Myn omke sei altyd tsjin Binne: "Ik warskôgje dy ast my hwat dochste, hwant dan slach ik dy dea."
Dan sei Binne: "Ik doch dy neat."
nl.verhalenbank.38072
Op in kear kaem stammerige Harm my tsjin op 't paed nei de Swadde. "Sake," sei er, "hwat bistû meger. Sake, hwat bistû bleek." Ik hie pine yn 'e bek en sei tsjin him: "Ast my nou ha wolst, snij ik dy fuort de strôtte troch." En dat miende ik ek. Ik sei: Ik lit my net troch dy bitsjoene. Doe sei er: "Ik doch dy neat."
nl.verhalenbank.16995
Op Feanwâldsterwâl, fortelde myn man, mat froeger in sekere Jehannes Meerstra wenne ha, dy koe mear as in oar. Dy koe elkenien samar stean litte, as er dat woe.
It is us gebeurd, doe soe ien oer de barte, dy't oer de feart lei.
"As ik wol," sei Jehannes, "komstû net oer 't bartsje."
Doe koe dyselde der net oer komme.
nl.verhalenbank.22739
Jehannes Meerstra sette minsken fêst, as er dat woe.
nl.verhalenbank.31022
Hepke Nút wenne ûnder Feansterheide. It wie in tsjoenster.
nl.verhalenbank.27491
Yn 't Wêst to Bûtenpost wennet in frou, dy hyt fan Tiet. Har man is in Klunder. Dy hat okkerjiers nei 't se sizze in frommes yn 'e Harkema bitsjoend en nou foar in fjouwer jier ús buorfrou hjirre.
nl.verhalenbank.16496
Oud-Vossemeer
M’n vrouwes vader werkte mie mensen uut Sint-Annaland enne di was ’t er êên, die wekte z’n kammeraas as ze ni d’r werk mosse. Mae as sulder op ’t land kwaeme, dan zat ie d’r a. Enne ie zei, dat ‘n ’t wete wou, dat ’n overal d’n oppersten in was, in ’t tôôvere, weet je. En ie zei: “Dan zèn ze da m’n vader op St. Annaland weunt, mae ie zit in...
nl.verhalenbank.46462
Ik staan een heel bult mensen niet. Je kunt 't aan de ogen wel sien of se tsjoenen kennen.
nl.verhalenbank.24295
Jehannes koe de minsken ek stean litte.
nl.verhalenbank.38097
Op 'e Bûtenplaets tsjinne ien as feint. Dy koe tsjoene, seinen se. Hy wie der nachts altyd op út. Dan farde er mei in boatsje nei de oare kant ta. Op in kear, doe hienen oaren it boatsje nei de oare kant ta brocht op 'e joun, dan koe hy der net komme, tochten se. Mar de oare moarns bitiid lei 't boatsje al wer op it âlde plak. Doe wie men der fan...
nl.verhalenbank.16976
Imke de Jong koe de minsken stean litte. Op Hamster merke sei Tseard van Dekken tsjin him: "Ik jow neat om dyn kunsten, dû kinst dwaen hwatst wolste." Doe liet er Tseard in moai skoft stean.
nl.verhalenbank.25358
Imke de Jong krûpte op 'e merken samar troch in peal hinne.
nl.verhalenbank.25586
Stammerige Harm hie in wikseldaelder.
nl.verhalenbank.25435
Ymke de Jong koe de minsken stean litte, waerd der forteld.
nl.verhalenbank.31974
Yn 'e Bûtenpostumer mieden wenne in tsjoenster. As dy der yn 'e nacht op út teach, dan liet se de pânse achter.
nl.verhalenbank.28211
As ’t vroos, zaege ze ’s aevens dikkels lichjes in ’t riet in de buurte wi van Damme woonde. As ze d’r dan nae toe gienge, waere ze inêêns weg.
nl.verhalenbank.46522
Stammerige Harm woe gjin bilesting bitelje fan syn hounen. Doe moest er achter 't slot. Mar earst hellen de plysjes fan Bûtenpost him op om him to reinigjen. Hwant hy wosk him noait en wie sa smoarch as in baerch. Hy koe sa net yn 'e gefangenis. Mar doe't se him reinigen ha de plysjes raer opsjoen. Ien fan har hat it letter forteld. Harm hie twa pânsen...
nl.verhalenbank.16100
Japik Ingberts sprong samar oer de Bonkefeart.
nl.verhalenbank.22690
Hjir hat ien wenne dy koe de minsken stil stean litte.
nl.verhalenbank.24355
Minse Griper, myn âldomke, koe de minsken stean litte.
nl.verhalenbank.19604
