Yn 'e Smellinger Pein stie master mei in ploechje arbeiders to praten. Wylst lette de klok.
Master sei: "Hearre jim wol hwat de klok seit?"
"Ja, bim-bam."
"Né, hy seit:
"Hjoed oer in jier
komt master Pier."
Krekt in jier letter is er stoarn. Heit hat it my forteld.
nl.verhalenbank.17324
Knjillis Sytske wenne by 't foetbalfjild. Sy hat baekstere by Frearke Tetsje. Lys, sei se tsjin my, as't leauste wolste, ja of né, op in kear kommen der seis eksters moai achterinoar oan by ús pomp lâns it paedtsje del. Krekt in bigraffenis. Gjin tsien wiken letter wie myn fanke dea.
Sy wie noch mar seis jier âld.
nl.verhalenbank.16070
Doe't Willems Tryn har famke yn 1945 ûnder 'e moalwein deariden is, kommen der trije eksters by har op 't hiem, om har de tiding to bringen.
nl.verhalenbank.16071
By ús beppe kom us in ekster yn 't finsterbank. Dy bringt my tiding, sei se. Trije wiken letter stoar se.
nl.verhalenbank.16073
Us heit wie us by nacht om in dikke peal út om dy op to stoken. Us mem gong op bêd.
Doe't heit yn 'e hûs kom, sei ús mem: Hast hjir earder yn 'e hûs west? Hast hjir nyskes hwat yn 'e hûs brocht?
Né, sei ús heit, hoe soe 'k dat dien ha.
Nou, hjir is hwat yn 'e hûs brocht. Dat skaefde tsjin 'e middeldoar oan en de klompen woarden tagelyk oer de flier reard....
nl.verhalenbank.16074
As in houn spûkgûlt komt der in deaden.
nl.verhalenbank.37407
Het huilen van een hond betekent binnen drie dagen een sterfgeval.
nl.verhalenbank.70094
Hounen spûkgûle as der guon stjerre sille. Doe't Piter syn mem hast dea wie, stie hjir in dikke, bûnte houn to spûkgûlen. Hoe wy him ek smieten en fuortjeije woenen, hy bleau hjir mar stean en hâldde net op mei spoekgûlen.
nl.verhalenbank.16077
Spûkgûlet in houn dan giet er mei koartens ien dea.
nl.verhalenbank.36763
As in houn spûkgûlde seinen se, gong der binnen fjouwer dagen ien dea yn net to fiere omtrek.
nl.verhalenbank.36651
Wat dei eeksters aan gait, schut mie nou n riemseltje in t zin; t ludde zo:
Een ekster brengt vreugde
Twee brengen de dood
Drie brengen een huwelijk
En vier de dood.
nl.verhalenbank.45715
Verscheidene mensen, die bij een zieke waakten, hoorden 's nachts op de deur kloppen. Een paar uur later stierf de zieke meestentijds. Men beweert, dat de dood z'n eige dikwijls aankondigt.
nl.verhalenbank.50640
By myn skoanmem binne fjouwer bern stoarn. Elke kear fan tofoaren kaem der in ekster yn 't finsterbank dy bigoun to skatterjen. Dat wie de tiding fan 'e dea.
nl.verhalenbank.17085
Spûkgûlde der in houn, dan bitsjutte dat dat der mei gauwens wer ien stjerre soe. Ek as de ûle rôp.
nl.verhalenbank.36705
As eksters skatterje by 't hûs komme der praters.
As hounen spûkgûle komt der in lyk.
nl.verhalenbank.16165
As ’t hier in Vledderveen vragst, of ze aan hondegejank leuven, den binnen d’r nog verschaiden, dei “joa” zeggen. Moust reken dat hebben de mensken al zo voak mit moakt, dat d’r ’n staarfgeval komp noa hondegehoel, dat paddie lu doar nait aan twiefeln. Trouwens, ’n hekel heb ‘k d’r ook aan.
nl.verhalenbank.45666
Bearn van der Woude seach soms lykstaesjes fan tofoaren.
nl.verhalenbank.26896
Us mem kaem to forstjerren. Wy hienen hjir njonken in keammerke, dêr't de kiste kaem to stean.
Heit hearde fan tofoaren dúdlik hoe't der mei de hammer slein waerd yn it keammerke. Letter doe't de kiste der út moast moest der in sketsje út slein wurde. It wienen deselde slaggen, dy't er earder heard hie, sei er.
nl.verhalenbank.17334
Ojeej als bij ons op ‘t dorp een hond huilde en die honden kennen soms met zo’n lange uithalen huilen hè, zo: Joeeeeeeeeee, ging dat hè. Toen zei mijn moeder altijd: “O god o god. Arm Betje of arme Rie, of als iemand ziek was, weetjewel. En toen zei ik: “wat hebt dat nou met het huilen van hond te maken”. Zei ze: “Ja, die gaat dood, kind”. Zegt: “Ja, dat...
nl.verhalenbank.69991
Ik haw in frou kend, dy seach wit hoe faek in lykstaesje. Dan woarde se optild en oan kant set. Hja libbet noch en wennet yn 'e Westerein. Hja hat twa kear de man forlern en noch fiif bern.
nl.verhalenbank.28701
