Hjir yn 'e Harkema wennen froeger guon dy koenen altyd krekt fantofoaren fortelle as der wer ien stjerre soe.
Dy seagen de bigraffenis al fan tofoaren. Sokken wienen mei de helm geboaren.
nl.verhalenbank.29342
Frou Pander seach altyd fan tofoaren as der guon dea gean soenen.
nl.verhalenbank.17030
Ritske Vellink fortelde oan ien dy wenne op it streekje:
"Hjir by W. komt in sterfgefal." Even letter stoar dêr in famke. Dat hie er in pear dagen foarút al sjoen. 't Wie yn Ikkerwâld.
nl.verhalenbank.24007
Toun wie in Drouwenerveen woonden, zee mien oal heer opn keer: “Kiek nou toch ais, doar draait n liekwoagn noar ons Jan zien huus tou.”
Mien moetje gung gau kiekn, moar zai zag niks. De oale heer ook nait meer, t was moar n moment, dat hei et zag. t Duurde nait laank, toun sturf door n nichte van mie in dat huus.
nl.verhalenbank.46194
Yn Heech wenne in man, Sibbele Attes, dy mei de helm geboren wie. Jouns hinge der faek oer de ûnderdoar to praten mei de buorren. Hy koe krekt fortelle, hwa 't dy wyks stjerre soe. Sa wie der ris in man stoarn. Se praetten der oer. Sibbele Attes seach ris yn 't waer sen sei:“Moarn noch twa!”
En it kaem ek sa út!
nl.verhalenbank.50518
Hjir hat in frou wenne, dy wie mei de helm geboaren. Dy seach fan tofoaren lykstaesjes. Hja wist altyd as der ien stjerre soe.
nl.verhalenbank.27817
Boardzer Bruining hie 't altyd oer lykstaesjes, dy't er fantofoaren seach. Hy wist altyd krekt yn hwat hûs as der ien stjerre soe. Mar dêr praet er nou net mear oer.
nl.verhalenbank.25877
Vader vertelde dat er in Middelburg een man woonde, die zei dat twee dagen nadien die en die persoon zou sterven en hij noemde precies alle mensen op die dat lijk naar 't kerkhof zouden volgen. Vader had het van zijn vader.
Die man was met de helm geboren.
nl.verhalenbank.33392
By ús woarde it hûs fortimmere. Wy hienen in greate húshâlding, der wienen 9 bern en mem forwachte it tsiende. Doe kom der in frou by ús op bisite. 't Wie âlde Auke Tryn. Dy biseach alles fan de fortimmerderije.
Doe't se thúskom, sei se tsjin har man: "Och och, 't wie dêr allegear folk yn 'e hûs/yn 't achterhûs en om 'e doar. Sil ik dy ris hwat sizze?
Het...
nl.verhalenbank.34562
Dy't mei in helm geboaren wie moest alles sjen.
Alde Tsjits, de widdou Rekker seach altyd lykstaesjes.
Op in kear stie se yn 'e nacht op in hoeke bûtendoar.
Doe seach se allegear regenkleden, dy't wapperen en hja woarde oan kant skoud. Hja hie de lykstaesje yn 'e wei stien.
Hja fortelde 't hjir de oare moarns.
De oare wyks wie der in sterfgefal op 't...
nl.verhalenbank.33752
Marten Skeet wenne yn Aldegea, yn 't lêste hûs.
Syn frou hiet Doekel, dy koe mear as in oar, seinen se. Dy seach allerhande dingen dy't in oar net seach. Hja wie mei de helm geboaren en moest dan de lykstaesjes fan tofoaren sjen.
Op in kear wie der in keardel yn Aldegea tige siik. Dat wie Jan Sjirks. Hy hie longontsteking en it like o sa slim.
Der stie op...
nl.verhalenbank.33626
Yn 'e Rottefalle wenne in man, dy seach altyd de lykstaesjes. Dan sei er: Dêr en dêr ha 'k it sjoen, mar dy of dy wie der net by. Dan wie 't altyd dyselde dy't der net by wie, dy't stoarn wie (stjerre soe).
nl.verhalenbank.33158
By 't selde hûs hat ús mem ris op in kear in lykstaesje sjoen. Hja stie op 'e reed op in simmerjoun. 't Wie noch ljochtskyndei. Doe seach se de bigraffenisminsken bûtendoar op it hiem fan har hûs. Hja koe net ûnderskiede hwa't it wienen, dêrfoar wie se der to fier ôf.
In skoft letter stoar it jonkje. Doe wie dêr de bigraffenis dy't hja sjoen hie.
nl.verhalenbank.33171
It gebeurde ris in kear dat in jongfaem de Lange Reed delgong om molke to heljen. Hja hat it my sels forteld. "O heden," sei se, "doe trof ik dêr in wein mei in kiste der op. In eintsje fierder waeide it kleed yn 'e hichte. En wer in eintsje fierder stie deselde wein stil."
Dêr stoar in wike letter in âld frou. It is doe presys sa gebeurd lyk as dy faem...
nl.verhalenbank.34557
Myn beppe fortelde, dat der hie in man yn Sumar wenne dy seach in bigraffenis. Dat hat west yn 1897. Hy neamde mar op en hy neamde mar op dy't achter it lyk oanroannen, hy koe se allegear by namme. Mar hy wist net hwa't der yn 'e kiste lei. In fjirtsjin dagen letter hied er sels dea west. 't Wie syn eigen bigraffenis, dy't er sjoen hie.
nl.verhalenbank.32916
It wie yn 'e tiid, doe wie ús mem yn forwachting fan my. Doe krigen se op in kear praters, dat wienen Jan de Haan en syn frou. Dy lju hienen in greate húshâlding en Jan syn mem wenne by harren yn. Dat wie in âld minske. It wie âlde Iebeltsje. Dat âld minske woe by mem en dy wenje. Doe nom heit har mei hjirhinne.
't Ald-minske wie smoarch en sy siet ûnder...
nl.verhalenbank.34546
Hjir wennet in frou, dat is in sekere Pytsje, dy is sahwat 55 jier. Hja is mei de helm geboaren en sjocht allerhande bigraffenissen foarút. Nachts mat se der faek út om to sjen. Hja wit nèt hwà't der stoarn is.
nl.verhalenbank.33808
To Koatstertille hienen de Kamminga's froeger in mostermoune. Piter Kamminga syn pake hat ris de lykstaesje sjoen fan in man dy't doe noch yn leven wie. Hy koe de minsken samar opneame dy't achter it lyk oan roannen.
Koarte tiid dêrnei is dy man stoarn. Doe seach er deselde lykstaesje nochris wer.
nl.verhalenbank.33439
Myn omke hie in foardochter. Dat wie Romkje. Dy moest nachts alles sjen. Dy wie mei de helm geboaren. Nachts gong se der op út. Sy wist altyd hwa't der stjerre soenen.
nl.verhalenbank.25836
Yn Drachtster Kompenije wienen 't froeger allegear bartsjes. Dêr wenne yn dy tiid in man, dy moast der nachts wit hoe faek ôf, dan moast er lykstaesjes sjen. Dan roan er de feart del oer al dy bartsjes hinne. As er it dan sjoen hie gong er wer op hûs ta. Hy wist altyd krekt hwa't der stjerre soe. 't Kom grif út. Even letter stoar deselde dan, dêr't hy de...
nl.verhalenbank.36046
