Alde Tsearde Antsje () fan Hiltsjemuoi-wâlden seach fan tofoaren bigraffenissen. Hja fortelde gewoan hwa't der stjerre soe. Hja roan noait midden op 'e wei by 't tsjuster, hwant dan koe se samar tsjin in lykstaesje oprinne, sei se.
Jouns wie se faek warber. Dan wie der wer in bigraffenis to sjen. Har broer Boardzer Bruning () fan Houtigehage wie èk mei de...
nl.verhalenbank.34476
Lytse Roel van Kammen wennet yn Kollumersweach, yn in hok oan 't spoar. Dy is ek mei de helm geboaren. 't Is in swalker, hy sjocht fan alles fan tofoaren.
nl.verhalenbank.28438
Dêr't de Iestwei fan 'e greate strjitwei ôf in skerpe bocht makket - de earste bocht - wienen froeger twa boskjes. Dêr doogde it net. Dêr doarsten in hopen lju by jountiid net lâns. As se oer 't linker skouder hinne seagen, dan wie dêr in pleachbeest, dat roan in ein mei. 't Seach der út as in grouwe swarte houn, mar it die de minsken neat.
As se oer 't...
nl.verhalenbank.34471
Oan 'e Hillebrandsreed dêr spoeke it altyd. De iene hie dit der sjoen, in oaren-ien dat, mar in soad minsken doarsten der by joun en by nacht net lâns. Dêr wie ek faek in ljochtsje sjoen woarn. Ek woarden dêr nachts lykstaesjes sjoen.
nl.verhalenbank.27376
Der wie ris in man dy moest fan Twizelerheide nei 't Feankleaster ta. Hy wist net hwer't er lâns moest, hwant it wienen dêr allegear slingerpaedtsjes. 't Wie yn 'e Frânse tiid.
Hy trof Salomon Levy fan 'e Westerein. Hy sei tsjin him:
"Wite jo ek, hwer't ik lâns mat nei Feankleaster ta?"
Doe sei Salomon Levy: "Dan matte jo dit paedtsje mar hâlde, dan in...
nl.verhalenbank.28398
Yn Twizelerheide wennet in frommeske, dat is mei de helm geboaren. Nachts mat se der ôf. Dan wurdt der kloppe. Dan mat se wer hwat sjen.
nl.verhalenbank.28437
Us mem fortelde, hja seach wolris in lykstaesje jouns. Dan gong se oan 'e kant stean om der nei to sjen. Bleau se midden op 'e wei stean, sei se, dan soe se oan kant smiten wurde.
nl.verhalenbank.27374
Kij wie yn Dútslân oan 't wurk. Ik wie allinne thús en doe soe 'k op in joun nei Kij syn mem ta. 't Wie donker, mar ik koe wol sjen. Ik hie in line achter hûs spand. De iene linepeal stie foar de reed oer. Doe't ik dêr oan ta wie stie dêr in minske, alhiel yn 't wyt. Ik bin werom gong yn 'e hûs.
De oare moarns bin 'k nei Kij syn beppe ta gong. Dy sei, ik...
nl.verhalenbank.33514
By kaertlizters yn Ljouwert hienen se in swarte spegel. As in manspersoan dêr yn seach, woarde hy de frou gewaer, dêr't er mei trouwe soe.
nl.verhalenbank.27391
Yn 'e Harkema seagen se in hûs brânnen. It wie it hûs fan Hindrik Dykstra. Letter is 't opbrând. Der binne ek noch bern yn forbrând. De frou wie doe krekt by oare minsken om in bakje kofje.
nl.verhalenbank.10676
Froeger wienen 't hjir op 'e heide allegear ljochtsjes by jountiid. Dat neamden se wylde lantearnen. Dat binne letter allegear huzen woarn. Dêr wie 't foartsjirmerije fan.
nl.verhalenbank.34472
As it ûnwarich wie en der wie rein en stoarm op til, dan kommen der allegear ljochtsjes by de reden lâns. Dat woarden letter allegear ljochtsjes by de reden lâns. Dat woarden letter allegear huzen. Ien fan dy ljochtsjes sloech ris in kear fêst yn in hage - dat hat dêr doe wit hoe lang brând. (Dy huzen kommen to stean tusken Frijstêd en Broek yn. Dêr...
nl.verhalenbank.28430
Goaitsen - dy wennet hjir yn 'e buert - fortelde my ris, hy hie hjir ris hwat sjoen op dit lân hjir njonken. Hwat it wie koed er net sjen, mar it like nuver, sei er. Hy tocht: ik mat goed sjen of it sloft of as it sweeft. Sweeft it, dan doocht it net.
"It sweefde", sei er. "Doe tocht ik: set sokken." En hy naeide út.
nl.verhalenbank.38632
Heit en mem wienen ris togearre to jounpraten. Doe't se weromkamen, wie 't nacht. Doe kaem dêr in greate, grouwe, swarte houn njonken har, dy roan flak by har lâns. It duorre net sa lang. Us mem seach dy houn, mar heit seach him net. Doe't se tsjin heit sei: "Wy ha hjir in houn as in keal njonken ús", waerd er stadichoan wei.
't Gebeurde hjir yn...
nl.verhalenbank.38633
Bontsje Keke wenne yn Twizelerheide. Hy wie mei de helm geboaren. Nachts moest hy der altyd ôf om to sjen. Hy roan hiele einen om by in lykstaesje to kommen.
Hy woarde prest, hy koe net lizzen bliuwe.
Hy hat fan tofoaren sjoen dat syn eigen dochter har forsûpte.
nl.verhalenbank.38333
Myn broer Foppe wie ris op in winterjoun om in ûre of acht, njoggen yn 'e Harkema nei bûten ta gong. Hy wenne yn 'e Fûgelkamp. Hy soe oer in sleat hinne, doe seach er twa neakene famkes. Hy woarde sa bang dat hy is weromgong. Dy beide famkes sweefden.
nl.verhalenbank.10685
As in skipper op sé farde en hy seach in pestfûgel, dan woarde er bang, hwant dan kom de pest op it skip.
nl.verhalenbank.28709
Heit plichte tsjin ús to sizzen: "Jimme matte noait sweare, bern en sizze: "Dìt wol 'k wol sjen en dàt wol 'k wol sjen. Hwant dan kinne jim wol us hwat komme to sjen hwat men leaver net sjocht."
nl.verhalenbank.22020
Myn man Kij syn beppe koe wiersizze. Sy foarspelde ien samar de takomst. Hja hat it o sa krap hawn. Har dochter Antsje sukkele altyd. Sy krige twa dûbeltsjes fan 'e earmfâlden. Op in kear doe wie se by ús en doe seach se wer yn 't kofjedik. "Hea," sei se, "noait liker as krijstû in blom."
Mem sei: "Hoe komt mem der by. Hwer soe ik in blom wei krije. Hjir...
nl.verhalenbank.33513
As it bern siik wie, woarde it kessen ûndersocht. Founen se dêr krânsen yn, dan wie 't bern bitsjoend. Dan gongen se nei de duvelbander ta. Dat wie Oene fan Sweagerbosk.
Dy joech altyd in drank mei. Dan sei er: "Tink der om dat net ien it drankje sjocht."
De krânsen woarden opbrând yn 'e stookpot. Dan moest alles ticht wêze.
It bern woarde wer better as...
nl.verhalenbank.27381
