Mijn vader vertelde het volgende over mijn grootvader. Drie mannen hadden grote ruzie. Ze stonden met de messen tegenover elkaar. Grootvader werd er bij geroepen. Hij besprak ze met het volgende gebed: God de Vader is met u, God de Zoon is met mij, God de Heilige Geest is tussen ons beiden En die zal ons scheiden. Toen lieten de mannen de messen uit hun...
Ik was zo’n opgeschote jong. Ik mos met ’n hokkeling [eenjarig kalf] nor de var [stier] Den Ingel kwam met de motor vurbé’j. Dor schrok ’t bees van. Hé’j rukte on ’t touw. Mar ik wou nie los loate. Ik wou me nie loate kenne. Ik viel opte grond en hard, opten bil. Ik had er den erste tied bar veul las van. Mar da wou ik nie wete. Da’k zo stom gewes was. ’t...
Gendt
Mien voader kos da goed. Hé’j kos ’t bloeie drek op loate houe. Ok pien besprèke kostie. Hé’j prevelde dan ’n gebedje en ’t bloeie of de pien, of allebei hielen op. Bé’j tandpien vreef ie ekkes over de wang en zèj wa. En dan was de pien weg. ’s Zoaterdags liet voader zien eige schère bé’j de Witte van Berning. Hé’j kwam doa langs de herberg van den Dikke...
Dit kan van geslacht op geslacht overgaan. In onze familie is dat misschien wel 200 jaar lang gebeurd. Mijn grootvader, Steven Geveling, heeft het overgegeven aan mijn vader, Willem Geveling, en die weer aan mij. Mijn vader had zes zonen en één dochter. Hij zei, dat slechts één het bespreken kon overnemen. De anderen mochten de woorden wel eens horen of...
Ik wonde bé’j Carolus Johannes Sterk opte boerderij de Lootakker. Ik was bouwmeister. Ik had de Lange Voor, zo hiette da perceel, umgebouwd. Dor zat veul puin [kweekgras] ien. Ik mos toen gon egge, mee vier pèrd vur de puineg. De pèrd hiette: de Max, de Poppie, de Flora en de Snel. Ik ken de name nog uut de kop. De pèrd ware kort gekoppeld. En durrum...
Vroeger vertelde ze wel, dat “die en die”, inkele vrollie, hekse ware. ’t Ware altied lilleke ouwe vrouwe. En ze kosse iemes behekse. Mien moeder het mien wel es verteld, da ik as klein kiend ok beheks was gewes. Dör ’n burvrouw. Toe ik nog zon heel klein kienje was, ik loai nog ien de wieg, was ’k es èrg ziek. Ik ha helemol gin mach mer. Ik kos mien eige...
Een meubelfabrikant uit Gennep kwam bij mij. Hij had een lelijke ziekte in de mond. Hij kon er bijna niets in hebben, geen koude spijzen, geen hete, geen natte enz. Hij kon ook niet roken. Na één behandeling was hij genezen. Na drie dagen kreeg ik bericht, dat hij weer beter was. Hij beloofde mij een bankstel. Nu, na enkele jaren, moet het nog komen.
Op de hoek van de Olijhorststraat was De Vries uit Angeren aangereden door een bus van de Gelderse. Hij was onder invloed van sterke drank. Hij zag er verschrikkelijk uit: Eén oog uit zijn hoofd en zijn neus in tweeën. Hij lag bewusteloos en bloedde vreselijk. Ze riepen direct de dokter en mij. Ik was er het eerste. Ik besprak hem en toen kwam er geen...
Vrouw Brouwer zèj tege mien [Dinnissen], da zé’j da [bespreken] eiges ok kos. Da had ze overgenome van Nijenhuus uut Angeren. En da gebeurt zo. Eerst ’n gewoon groot kruus make. Dan opte plek wor de pien, verstuking enz. is, drie keer ’n klein kruuske maken mitten duum en bidden: bé’j ’t eerste kruuske :"Ter ere van God de Vader”, bé’j ’t tweede kruuske:...
