Der binne wol bern, dy wurde mei de helm geboaren. Ik bin der sels ien fan en ús heit ek. As se de helm nei ûnderen lûke, krije dy bern noait hwat to sjen, mar lûke se him nei boven, dan matte se alles sjen. Dy helms binne ôfgryslike djûr. En dat is neat gjin wûnder. Hwant as steane der fiif en twintich man tsjin jin oer mei in laden gewear en dy wolle...
nl.verhalenbank.17659
Der hat is in boer west, dat wie in widner. Nachts kaem der faek in nachtmerje by him, mar doe gong er us in kear hinne op oanrieden fan in oar, dat hy lei in stik roggebrea op 'e stoel foar 't bêd del. Doe koe de nachtmerje net wer fuortkomme. Hy hie har fangd.
Doe't de boer de oare moarns wekker waerd, siet hja by de tafel. It wie in knap frommeske. De...
nl.verhalenbank.17640
Myn Age-om is mei syn húshâlding nei Amerika ta gien. (Age van der Heide wie in broer fan mem). Doe't se yn Amerika oankaem wienen skreau er in brief. Sy hienen ûnderweis in sémearmin sjongen heard. In sémearminne dat is in wezen, heal frommes, heal fisk. Sy seinen oan board, dat bitsjutte dat der in deaden oan board wie of dat der ien kaem. Doe wie har...
nl.verhalenbank.17644
Foppe Sint (=Foppe Ophuis; ien út in tsjoensterlaech) wenne yn 'e Harkema. It wie myn pake. Hy hie in wikseldaelder en se seinen ek dat er him oan 'e duvel forkocht hie. Hy praette net fris. Op in kear wied er by ús, doe wie ik noch in famke. Hy woe sitten gean en doe luts ik gau de stoel achter him wei, doe foel er achteroer oer de flier.
"O heden...
nl.verhalenbank.17594
To Drachtster Kompenije oan 'e wei nei Oerterp ta stie froeger in skeperije. It folk dat dêr wenne hie in hiele keppel drinten.
De frou hearde dêr alle nachten lawaei yn 't achterhûs. Sy woe wolus wite hwat dat wêze koe en op in nacht gong se der op ôf. Doe seach se twa neakene berntsjes, dy't om in dikke stile hinne dânsen.
De oare deis gong se nei de...
nl.verhalenbank.17634
Ien fan ús dochters wennet op Koatstertille. Sy krige in poppe en myn wiif rekke der hinne op bisite. De baekster wie der ek noch. De poppe lei boven. Dy wie siik. Dy wie lang net goed. It bern joech hiele rare lûden, it doochde lang net.
Myn wiif sei: "Dêr skilt hwat oan. Ik mei net oer sokke lûden."
Doe hearden se ynienen in eigenaerdige slach, krekt in...
nl.verhalenbank.21547
Jan Hepkes wie us in kear yn Ljouwert om handel. Doe seach er dêr yn in strjitte in hiele protte minsken foar in hûs stean. Hy woe wite hwat dêr to rêdden wie. Doe hearde er, dat dêr wie in frou yn 'e hûs, dy moest bifalle. Mar de dokter koe 't net klear krije. 't Wie in joadin.
Jan Hepkes gong fierderop foar syn handel. Mar doe't er dêr mei klear wie...
nl.verhalenbank.21430
Alde Lyske wenne op 'e Bulten yn 'e Harkema yn 'e Malmoune (een vierkant huis voor vier gezinnen). Dy wie by ús to praten, doe wennen wy op 'e Bulten. 't Wie al aerdich let op 'e joun, doe gong Lyske by ús wei, mar even letter, dêr wie se al wer. Wyt om 'e holle en alhiel fan 'e wize. Sy hie in swart ding sjoen mei in great kleed om. En dat rattele...
nl.verhalenbank.28154
Myn dochter krige har earste poppe. Doe krige se buikvliesontsteking. Ik wie deabinaud dat ik har misse moest. Ik gong de Loane del, op 'e fyts. Der siet in great gat yn 'e strjitwei. Dat seach ik net, sa bot wie 'k mei myn gedachten by myn dochter. Ik ried der troch hinne. Ik krige in skok. Doe sei 'k: "Och God, help my nou. Soe myn fanke nou...
nl.verhalenbank.37843
Oan 'e Houtigehaechsterwyk ( = Skoallewyk) wennen Ritske van der Meer en Aeltsje. Dy hienen in jonkje. Dat bern woarde siik, it gûlde en spuide.
"Us Germ is bitsjoend", sei Ritske. Sy fortochten in minske ticht by har yn 'e buert. Sy retten Aeltsje oan om alle skreven by de doarren ticht to stopjen. Ek it kaeisgat en de skoarstien.
