De heks hiejt Mijn va Ziland. Ze is hier in Ommel begravve dè wit ik nog goe. Toe ze 't graf an 't maake waare kwamp d're zoon Bert peile of 't graf wel diejp genog waar. Die zoon is verongelukt, die ha steen op zinne kop gekrigge. Toe ze dur 't graf vur an 't maake waare hebbe ze ók gepeild of 't wel diejp genog waar. Ik heb Meine goe gekènd. Ze ha dan d'r 'n rok over d're kop getrokke. Ze wónde in 'n heel klèn heuske in de Berken. Ze ha veul hoond en katte. Ze waar us in Aastu bij Driek Schillings in de winkel en toe zee Driek: "Mijn hekst us, as ge 't doet krie de ge u pond koffie" Je, dè witte ge wel hoe dè gi. Ge moet altijd zörge dè ge 'n heks nie teege kriet en ge moet er mer mooi mi andoew. Ge moet zeurge dè se nie deegt bij de keinder kumt anders kriejge ze stuipe.
Ne keer waar d'r geslacht en 't verreke hing óp de leer. Toe Mijn d'r neeve kwam, zakte 't vèrreke dur de leer umlig en de sproote waare toch nie kepot.
Bij ziekten in huis of stal gaat men soms naar helderzienden.
Asten
De geestelijken hebben veel macht. Ze kunnen bij brand de wind draaien en tussenbeide komen als ergens vreemde dingen gebeuren.
In de Berken woonde de heks Mijn van Zeeland met haar zoon Bert. Ze hielden honden en katten. Vader verbood ons streng dicht bij dat huiske te komen; toch deden we 't soms als we zeker wisten dat Mijn en Bert weg waren. We gingen er dan stiekum door de ramen kijken. Toch zagen we er niets bijzonders.
Asten
Vertelster heeft wel ooit gehoord, dat "de staand" behekst kon zijn zodat men niet kon "butteren" boteren
Asten
Als een persoonlijke herinnering van rond 1910 in Asten wil ik eraan toevoegen: Soms, op donkere avonden, waren wij, op groeiende jongens en meisjes wel 'ns met Moeder op straat. 't Verkeer was nog niet druk en de straatverlichting miniem. Uit 'n zandweg, of van achter 'n huis sprong dan soms 'n katje voor ons op de weg. Wij zagen 't nauwelijks, maar...
Mijn Punders was 'n heks. Ze woonde in de Berken en had veel katten en honden. Als ze in de buurt kwam, riep moeder: "kom vuruit, ne huis" want ze kon de kinderen beheksen.
Hierbij een persoonlijke herinnering: 'n Vijftig jaar geleden had ieder in Asten 'n eigen tuin met groenten, fruit en aardappelen voor eigen gerief. Als de koolplanten waren uitgeplant, hoorde men dikwijls klachten over: "kòj voewt" waardoor ze niet groeiden. Velen legden dan kleine plaatjes (koolkragen) op de grond om de plantjes. Er was echter 'n oud...
Er loopt een onderaardse gang vanuit het kasteel van Helmond naar het apostelhuis van Mierlo.
Asten
'n Vrouw die met de korf rondging, vroeg aan 'n tante: "Hi Annemiej niks nodig?" Vertelster lachte. De vrouw (heks) antwoordde: Nauw laagte ge, mer latter zal d'n tol betald worre".
Op 't Rinkveld dur dansten de katten
Ommel
Ommel
