23 results
Dutch Keywords: wonen
Je had hier in Langerak vroeger een tovenaar, Aai de tovenaar. Hij was een liefhebber van vogels. Hij kwam altijd fluitend de kamer binnen. Dan keek die eens naar de vinkies. Nou woonde d'r hier in de buurt ook een vrouw, die een bietjie lichthoofdig was, een bietjie bijgelovig. Affijn, Aai die komt daar binnen en die vrouw wordt niet goed bij d'r hoofd....
nl.verhalenbank.50943
Bij het Tienhovense veer woonde een man. Die moest je niet vergramd op je maken. Dan kon hij je paard kreupel maken.
nl.verhalenbank.50895
HET VLIEGEND PAARD. In de Hees, kort bij de Peel, woonde in vroeger tijden een soort kluizenaar, die altijd te paard door de lucht ging, wanneer hij te Sevenum naar de kerk moest. Deze rit duurde maar tien minuten, hoewel de afstand tusschen zijn kluis en de kerk twee uren bedroeg. Volgens anderen was het een pastoor, die een ouden schimmel had, dezen...
nl.verhalenbank.42989
Harke Woudwyk wenne mei Gels syn suster yn 'e Westerein. Hy koe soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte en dy soldaetsjes bigongen dan op 'e tafel to dounsjen.
nl.verhalenbank.17494
Yn Trynwâlden wenne in man dy liet âlde roeken ta de hurddobbe útkomme. Hy lies dêrby yn in toverboek. As er itselde weromlies gongen de roeken wer ta de hurddobbe yn.
nl.verhalenbank.30173
Op 'e Tille hat in man wenne, dat wie in sekere Reid Keuning. Der kommen jouns faek minsken by him to kaertspyljen. Wy wienen doe fan dy jonges. Reid liet dan samar soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme. Dy bigongen to marsjearen.
nl.verhalenbank.26271
Toovenaars. Een gezin dat omstreeks 1810 op het droogdok te Vlissingen woonde, werd herhaaldelijk door een waschvrouw bestolen, waarom men haar op wilde zeggen Het dochtertje ging de boodschap overbrengen. De man van de waschvrouw was alleen thuis en klopte haar nog vertrouwelijk op den schouder. Vanaf dat oogenblik was het met haar rust gedaan Soms werd...
nl.verhalenbank.39101
Hy wie boerefeint en hie de gewoante altyd let thús to kommen. Op in kear wenne er by in boer, dy hie dêr in hekel oan. Dat dy die de doar op slot. Mar de oare moarns lei Jehannes wòl moai op bêd. Hy wie der samar ynkom; fêste slotten joech er neat om.
nl.verhalenbank.37963
Hjir hat ek in sekere Ruerd Boonstra wenne. Dy koe ek bûksprekke. Hy wie ris op in kear by ús, doe siet ynienen ús kat yn 'e kast to razen. Mem der hinne, mar dêr wie net in kat to sjen. Even letter hearden wy de kat yn 'e kachel. Op it lêst krige mem it yn 'e gaten.
nl.verhalenbank.37960
Ien fan Feankleaster rekke nei Jan Monsma ta. Dy wenne yn Rinsumageast en wie dêr wonderdokter. Deselde dy't dêr hinne gong wie in pasjint fan dokter Tilma fan Kollum. Hy naem it wetter mei. Monsma biseach it wetter en sei: "Jo wenje yn Feankleaster, oan 'e súdkant fan 'e wei, yn it safolste hûs fan 'e hoeke ôf en dêr sit in skuor yn it suderkoufinsterke,...
nl.verhalenbank.20177
Liuwe Kûper wie kûper yn Burgumerheide. Hy wie âld-feint en 't wie in tsjoenster. Hy wenne by twa minsken yn, oan 'e Rottereed. Op in moarn lei Liuwe op bêd. Sy rôpen him om thé. Hy rôp: "Ja, ik kom!" Mar hy kom net. Doe gong de frou der hinne to sjen. De hiele Liuwe wie fuort. Tekkens en lekkens wienen fan 't bêd ôf. Hy wie der net. Twa ûren letter lei...
