklop is dat deel van het spinnewiel, dat de vrouwen in de hand houden en waar zij het vlas af spinnen.) Ook moesten dien avond alle tuurpalen (van tuieren) van het land gehaald worden. Men noemt...
2.37. Kabouters te Luiksgestel Van de Kaboutermannekens die in de heide en de bergjes achter het Boscheind hebben gewoond, waar vele heidensche door mij geopende grafheuvelen liggen, mochten de inwoners van dit dorp langen tijd menigvuldlge diensten genieten. Wanneer de huislieden deze verlangden, kwamen twee Kabouters die verrichten. Op de kas of de...
No. 326. Waarom de Doodenput in de heide de Amprijt onder Luiksgestel gelegen, dien naam draagt, verklaart de sage aldus: Eens kwam daar een soldaat te paard voorbij op de terugweg naar zijn dorp. Tot welk leger hij behoorde en wanneer het is gebeurd, weet men niet meer, maar het moet al heel lang geleden zijn, dat zij beiden in dien put verdronken. Van...
Mijn zegsman uit de Beets vertelde ook het volgende. Zijn oudoom had een touwslagerij in Hoorn. Daarvoor betrokken zij vlas en hennep uit Amsterdam. Eens ging zijn oudoom zelf naar Amsterdam. Toen hij in het magazijn boven kwam, stond hij versteld van de herrie. De bediende zei wat. Hij zei niets terug. Weer werd wat gezegd, maar hij was onder den indruk...
No. 225. In de twaalfde eeuw zaaide een boer uit Drunen vlaszaad op zijn akker in de Garsweide onder Elshout. Vermoeid van zijn werk en door een brandende dorst gekweld, ziet hij op... en voor hem staat een vrouwe, onuitsprekelijk schoon en majestueus van gestalte. En als hij haar - hoe hij ertoe kwam, weet hij later niet te zeggen - om een dronk water...
L. VROUW VAN OOSTRUM. Het moet in de helft van de veertiende eeuw zijn gebeurd en wel in de tweede helft van Mei, in den tijd om het vlas te wieden. Daar was omtrent Oostrum onder Venray een landman op zijn akker bezig met wieden, toen hij opeens een beeldje van 0. L. Vrouw zag en een stem hoorde, die zeide: "Hier wil ik rusten!" De man was er zeer...
nl-verhalenbank-42325
De bijnaam van de Harlingers is tobbedanser. Er staat een beeld in het centrum. Dit heeft te maken met het verbouwen van vlas. Dit vlas werd verwerkt tot textiel en in grote tobben gedaan om te kleuren. De Harlingers moesten in een tobbe gaan dansen; de kleur werd zo goed opgenomen in de vezels.
Pijn en ellende waere altijd goeie graedmeters voor de maote van rauwhaaid in 'et taolgebruik. Da's meñselekerwijs verklaorbaor, want pijn en oñgemak wekke ergernis en sacherijneghaaid op. Deurdat 'et in ôôñze streek nie' gebruikelek was ommen blad voor je mond te neme wier de taol grovver naermaote pijn en andoeninge in heveghaaid toenamme. Hôôfdpijn was...
Adam en Eva leefden in het paradijs, maar wisten nog niet hoe man en vrouw met elkaar moesten leven. Eens waren ze aan het vlas braken, of liever, ze wilden vlas braken, maar hadden geen werktuig om dat te doen. Toen zei Eva tegen Adam: "Jij hebt een paaltje en ik heb een gaatje; als we daarmee het vlas eens gingen braken." Dat beviel hun wonderwel. En...
By it flaechsbraekjen moest it flaechs bûke wurde.
It gebeurde faek dat wy dat bûkjen de nachts fan tofoaren al hearden. Dat wie foartjirmerije.
¶ Het xi. capittel. 490 "Die des saterdaechs laet te volspinnene tvlas dat opten spinroc is, den draet die smaendaechs daer afgesponnen is en sal nemmermeer goet zijn, noch bleiken." (Glose) Maroye de Blau seide: "Om dat die vrouwen in Duytslant tvlas op haren spinroc laten, so en is haer laken nemmermeer wit, ende dat blijct aen die hemden, 495 die de...
Soms gong de tsjernmoune nachts. Dy moesten se earst altyd út it wurk sette. De wine gong nachts ek wol om deselde reden. De brake gong nachts ek, as se him net fêstsetten mei in boskje flaechs der om hinne. Der woarde nachts ek tursken as se de flaeijen samar op 't sied yn 'e skuorre lizze lieten. De flaeijen moesten ophong wurde. De bile moest foaral...
Dêr't nou de Betonwei is yn 'e Harkema, dêr ha wy froeger wenne, tsjin it hûs oer dêr't Ate Stoarm wennet. Soms hearden wy dat der by ús yn 'e nacht flaechs nei de souder droegen woarde. Dan gong 't even letter wer op in braekjen.
Froeger gebeurde it faek, dat wy yn 'e nacht it boekjen fan it flaechs hearden. Dat wie altyd tjirmerije. Dan koe men der mar fêst fan op oan, dat it de oare deis wer op in braekjen gong.
As wy nachts hearden dat it op in flaechsbraken gong, koe men der mar fan op oan dat it de oare deis gebeurde.
By ús heit en mem op 'e Skieding hearden se nachts faek de brake gean. Dan stompte mem heit oan op bêd en sei: "Jan, hearst de brake wol?" It wie foartjirmerije.
Dan gong it de oare deis wer op in braekjen.
Wurkgeesten binne nachts warber. Mar men mat dat forhinderje, hwant it is duvelswurk. Dêrom mat men foar de nacht om 'e brake altyd in boskje flaeks hinne bine, hwant oars braekt it nachts. Mei 't terskjen mat de tersk jouns òf hielendal ôf wêze, of men mat de tersk yn 'e bân lizze. Die men dat net, dat wie bislist net fortroud, hwant dan woarde der de...
Dûmny Pekelharing hat gâns hwat jierren yn Surhústerfean stien. Op in kear kom er yn in spitkeet to Feansterheide. Dêr hienen se skjûden yn 'e stookpot en it rikke dêr hiel bot.
"Jonge, jonge, jonge", sei doomny. "Hier kan de pekelharing wel eens een bokken worden."