Het pjed van Jan Janssen was kreupel geworre, on ’n veurpoot. ’t Kos bijna nie mer lopen. Mar Janssen mos toch nog een vrach grei wegbringe. Hé’j kwam Stève Geveling tege, die goed besprèke kos. Da tegekomme was mar toevallig. Geveling zèi: “Jong, jong, wa kreupelt ow pjed. Aj zomedeen terugkom en de vrach afgeleverd het, moj mar es ekkes onkomme”....
Mien moeder - eigelijk tante - was al lang ziek. Ze was al bé’j verschillende dokters gewes. Mar ’t hielp niks. Ok bé’j ’n beroemde dokter in Huse. Mar die het er ok niks on kunne doen. Ze kos snachs hos nie sloape en ze was altied zo muuj. ’t Woj mar nie bèter worre. En ’t had al zowat anderhalf joar geduurd. Toe zèj voader ’s op ’n keer: “Gé’j mos mar...
Zuster Kruiper, de vroedvrouw, had eczeem aan haar handen. Dat was heel lastig bij haar werk. Ze kwam bij ons voor de geboorte van een kindje. Ze klaagde over haar eczeem. Ik zei: “Ik wil ’t wel bespreken, als u ’t goed vindt”. Dat wilde ze wel toelaten. Ik besprak de handen en na veertien dagen waren ze geheel beter.
Ja, van kankerpoppe hebben we duk zat gehörd. Ze hadden ’t er vroeger altied over. Bij bultjes en ontstekingen, die wa lang duurde, waren de minse al drek bang vur kanker. Ze hoalde dan bij de kankervrouw of -kjel popkes. De inhoud mos op te zieke plek geleid worre. En de patiënt mos drie dagen en nachte wakker blieve. Aandre mossen er dan bij waken, dat...
Gendt
Iemand uit Haalderen, die in militaire dienst was, zat vol eczeem van ’t hoofd tot de kleine teen. De militaire artsen, en zelfs professoren, hadden hem opgegeven. Er was niets aan te doen. Na een jaar behandeling door mij, eenmaal per veertien dagen, was hij totaal genezen.
Kankerpoppe ware ongevèr een vingerlid lang. ’t Was ’n klein pekske, woar iets inzat tege kanker. Mar wa da was, wis alleen de kankervrouw of kankerman. ’t Was hun geheim. D’r ware, gleuf ik meer kankervrouwe dan - manne. Um ’t pekske zat ’n duukske en ’n klein rond döske. De kankervrouw mos ers wete, of ’t wel kanker was. Ze mos ers zien, of er zaadjes...
Gendt
Ik heb enkele kinderen met sprew behandeld. Ik zeg dan tegen de mensen, als ze bij de dokter geweest zijn: “Doe die medicijnen maar weg. En je moet ze ook maar niet meer gebruiken”. Na mijn bespreking zijn ze na twee of drie dagen geheel beter.
Mien zoon had ien Doornenburg mit ’t afstappe van de fiets zien voet verstuuk. Hé’j kon hos nie mer thuuskomme. Ik he’m drek besproken. En tien minute lotter was ie on ’t voetballe.
Es ge wratte ienvrief mee den binnenkant van den bas van grötte bone [tuinbonen], dan gon ze weg. Mar dan moj den bas begrave, es er iemes begrave wur. En onder ’t lujje van de doodsklok moj dan zegge:
Onder ’t lujje vör den dooie ien ’t graf,
Bun ik mèr van de wratten af.
Ik weet nie bé’j onderviending, of ’t woar is.
Gendt
Ik werkte enige tijd bij de spoorwegen op de lijn Arnhem-Nijmegen. Op ’n keer liepen er twee treinen tegen elkaar. Een zoon van onze werkbaas raakte ernstig gewond. Hij bloedde heel erg. Ik heb hem toen geholpen en direct was ’t bloeden afgelopen. Spoedig daarna is hij ter plaatse gestorven.
Mijn eigen vrouw was op ’n morgen een fles aan ’t vullen met hete thee. De fles sprong kapot en mijn vrouw kreeg de gloeiend hete thee over haar voet. Ik heb de voet direct besproken. En mijn vrouw heeft er geen last meer van gehad. Ze werkte de hele dag en zei ’s avonds: “Ik heb er nog niets van gevoeld”.
