Myn âlde buorman Folkert Bruining hat yn 'e Mieden wenne by de Keale Wei. It hûs, dêr't er doe yn wenne, dêr doogde 't net yn. Op in nacht hearden se klear dat de souder ôfbrutsen woarde en de pannen der ôf helle. Se hearden dat de planken nei bûten smiten woarden.
Myn buorman fortelde: "Doe't ik der ôf gong en 't ljocht op die, wie der neat. Doe bin ik...
nl.verhalenbank.26891
Rikele Myt biwearde, duveldrek moest fan in tsjoenster komme, oars holp it net.
Rikele Myt hie in freeslik gesicht.
nl.verhalenbank.27543
Wij waren troud en gongen in Kornhorn naar de gereformeerde kerk. Op de hoek waren honden aant 't spoekgoelen.
Ik zei tegen de koster: "Daar komt een dode."
"Och, allemaal oudwijvenpraat", zei hij.
De kerk komt uut, toen hoorden wij, daar was een doje flak bij de plaats waar die honden spoekgoelden.
Ik zei tegen de koster: "Wat zeg je nou?"
nl.verhalenbank.37988
De bargen krigen hjir froeger altyd duveldrek ûnder 'e trôch. Dan soenen de tsjoensters gjin fet op 'e bargen krije kinne.
nl.verhalenbank.27999
Der wie in man, dy wie oan 't houtkappen. Doe skeat him de bile út 'e stok wei. Dy bile rekke krekt in aep en dêr is de frou út ûntstien. (niet volledig)
nl.verhalenbank.27609
Us heit kom thús út Eenrum mei de klaeikoarts. 't Woe net bikomme. Doe gong er nei Anders Spoelstra ta, dat wie in boer yn Surhústerfean. Se hienen him to rieden jown, hy moest molke ha fan in feare koe, dy't op syn minst yn gjin jier in kealtsje hawn hie. Heit wie sa siik as in houn en seach der min út. Hy moest deis in healmingel fan dy molke ha. Nei...
nl.verhalenbank.27147
By Ate Meter dêr wie altyd in grouwe, swarte kat om 'e doar hinne. Ate hie 't net op dy kat stean. Hy hie al in pear kear prebearre der in raem op to dwaen, mar hy koe him noait ûnder 'e hân krije.
Op 't lêst hied er goed oppast. Doe't de kat der wer oankom hied er in dikke kneppel yn 'e hân, doe die er de doar fluch iepen en sloech ta. Hy rekke de kat....
nl.verhalenbank.25988
Oan 'e Spoekloane by Drachtster Kompenije sweve wite gedaenten troch de beammen hinne.
nl.verhalenbank.27153
By in sikere Sjirk yn 'e Pein kaem op in moarn in ekster op it hiem stappen. Sjirk sei tsjin syn frou: Nou is der ien yn 'e famylje stoarn.
Ja, sei syn frou, ik soe fan 'e moarn de geit melke; 't beest wie pûr.
Dyselde moarns krigen se in roubrief oer de post. Der wie ien út 'e famylje stoarn.
nl.verhalenbank.31916
Wy ha op 'e Noarder Dwarsfeart wenne to Drachten. Ik wie doe noch in jonge. Wy wennen yn in hûs, dêr spoeke it. Dêr woe net ien yn wenje.
Op in kear doe leinen wy op bêd. Heit en mem slepten yn in bêdsté yn 'e keamer. Doe kom der hwat op it bêdsbuordtsje springen. 't Wie in nachtmerje. Heit krige him topakken. 't Wie krekt in dier. 't Wie glêd. Hy tocht:...
nl.verhalenbank.24116
Yn Drachtster Kompenije wennen twa âlde minsken, dy frou hie faek lêst fan in nachtmerje. Sy hienen in drompel, dy wie hwat forsakke. Dêr kom de nachtmerje mei de kop ûnder 'e doar troch. Op in nacht stie de âld man mei de kneppel ré. Hy tocht: nou sil 'k dy leare myn wiif to pleagjen.
Doe't de kop fan 'e nachtmerje to foarskyn kom, sloech er ta. 't Wie...
nl.verhalenbank.24117
Dyselde Sjirk wie mei syn soan op in joun op stap.
Doe seach de soan hwat, dat like op in minske. 't Wie yn de Pein. Syn heit frege him: "Rint it of sweeft it?"
"It sweeft", sei de soan.
"Set dan sok", sei Sjirk. En doe gong it op in draf dêr wei.
nl.verhalenbank.31917
Der wienen us guon by Rikele Myt troch de hage krûpt om yn 't hôf to kommen. Der siet in gat yn 'e hage. 't Wie jongfolk, se woenen ta de apels.
Doe't se de bûsen fol hienen, en wer fuort woenen, koenen se noait it gat yn 'e hage wer fine. Sy ha der wol in ûre nei socht. Op 't lêst joegen se 't oer.
"As wy de apels nou ris weigoaije", sei der ien fan har....
nl.verhalenbank.25989
Ienkear haw ik in pleachbeest by my hawn. 't Like op in swarte kat. Us mem gong altyd nei de feestjes mei de koekjestromp. Op in kear kom ik mei har werom fan De Pein. 't Wie ljochtmoannewaer. Doe wie der in swart beest achter ús, net greater as in kat. 't Bleau ús hyltyd mar folgjen en 't wie flakbij. Ik skopte der op. Mar 't bleau by ús. In hiel ein hat...
nl.verhalenbank.27146
Se seinen froeger algemien: noait midden op 'e wei rinne, hwant der kin ris in lykstaesje oankomme dy't men net sjocht. Dan wurde jo samar oan kant reage.
nl.verhalenbank.27998
In Lukaswolde, gemeente Grotegast, woonde een frou, die zei al een dag of wat van teforen: die en die wordt dan en dan begraven. 't Kwam altijd uit. Ze was mei de helm geboaren.
nl.verhalenbank.37989
Sy dienen froeger hjir altyd duveldrek ûnder 'e drompel, dan koe de tsjoenster net yn 'e hûs komme.
nl.verhalenbank.27542
Us beppe kom op in nacht om in ûre of ien kjel út bêd wei.
't Wie allegear gedinder en lûd, 't hûs hie der fan skodde.
De oare deis sei se: "Nou komt hjir in tram of in trein lâns. Ik ha der klear de lûden fan heard.
Letter is de tram dêr kom.
nl.verhalenbank.26890
As de tsjerne bitsjoend wie gongen se nei de duvelbander. Sy krigen guod fan him, dat woarde yn 'e tsjerne goaid.
nl.verhalenbank.27540
Ik wie sa'n fjirtsjin jier âld. Myn âlde omke wenne by ús yn. Hy krige longontsteking en dêr is er ek oan stoarn. Ik wie allinne by him. Heit en mem wienen dea.
Omke woe de jouns fan bêd ôf en hy wie in dikke, sterke âld-keardel. Hy wie fiifensawntich jier. Ik koe him net keare en hy moest op bêd bliuwe. Doe gong ik der út om myn buorman Gerrit Smit op to...
nl.verhalenbank.26892
