Oan 't Spûkeloantsje to Jistrum spoeke altyd in wite juffer, woarde der sein, mar ik ha 't noait sjoen.
nl.verhalenbank.27556
By Bontekoe yn Hurdegaryp woenen de hekken noait ticht bliuwe. Hoe koe dat nou?
nl.verhalenbank.23619
Oan 'e Simmerdyk stiet in plaets, dy hyt fan 'Buitenrust'. Yn 'e buert dêrfan spoeke altyd in wite juffer, seinen se. Dat wie juffer Lys.
nl.verhalenbank.23622
Wy hienen in arbeider fan Garyp. Op in moarn bitiid gong er us wer nei ús ta, doe wie der him in hiele greate keardel op side kom. Dy bleau hyltyd njonken him. Pas doe't er yn Burgum wie, gong er by him wei.
nl.verhalenbank.23614
Oan 'e Achterwei by de Burgumer Nijstêd stie it spul mei de groubalke. Dêr koenen se net oer, hwant dan woarden se yn 'e feart smiten.
nl.verhalenbank.23616
By de Skilige Piip spûke it ek. Dêr woarden guon ek sa mar yn 'e feart smiten.
It is der ek gebeurd dat in wein dêr samar yn 'e feart set waerd.
nl.verhalenbank.23617
To Hurdegaryp stiet by de wente fan dokter Bontekoe in hekke, dy't se net tichthâlde kinne.
nl.verhalenbank.31289
Op de Lange Sleatten by Earnewâld koe noait in skipper lizzen bliuwe. Yn 'e nacht waerd altyd it spit op it skip smiten. Dat die de Lange Sleatterman, dat wie in spûk.
nl.verhalenbank.31393
Yn Warffum wie in spûkskuorre. Wy seinen noait Warffum, mar Nander. Ik wurke dêr yn 'e konservefabryk fan Wilco. Dêr wie in skuorre, dêr spûke it altyd. Dêr waerd yn 'e nacht samar in balke fan 'e skoudoarren naem en dan gongen de doarren iepen, wylst der net in minske to sjen wie. Letter gongen de doarren ek fansels wer ticht. De measte minsken doarsten...
nl.verhalenbank.38160
Myn man syn heit en syn broer ha ris togearre nei de klaei west, dêr't se wurken. Doe seagen se dêr in beamke. Dat beamke gong stadichoan ta de groun út mei woartel en al. En doe kommen dêr in pear bern út 'e groun wei setten. Doe gong it beamke wer yn 'e groun.
Myn man syn heit en syn broer, dy seagen dat.
Hja wienen deabinaud woarn. De âld man sei tsjin...
nl.verhalenbank.38153
By 't spoar yn 'e Westerein wie in greate bult. Ut dy bult kamen nachts in pear famkes mei reade doekjes om 'e hals, dy spoeken dêr om. Dy famkes wienen dêr formoarde woarn. Se hienen har de hals útsnien en nou koenen se net rêste. Hja sweven oer de spoarbrêge hinne en sa gongen se by 't spoar lâns en werom.
Guon ha har dêr wol sjoen.
nl.verhalenbank.38154
Op 'e Heideloane by 't swarte krús (poepekrús) oan 'e Simmerdyk fan Burgum nei Hurdegaryp spoeke it.
nl.verhalenbank.31246
Yn 'e Foksegatten wienen ek spûken.
Ek by de Skilige Piip spokke it.
nl.verhalenbank.29664
Yn Jistrum wienen froeger huzen, dêr spoeke it yn. Ek yn 'e Westerein wie sa'n hûs. De bern mochten dêr net komme, dat wie net fortroud.
Ek yn 'e Koaten stie sa'n hûs, dêr wennen in broer en in suster yn.
nl.verhalenbank.31197
Hurdegaryp - de iepen hekke fan dokter Bontekoe.
nl.verhalenbank.21964
De hekke by 't hûs fan dokter Bontekoe to Hurdegaryp gong altyd fansels iepen. Dêr passearde hwat lâns dat se net seagen, dêr moest de hekke foar iepen.
nl.verhalenbank.31977
Op Bennema-state to Hurdegaryp wenne froeger dokter Bontekoe. Yn dy tiid koenen se de hekke foar 't hiem noait ticht hâlde. Dy gong altyd fansels wer iepen as se him ticht dienen.
nl.verhalenbank.31608
Der wie in hûs yn Feanwâldsterwâl, dêr spokke it. Dêr dounsen nachts de turven yn om.
nl.verhalenbank.29671
Sûnt de Strjitwei fan Jistrum nei Eastemar oanlein wie, binne de spoeken ûnder dy wei bigroeven, plichte ús mem to sizzen.
nl.verhalenbank.21956
To Hurdegaryp stie altyd in hekke dy koenen se mei gjin mooglikheit ticht hâlde, dy gong altyd fansels wer iepen. Dat wie by it hûs fan dokter Bontekoe.
nl.verhalenbank.31245
