Tsjoensters wienen froulju, dy't bern bitsjoene koenen. Sy koenen har ek yn allerhande dieren foroarje.
Ien fan 'e bern fan myn beppe rekke us op in kear bitsjoend. It bern wie altyd siik. Doe gong ús pake nei de duvelbander fan de Knipe ta, dat wie Lolke Woudstra.
Lolke joech in fleske mei drank mei. Hy sei tsjin pake: "Hjir mastû tige op passe. It mat...
nl.verhalenbank.28268
Anne Feddema syn âlden wienen op in joun to kofjedrinken nei oaren. Anne wie doe noch in jonge. Twa susters en in broer kommen dy jouns by Anne en de oare bern to húswarjen. Sy wienen der noch mar krekt as doe sei ien fan 'e twa susters: "Hark, jimme hoanne kraeit."
"Wy ha gjin hoanne", sei Anne.
Doe gongen se mei elkoar mei in lyts lantearntsje nei de...
nl.verhalenbank.19894
Tusken Oostmahorn en Zoutkamp haw ik ris in kear in sémearmin sjoen. Ik wie dêr mei myn kammeraet oan 't fiskjen, doe seach ik ien op 'e Zoutkampse sé. Ik sei tsjin him:
"Hwat is dat?"
"Dat is in sémearmin mei in poppe", sei er.
Dy poppe hie se achter op 'e rêch. Sy hie sokke lange tate, dat se de boarsten oer 't skouder slingere op 'e rêch en dêr hong de...
nl.verhalenbank.27777
Yn dyselde skuorre gebeurde it earder us dat der in hiele protte minsken yn slepten. Dat kom trochdat der minsken by wienen, dy hienen har bern meinom.
Der woarde doe ek al warskôge: "Tink der om, net by de wite doar sliepe!"
Mar der wie ek in âld minske by de sliepers, dy wie mei de helm geboaren. Dy sei: "'t Hindert neat, ik let wol op." Dat doe kommen...
nl.verhalenbank.19706
Doe't wy in skoftsje troud west hienen, krigen wy in famke. Dat bern tsjirme fan bigjin ôf oan. Dokter kom geregeld, mar hy wist der neat op. 't Bern tsjirme mar troch.
Us buorwyfke kom faek by ús, dy sei, 'k moest mei 't bern nei Oentsjerk ta, nei de duvelbander. Dat wie in boer.
Mar dêr hie ik net folle mei op, dat wimpele ik altyd ôf. Mar op 't lêst...
nl.verhalenbank.24323
Us jongste fanke wie alve jier âld. It wie sa'n skoalfanke. Wy leinen mei 't skip by Drachten, yn 'e Lange Wyk. Sy wie mei Jan, in jonkje fan skoalle ta gien en togearre wienen se oan 't hoepeljeijen.
Doe krigen dy beide bern dropkes fan in frou, fan Ale Bigge.
Doe't se thúskaem hie se smoarge hannen. Ik sei: "Hwat hast hawn?"
"Dropkes fan Ale Bigge", sei...
nl.verhalenbank.20800
Auke en Sjut dy wennen op 'e Tike. Sy stienen min bikend. Us Wytse-om en ús Jehannes-om dy kommen dêr moarns bitiid faek lâns as se nei de merk ta gongen foar de handel. Dan seagen se dêr altyd twa wezentsjes omspûkjen. (popkes)
Op in kear frege Jehannes-om: "Hwat is dat dêr altyd by jimmes achter op 'e tún? Dêr spûket it."
Doe krigen Auke en Sjut beide...
nl.verhalenbank.19717
Mien mouder vertelde mie n verhoal dat in Roswinkel gebeurd is.
Wazzen n moal twai heksn, dai n kind stooln. Ze brochden dat kind noar twai keerls tou. Door wur ze meid, man zai kreeg dr ook n stuk of wat kinder bie. Twintig joar is ze dr wol west.
De keerls leefden van roof en stelerij.
Op n dag was de aine keerl vot. De ander mos eevn scheerd worn. t...
nl.verhalenbank.43395
Tsjoensters kinne har yn katten foroarje. It binne altyd moai lange katten, dik en grou. It binne gjin swarte en ek gjin bûnte, mar grauwe. As sa'n kat der op út is to tsjoenen, leit de tsjoenster stil en wezenloas op bêd. Dan is der gjin leven yn.
In tsjoenster bitsjoent foaral bern. Ek wol froulju noait manlju.