In pot mei nuddels en...
nl.verhalenbank.25660
Om 1800 hinne wenne der op 'e Boelensloane in famke, dat hie har mem forlern. Dat famke hie it dêr sa bot mei to krijen, dat sy die elke dei de winsk, sy woe har mem wer sjen.
Doe op in joun hearde hja sljurkjende fuotstappen foar it hûs. Sy harke en it hart sloech har der fan hwant it wienen har memme fuotstappen.
En doe seach se mei eigen egen har mem...
nl.verhalenbank.17638
Aukje, it bern fan Albert en Gees hie bot pine. Albert sei: "Dat kin âlde Jiske Wyts wol us dwaen." Hy fan 't bêd ôf. 't Wie yn 'e nacht. Hy giet regelrjocht nei 't hûs fan Jiske Wyts. Hja siet by de tafel. Fan in âld fodde hat se in popke makke en dêr stekt se yn om.
Albert krijt in dikke stien en smyt dy by har troch de ruten.
Doe't er thúskom lei it...
nl.verhalenbank.25298
Er waren verschillende rijmpjes op Thomas en Klare:
Wat is die Thomas een zotte vent,
wat mag die vent hem schamen.
Pekelharing heeft zelf gezeid
dat Klare, die moest kramen.
Een ander rijmpje was:
Thomas Klare, wat ben je mager,
Thomas Klare, wat ben je vet.
(dit werd te Houtigehage gezongen)
Weer een ander rijmpje, dat eveneens gezongen werd:
Als Thomas...
nl.verhalenbank.17641
Us Boardzer kaem op in nacht thús, doe stienen de finsters by ús opskoud en de gerdinen wapperen nei bûten ta.
Doe't hy der yn kaem, seach er yn in hoeke fan 'e keamer syn jongste broerke yn in deakistje lizzen. Dat wie allegear foartsjirmerije. Mar it bern wie doe al siik. Gauachtich dêrnei is it stoarn.
Boardzer hie it net tsjin ús mem sein omt er har...
nl.verhalenbank.17722
Tsjoenderij wie froeger om samar to sizzen suver in folkssykte. Wie der in bern bitsjoend, of tochten se dat it sa wie dan moesten se earst it kessen iepenmeitsje om to sjen of dêr ek krânsen yn sieten.
Dan moest men hinnegean en nim it wetter fan 't bern, dat yn in pot dwaen en dy pot mei wetter de jouns oer 't fjûr siede litte. Dêr moest men in pakje...
nl.verhalenbank.25296
Dêr't nou de fabryk fan Spinder is yn 'e Harkema, dêr wenne froeger dikke Fokke. De Fûgelkamp hiet it dêr. Fan 'e hurde wei ôf nei Fokke syn hûs ta roan in dyk (in hege wâl). Op in nacht wienen heit en Albert-om dêr togearre oan 't murdejeijen. Beide hienen se in goeije houn. Albert-om syn buorman Nicolai hie in dikke wite hiemhoun.
Doe gebeurde it, dat...
nl.verhalenbank.21210
Ien fan sawn dochters, sizze se, is in nachtmerje. Sy komt troch it slotsgat yn 'e hûs. Men mat moal op 't gesicht struije of de toffels achterstofoar foar 't bêd sette, dan komme se net by jo. Dan kin se net samar yn 'e toffels stappe.
Der wie alris in man dy fangde sa'n nachtmerje. Dy man wie in widner mei bern. De oare moarns siet de nachtmerje by de...
nl.verhalenbank.28282
Froulju gongen froeger wol foar de swarte spwegel stean op 'e merk yn in tinte. As se de kiste krigen to sjen, dan soenen se net trouwe. Meastal krigen se it portret fan 'e takomstige man der foar en sy waerden ek gewaer hoefolle bern se ha soenen. De froulju seinen der in spreukje by op, dat sa bigong:
Laat mij de man eens zien (dêr't se mei trouwe...
nl.verhalenbank.19306
Hjir wennen trije bruorren dy skreauwen har Dalstra. Dêr is noch skaei fan. Ien fan dy bruorren hie boerefeint west yn Nyegea yn in âlde greate stjelp by twa âlde minsken. Dy feint rekke dêr wei, mar letter gong er dêr us op in kear mei syn beide bruorren hinne to jounpraten.
Sy woarden freonlik ûntfongen. Sy woarden yn 'e hûs noege en krigen kofje. Doe...
nl.verhalenbank.25488
Op 't Heechsân to Eastemar oan 'e ein fan 'e Parsingel stie in buorkerij. Dêr tsjinne in faem. Dy kom fan 'e Harkema. Dy faem seach dêr algeduerigen by in stikelbosk in lyts neaken berntsje, dat wei woarde yn 'e groun. Dy faem woarde op 't lêst sa binaud, dat sy woe dêr net langer by dy minsken bliuwe en sy gong wer nei Harkema ta nei har âlden.
Mar doe...
nl.verhalenbank.17027
