Us heit wenne froeger oan 'e Hearrewei ûnder Sumar.
Faek hat er forteld dat se soms achter hûs lûden hearden; it wie krekt dat der izer oer izer hinne glied.
Al gau dêrnei is de tram dêr kom. Dat ha de lûden doe west fan 'e tram dy't oer de rails glied.
nl.verhalenbank.33848
Der wie in jonge, dy moest foar de keuring. Syn heit wie in boerke, dy't net it measte forstân hie. De deis fantofoaren sei er tsjin 'e jonge: "Nou is 't moarn sa fier, jonge. Mast sjen datst ôfkeurd wurdste."
"Ja heit", sei de jonge.
Doe't er dan foar de keuring west hie frege syn heit him:
"Wel, hwat ha se sein?"
"Se ha neat sein", sei de jonge.
Mar in...
nl.verhalenbank.33690
Albert Alma (de man fan Tet) wie in raren-ien. Hy wenne yn 'e Harkema. Op in joun siet er yn 'e kroech by Japik Laverman op 't Jachtfjild. Hy sûpte en flokte en swetste en hy liet him ûntfalle: Ik bin fan gjin duvel bang. Doe't er let yn 'e joun de kroech forliet woardde er ûnderweis op 'e Skeankamp, dêr't nou bakker de Boer wennet, samar oer de dyk hinne...
nl.verhalenbank.12272
Lutske wenne to Houtigehage. Sy wie in tsjoenster. De minsken koenen it wol oan har egen sjen, dat wienen fan dy spleetsjes, krekt as katte-egen. Sy foroare har ek faek yn in kat. Op in kear hie se in bern fan Ritske Aeltsje deatsjoend. It bern hie 3 krânsen yn 't kessen. Dy hie Lutske dêr yntsjoend. Ritske Aeltsje hat dernei altyd duveldrek ûnder 'e...
nl.verhalenbank.12514
As in houn spûkgûlt, komt der in lykstaesje lâns.
nl.verhalenbank.12266
Atse Veltman fan Eastemar kom us op in nacht thús, doe seach er de koemerk fol reek. In skoftsje letter brânde 'Het witte paard' op. De wyn wie doe krekt sa, dat de reek oer de skoarstien gong.
nl.verhalenbank.21874
Tsjoensters komme troch 't kaeisgat.
nl.verhalenbank.12528
Der wie us in skipper, dy bistelde in skip by in hellingbaes yn Smilde. Hy woe 't sa en sa ha. De hellingbaes sei: "Dat wurdt in nuver skip, as jo dat sa ha wolle. Ik kin 't fansels wol meitsje, mar it jowt grif gjin reklame oan 'e saek."
Mar de skipper woe 't net oars ha. Sadwaende gong it karwei oan. Doe't it skip klear wie, liet er op it wetterfet...
nl.verhalenbank.21848
Jan Hepkes fan Surhústerfean ried geregeld nei Ljouwert ta op syn âld fyts. Dan stuts er altyd even op Swarteweisein oan. Hy mocht graech in slokje.
Doe seinen se op in kear op Swarteweisein tsjin him, hy moest in motorfyts oantuge, dan koed er folle hurder.
Doe kocht er it tsjûr fan in motorfyts en dat sette er oan syn fyts.
De freeds ried er wer nei...
nl.verhalenbank.20598
By de Hegewei to Aldegea binne twa âlde minsken yndertiid formoarde woarn. It wienen Dolstra's dy't it dienen, in heit en in soan. De iene hiet fan Lammert. De hannen fan deselden dy't formoarde woarden stienen op 'e muorren. It bloed woe der mei gjin mooglikheid wer ôf. 't Is altyd op 'e muorren sitten bleaun. Us heit hat plysje west yn Aldegea, dy hat...
nl.verhalenbank.12516
Tsjerke Lize wie heldersjende. Hja wenne oan 'e Mûzegroppewei en moest der hiel faek ôf nachts om hwat to sjen. Sy seach dan meast lykstaesjes.
nl.verhalenbank.12270
Juffer Lys spoeke yn Burgum om 'e fivers hinne fan it slot, dat der nou net mear is. Guon ha har sweven sjoen yn 1878.
nl.verhalenbank.21862
By de Heale Wei, seinen se, roan in fôlle mei in brijpot om 'e hals.
nl.verhalenbank.21876
Sibbele en Tryn soenen har sulveren brulloft fiere. 't Soe in greate brulloft wurde. Tryn sei: "Myn kammeraetske Janke sil ek wol út Hollân delsetten komme."
"Dat tink ik net", sei Sibbele.
"Hwerom net?"
"Wel, jimme folk en hàr folk ha yndertiid al ris rúzje hawn om in knyn, dy't troch jimme houn biten woarde."
"Och heden," sei Tryn, "dat is al sa lang...
nl.verhalenbank.33692
Jehannes Meerstra fan Feanwâldsterwâl sylde mei folle seilen samar yn 'e wyn op, wylst er gewoan foar yn 'e boat siet. Hy koe minsken stil stean litte en soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. Op in kear siet er by myn wiif yn 't foarûnder. Dy wie doe noch net troud. Sil ik dy ris in ryksdaelder sjen litte mei de byltnis fan jimme heit der op? frege...
nl.verhalenbank.31907
Kommen de bern to ticht by de sleat, dan woarden se warskôge: Tink der om, aenst pakke de kikkerts dy.
nl.verhalenbank.37621
Sjouke Beima wenne froeger yn 'e Harkema, letter yn Eastemar. Doe't er noch yn 'e Harkema wenne gong er ris op in joun nei hûs ta. Hy moest in stikje lân troch. Doe stie dêr in swart hynder by de hekke. Dat hynder roan him nei mei de kop oer syn skouder hinne. Sa roan it mei him it hiele lân troch. En der hie noch noait in hynder yn dat stik lân roan en...
nl.verhalenbank.37609
Alde Frytsen wenne yn Eastemar yn 'e foarige ieu. Dat minske gong nachts soms út bêd, dan seach se lykstaesjes.
nl.verhalenbank.37608
Hearke wie yn Den Helder ûnder tsjinst. De tsjinst dêr hie er it mier oan en hy woe graech frij.
Dêr lei in anker fan 1500 poun by de kaserne. Doe frege er de overste of er út 'e tsjinst wei mocht as er dat anker om 'e kaserne hinne tilde. Mar 't woarde him net tastien.
nl.verhalenbank.37620
De famylje Wesbonk wenne to Ljouwert oan 'e Spanjaardsloane. Myn suster hat dêr faem west. Dêr kaem ek altyd in werkster, dat wie in troude frou. Op in kear fortelde dy werkster, dat har bern siik wie. Dat woe mar net betterje. It kwynde. Doe wie se nei in duvelbanster tagong. Dat wie Smoarge Jantsje, dy wenne to Ljouwert. Dy sei, it bern wie bitsjoend....
nl.verhalenbank.31906