Hja tsjoenst krânsen yn 'e kessens, dêr...
nl.verhalenbank.24246
Froulju gongen froeger wol foar de swarte spwegel stean op 'e merk yn in tinte. As se de kiste krigen to sjen, dan soenen se net trouwe. Meastal krigen se it portret fan 'e takomstige man der foar en sy waerden ek gewaer hoefolle bern se ha soenen. De froulju seinen der in spreukje by op, dat sa bigong:
Laat mij de man eens zien (dêr't se mei trouwe...
nl.verhalenbank.19306
Bie Roswinkel woonde varder de familie H. Op ’n dag zain ze iets in de koamer stoan. Zo tegen ’t schot aan. ’t Was ook zo weer vot. Dat gait zo mit veurloop. ’t Is moar ’n moment, dat men wat zugt. As ie beter toukiek’n wil’n, is ’t altied vot. Wat dei lu den ook precies zagen, wait ik nait. Moar aalgedurig was t’r weer. Den komp d’r ’n kind te...
nl.verhalenbank.41145
Sahwat in hûndertfyftich jier lyn wenne der yn Assen in faem, dy hie forkearing. Sy moest bifalle fan dy feint. De minsken seinen dat it gjin goed spul wie en sy fortelden it oan 'e burgemeester. Doe gong dy burgemeester nei de faem ta. Hy sei tsjin har: "Hoe bistû yn forwachting kom?"
"Dat mei ik net sizze", sei de faem.
"Né? Hwerom net?" frege de...
nl.verhalenbank.26121
Tsjoensters hienen je froeger oeral. Yn Kollumersweach wienen ek guon. Hja makken krânsen yn 'e bêdden dêr't de minsken op sliepten. Dy moesten der úthelle wurde, oars kom 't forkeard. Meastal wienen it lytse bern dy't bitsjoend woarden. Wie dat it gefal, dan gongen se faek nei Wopke fan Kûkherne. Dy moest de bern dan wer better meitsje. Meastal joech er...
nl.verhalenbank.33670
Wanneer een vrouw bevallen moest, mocht ze geen kralen of gouden of zilveren sieraden om den hals dragen, daar zij dan niet goed verlost zou worden, omdat het kind dan ook gestrengd was.
Zoolang de eerste kerkgang niet heeft plaats gehad, mag de kraamvrouw nergens heen gaan, tenzij in bijzondere omstandigheden naar de naaste buurvrouw, maar nooit op...
nl.verhalenbank.39605
Soms gebeurt it dat bern mei de helm geboaren wurde. Men mat dan it flues nei ûnderen ta der ôflûke.
Docht men it krekt oarsom, dan mat it bern letter alles sjen. Pleechsusters yn 't sikenhûs stielen sa'n helm wol. Dy drage se by har. Dan binne se feilich.
Se wurde ek wol forkocht. Dy't sa'n helm by him hat, dy is kûgelfrij.
Se sizze dat alle frijmetslers...
nl.verhalenbank.32221
Op Urk was een kind van twee-en-half jaar zoek. De moeder liep wanhopig het eiland rond, maar kon het nergens vinden. Diep bedroefd keerde ze naar haar woning terug. Tot haar verwondering zat het kind bij de tafel.
"Waar ben je al die tijd geweest, lieffie?"
"In de stoof, moeder."
Je begrijp dat de moeder schrok.
"Maar kind, hoe kwam je daar in? Je bent...
nl.verhalenbank.9211
Aine wat touwensn ken soms oetkomen.
Er binnen hier van dei vroulu, dei zo kwoad worn kennen, dat t nait bie schelden blift, moar dat ze mekoar de hoarn tou t kop oet trekn.
Twei gevaln binnen mie bekend, dat er van zo’n ruzie wat van overbleevn is.
Zee n keer wief teegn anders aine: “Zest n kind kriegn mit n moes op waange.”
Dat mens was in verwachtn en...
nl.verhalenbank.44903
De Helm
Ie èm miskien wel is '(h)eurd van iene, die met d'(h)elm op geboo(r)n is. Wat of dàt is? 'k Zal 't oe ve'tell'n.
De 'elm is een vluus, dàt sommige kinde(r)s bi-j de geboo(r)te an 't 'eufd eb'm zitt'n, ma(r) dàt (h)ebt ze mar (h)eel zeld'n. Dàt vluus mut ve'braand wön'n en doet ze dàt niet, dan is zo'n kind veur zien lèèv'n ongelukkug, al wit'e...
nl.verhalenbank.34865
D'r was is een (h)uus(h)oldugge met völle kinde(r)s. Now kwaamp t'r op zekere aov'mt een buu(r)vrouwe en die brach vief app'ls mee veur de kinder. Die moeder zeg toe: "Bewàà(r)t ze mar tut marg'n, dan köj ze dan wel opèèt'n en dan kriej d'r ieder iene." Now, dàt was goed. Mar een klein jonchien, dàt (h)aoste nog gien taan'n (h)ad, bit van twie appels een...
nl.verhalenbank.34864
't Teuve(r)n en be(h)eks'n is in vrogger dààg'n slim ewest. Now (h)eur'ie d'r niet mee(r) zoo van, ma(r) 't gebeu(r)t toch nog wel. Mar de mèèns'n dorv'n 't niet mee(r) te ve'tell'n. Een jaor of twintug, dartug eleed'n was t'r bi-j oons in de buu(r)te een dee(r)ntien en dàt was ziek. Dat was ekom'm deur 'n laandlooper, die 'ad 'eur beteuve(r)d. Was moss'n...
nl.verhalenbank.34863
