Dor wor een lahm Möller in Spornitz de
hett dat all künnt,
as lütte jung hett he de
anner jungens dat all wist.
Wenn sin vadder den reimen
ümsnallen ded, würd he wulf –
he seggt, se müssten em blos
bi nam nännen müsst,
denn wier he wedder as minsch dor wäst.
de jungens vergäten den nam
in de angst: dor hebben se müsst
kladdern up de groten börten
up...
[10701] Benutzung des Wolfriemens durch Kinder
De lahm Möller (f andere ww Sage)
(‘n Spornitz)
hett sik mal eens mit eenen vertürnt.
De anner
geiht up’t feld, dor kummt ein
wulf entgegen. To’n glücken
fällt een dat grud in, dat dat vielleicht
Möller wier un he röppt
Möller, wat wisst du …
Dor steiht Möller dor as
minsch.
Dunze Dutschow
12.7.1913
[10689] Werwolf fällt einen Menschen an
herrschaften sünt hengahn na'n hogennaunenbarg mit ne amm. As de klock 12 sleiht, deiht de barg sik apen. dor is de amm mit kind ringahn. As de lüd (herrschaften) togahn, deiht de barg sik to. anner johr hett he sik wedder apen dahn. (nescit, ob beide tot gewesen).
[9650] Berg steht offen / Kind (Tote, Verwünschte) im Berg
Sünd Räubers wäst inn Sünnenbarg (7 sünd dat wäst: Köster.) inn Sünnenbarg hebben se ne grote Höhl hatt. hebben ne Fru (nicht Mäten) upgräpen, dee is bi ehr wäst. se süll ehr nich verraden, ümmer Äten kaken. se kickt eens dörch 't Sloetellock, dor is dor 'ne grote Stuw, dor hebben all Lüd' köpp hängt, von baben daal. dor hett ehr jo ok bangt, öwer se is...
klagt den door: door, door, ik klag di ........... arwten streu ... Viting naher sall seggt hebben: dat süll ik wüsst hebben, dat du mi verraden dedst, denn wull ik di öwerhulpen hebben.
duurweg, ik klag di
an't duur hett se't anschräben. (ss.)
de diern is jo woll ut Slat wäst. se ströt den weg vull arften. boom ik klag di ........ middagtiet dat he slapen hett, hebben se em beluert.
In Sembzin wir früher ein Scheperfru dei harn Reimen, wenn sei sik den ümschnalt wir sein Wulf, lep den na dei annern Schepers ehr Hauden bet Schap dod, un drögs nah ehren Hus, ehr Lüd harn ümmer dei besten Hamel-Braden, ens hött sei ehr eigen Schap, un het den Wulfsreimen in dei Hand, ehr Sähn dei bi ehr stün, ritt ehr den Reimen weg un willn sik...
[1511] Werwolf
Dör sünd ens twei bi’n meihen west un dorbi an hebben fohlen in de koppel gahn. Dunn is dor sön lütten hübschen fahlen twischen west, un dei ein seggt ümmer: Süh, dei lütt fohl müßt äwer gaud smecken, dor müggt ick woll’n stück von hebben. Dei anner seggt noch, wat hei ümmer von den fahlen to drähnen hadd. As sei naher middag maken, setten sei sick hen un...
In Bortschen Holft hebben weck arbeitt--- den enen harren se all ümmer up’t visier hatt, dat he zaubern künn de geiht afsids un snallt sik ‘n reimen üm – jäger sin pierd mit ‘n fahlen kümmt an he bi un frett von dat fahlen – naher as wedder trügg, un wedder minsch, segt he „hu wo schuddert mi“ dor segt de ein, di sall wol schuddern, du hest jo ‘n fahlen...
Sembzin scheperfru
drög schap (vom anner hürden) na hus
sähn snallt em den…
bitt de eigen? schap dod
is nich wedder kamen
[10699] Benutzung des Wolfriemens durch Kinder
In Grebs wir een Buer … sall Zauberreimen ‘n Wulfsreemen wäst sien. De Buer is eens mit sinen Knecht na’n Messschürren wäst. Sor sehn se in Nawers Koppel Pierd un Fahlen weiden. Dor seggt de Buer willn uns Ogenblick slapen leggen, den Mess krigen wi likers schürrt. De Knecht biert, as wenn he slapen ded, oewer he slöppt nich. De Buer kriggt sik ‘n Reimen...
Man macht einen Werwolf wieder zum Menschen, indem man ihn beim Taufnahmen ruft: Ein Mann ging einmal zu seinem Nachbar, dessen Tochter allein zu Hause war. Sie hatte zwei Riemen, nach deren Verwendung er fragte. Ihrer Erwiderung daß ihr Vater u. ihre Mutter sich die Riemen umschnallten u. dann zu Wölfen würden, wollte er keinen Glauben schenken. Da...
[1510] Werwolf
En fru hett sik’n tom upströpt is ‘n wulf worden, Wenn jagt wäst is, is se vör de schützen lang lopen un wenn dee ‘n hasen schaten habben, hett se em nahmen un na hus dragen. Een Jäger hett erbsilber to ‘ne kugel gaten, dee hett ehr an’n örbeen schaten. Se hett sik noch upraffelt; as se int dörp kamen, lech se in’t bett, hett ‘ne wund an’n been (hand?).
[1508] Werwolf
In Spornitz is een wäst, dee hett in 3 nacht 9 fahlen vertehrt. Buer hett noch einen fahlen in’n stall hatt (de annern hett he all vertehrt) de buer hett em blauwundt dor is je ‘n minsch wäst. – Nahst hett de soehn sik den Reim ümsnallt, dor is he ok to ‘n wulf worden, is verbrennt in Parchen.
Vom Werwolf. Ein Mann besaß einen Riemen, und wenn er sich denselben umschnallte, so konnte er sich in einen Wolf verwandeln. Eine Nachbarin besuchte einst das Haus dieses Mannes und sah diesen Riemen an der Wand hängen. Als sie die Tochter fragte, was das für ein Ding sei, erwiderte diese: das sollst du mal sehen, du mußt aber zuvor auf den Heuboden...