nl.verhalenbank.20258
Wy ha twa jier njonken stammerige Harm wenne. De minsken seinen dat er tsjoene koe. De man hie altiten wol jild. Hy wie oan 'e duvel forkocht, seinen se en hy hie in wikseldaelder. Mar hy wie ek ôfgryslike deun en sunich. As er ûnderweis út 'e broek moest, died er syn bihoeften yn 'e bûsdoek. Hy pakte 't yn en naem it mei en lei it by him thús op it...
nl.verhalenbank.20117
Achter syn hûs stie in âld hûs, dêr wenne Klaes Jippes yn mei 't wiif. Yn 'e nacht sei hja: "De hiele baelderbult sjit út." Hja hearde klear dat de baelders allegear nei ûnderen ta rûgelen yn 't hok. Doe't se der hinne gongen to sjen mankearde der neat oan 'e bult. 't Hie Jehannes syn wurk west.
nl.verhalenbank.38422
Der wienen minsken, dy wennen in ein de lânnen yn oan 'e greate strjitwei. Op in moarn sei de frou: "Nou woe 'k wol dat Jehannes tsiisrinder kaem, hwant myn tsiis is op." De oare moarns, dêr wìe Jehannes. "Jo hienen forlet fan tsiis, net?" sei er. "Hoe kinne jo dat wite?" sei de frou. Mar dat sei Jehannes net. Hy lake allinne mar hwat.
nl.verhalenbank.38553
Jehannes koe mei my neat wurde. De measte minsken wienen bang foar him, mar ik net. Dat wist er ek wol. Der wie net in minske dy't letter yn syn hûs doarst, dêr't er yn wenne hie. Net ien woe it keapje. Doe haw ik it kocht foar in sacht pryske en ik bin der yn kaem to wenjen. Doe seinen de minsken: "Dû silst der wol rare dingen yn bileve." Mar ik ha noait...
nl.verhalenbank.38424
It wie achter Ljouwert yn 'e tiid fan 'e ûngetiid. Der wie in pretsje yn it doarp, der woardde by dânse. In boerefeint, dy't by in boer wenne woe dêr graech hinne. Hy sei tsjin syn maet, doe't se yn 'e herberch sieten: "Wedzje, dat ik se aenst allegear stokstiif stean lit?" En mei dy wurden die er it ek. Al dy dânsers koenen net in foet mear forsette. De...
nl.verhalenbank.16813
Imke de Jong wie in gûchelder. Hy reizge by de merken lâns en hat yn Ljouwert wenne. Hy wie troud mei in sekere Janke. Hy koe de minsken samar stean litte en liet se molke slobberje út in pantsje, krekt as wienen it katten. Hy koe de minsken kraeije litte as in hoanne. Alles hwat er sei, dat dienen se. Hy koe de froulju de rokken samar ôfsakje litte. Yn...
nl.verhalenbank.38534
Aeltsje wenne oan 't farwetter, mar sy gong altyd nei in âld dobbe ta om wetter, wit hoe fier fuort. Hja bitsjoende in jonkje, dat tichteby har wenne. Doe't se it bern dea hie wie 't krekt sa slop as in flarde.
nl.verhalenbank.21077
Achter Jehannes wennen in pear âlde minsken, in man en in frou. Op in joun doe wie 't jongfolk op 'e wei hwat oan 't oangean. Se spilen op 'e harmoanika en guon songen der ek by. Doe kom der in frou út 'e hûs wei, dy sei tsjin 't jongfolk: "Jimme matte net sa oangean, hwant de âlde minsken dy't dêr wenje, matte sliepe. De man mat der moarn yntiids wer...
nl.verhalenbank.38270
In forhael fan myn oer-beppe Lieuwkje Bangma dat ik fan myn mem heard ha. Yn 'e earste helft fan de 19e ieu, sa om 1830 hinne tink ik, wenne der yn Woarkum in keapman, dy, sa de minsken seine, tsjoene koe. Hy hjitte Lantinga en kaem wol by oerbeppe har mem oer de vlier. Myn oer-beppe wie berne yn 1825. Sa kaem Lantinga wol to kofjedrinken en helle dan...
nl.verhalenbank.50531
26