In Deurne is 't gebeurd, dat door beheksing het haar van koeien stijf rechtop ging staan.
Op Oostappen (gem Asten) deed 'n vrouw wijwater bij de melk in de zuigfles van 'n kind om daardoor het kind te vrijwaren voor gek worden.
Op jacht is 't gebeurd dat het geweer afketste Het kruit ontplofte maar de hagel bleef in het geweer en men schoot niets.
Soms wilde het karnen niet lukken; dan was "de staand" behekst. 'n Smid kon eens de as van 'n kar ook niet "aaneen" krijgen; dat was ook behekst.
De heks Mijn Punders had 2 zonen Driek en Bert. Bert is verongelukt. Nakomelingen van Driek wonen nog in Helmond en in Deurne. Mijn woonde in een uitgeholde berg; ze had veel katten.
Verteller heeft zelf meegemaakt dat 'n paard smorgens met "geslinterde" manen stond. Hij maakte ze los maar direkt slinterden de manen zich weer vanzelf. Dat was hekserij. Tegen hekserij ging men naar de Paters in Weert en in Venray.
Soms stond het vee op d'n tas of op de schelft. Bij zo'n hekserij ging men naar de Paters in Venray, die dan gewijd brood meegaven om het vee te voeren.
In Deurne waren wel 4 heksen.
Er was ook 'n huis, waar door hekserij de bedden automatisch omhoog en omlaag gingen.
'n Kussen was meestal gevuld met kaf. Soms maakte 'n heks daar 'n krans in. Als die krans zich sloot, ging het kindje dood.
Soms stonden de paarden "overkoot". Harrieke Goossens kon dat genezen.
Soms ook stonden ze hevig zwetend met gevlochten manen op stal. Ze waren dan behekst. Verteller meent dat ze dan geplaagd waren door ratten.
Als 'n heks dichtbij is geweest komt er soms 'n krans in het kussen; dikwijls gaat men dan hulp zoeken bij de paters. Die zeggen dan wel, dat ge er niet aan moogt geloven maar 't bestaat en 't blijft bestaan.
't Hekst in de St. Jozefparochie = in de hei - te Deurne. Daar zijn altijd steenovens geweest. Veel huizen hadden daar lemen vloeren. De muren waren dikwijls van latten, die bestreken en aangevuld werden met leem.
Sinds het Angelus wordt geluid en gebeden is veel van die hekserij verbeterd.
In verband met hekserij was 't beter de kat niet in huis te hebben; ze zeggen wel, dat het bijgeloof is "mèr 't is toch mèr wor."
