Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
Show More Danish Keywords
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
Show More German Keywords
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Der var en Herremand på Donneruplund, der skulde ride til Kolding med Skatten. Da han kom til Blåkjær Skov, var det sådan lige i Mørkningen. Det første, han kom ind i den, da lå der så meget et kjønt rødt Æble på Vejen. Men han lod det ligge. Da han havde redet lidt igjen, da lå der så meget en kjøn ny Damesko på Vejen, og da han havde redet noget...
En Kone i Homå har fortalt, at hendes Bedsteforældre havde et Sted, hvor de kunde have en Hest og et Par Køer. Men den ene Ko døde altid for dem. Lige så såre de havde én kjøbt og fik den sat ind i Båsen, så døde den Natten efter. Det varede sådan ved i År og Dag, og Manden var bleven næsten helt rungeneret ved at kjøbe Køer uafladelig. Han gik nu og...
I Tjørnehoved i Allerslev boede en gårdkone, som hed Mærte, og hun plejede at hjælpe barselkoner. En dag, hun gik nede i sin have og gravede, var hun nær ved at have hugget en stor, tyk skruptusse, der kom frem lige for hendes fod, helt fordærvet med spaden, men så bøjede hun sig og tog tussen bort med sin hånd, idet hun sagde: "Skade vil jeg ikke gjore...
HET VROUWTJE VAN STAVOREN
Vroeger was Stavoren een rijke stad, in vele landen bekend. De kooplieden dreven er handel tot ver over de zee en verdienden er schatten mee. Ze woonden in huizen groot en schoon. Er wordt gezegd, dat velen hun huisdeuren met goud hadden beslagen en dat hun erven met zilveren kettingen waren afgezet. Rijkdom maakt vaak trots, en...
nl.verhalenbank.45472
Það var einu sinni ekkja sem átti sér eina dóttur eftir manninn sinn og bjuggu þær mæðgur tvær saman í einu koti og var þar ekki annað fólk. Móðirin hafði matseldina á hendi og snúningana heima við, en dóttirin hirti fénaðinn sem raunar var ekki mikill.
Einu sinni þegar hún var að smala kom að henni maður stórvaxinn og alskeggjaður. Hún spyr hann að...
more ...
Arnljótur Huldumaður
Í pápisku var prestur einn í Hólabiskupsdæmi; var hann vel metinn af öllum. Hann átti eina dóttur með konu sinni; var hún fríð sýnum og vel að sér. Einu sinni þegar hún var orðin fullorðin átti presturinn faðir hennar að embætta á jólum; fór þá kona hans með honum og margt fólk af bænum, en prestsdóttir átti að vera heima og nokkrir fleiri til að gæta...
more ...
Biskupsdóttirin frá Hólum
Aant. 1946, fol. 38a, bijlage I. De „notities” van de heer Jan ter Horst zijn onduidelijk door het ontbreken van „het verhaal”. Dit „verhaal” komt van de wed. Sarah Halberstadt, zie F2. Ik heb getracht er enig verband in te brengen.- JHWE.
De ouders van „Roosie” (Roosje Porcelein), van Nederlandse nationaliteit, hebben zich omstreeks 1920 in Duitsland...
nl.verhalenbank.48589
De brandende scheper.
Wat al geheimen bergt de heide van Brabant in haar donkeren schoot! Ze ligt daar nog op vele plaatsen in maagdelijke ongereptheid, in den sluimer der eeuwen, zooals de oude Taxanderen en Saliërs ze gekend moeten hebben. Over haar heuvelige golvingen woekert het warrige, kroezige kruid; de goudbetroste bremstruik overbloeit haar...
nl.verhalenbank.34054
Het Vrouwenzand
Een paleis van prinsen, hertogen en koningen is geweest in de stad
Stavoren, en de deuren der burgerhuizen waren van zuiver goud. Gelegen
was het op den oever van het Flevus-meer, waarin vele rijke rivieren
hun water stortten, de Cuyner, de Vecht, de IJsel, en een stroom van
het Rijnwater, komende uit het sticht Utrecht. Geen schooner...
nl.verhalenbank.41774
Brammert en Ellert
Tusschen Schoonloo en Zweel bevindt zich een groot veld, daar staan
geen huizen op, en wegen loopen er weinig door: hij, die er gaat,
moet niet bang zijn voor de eenzaamheid.
Eens huisden er twee reuzen, Brammert en Ellert heetten ze. Brammert
was zoo groot, dat hij de heele breedte der vlakte vulde, als hij
terneer lag: dan rustte...
nl.verhalenbank.41757
De Strooppot
De zee nam niet alleen. Nee, hij wist ook te geven.
Luister maar.
Eens is het gebeurd, op een donkere stormachtige nacht dat een schip op het strand liep.
Wist de kapitein de weg niet?
Was hij op een verkeerd licht afgevaren?
Wie zal het zeggen! Wie weet hoe het gekomen is.
Genoeg. De golven donderden over het schip en de wind gierde door het...
nl.verhalenbank.128145
Voor eeuwen is er een berucht zeeroover geweest die op de Noordzee rondzwalkte en vooral de kusten van Oost-Friesland onveilig maakte.
Claes Stortebeker was zijn naam.
Hoe hij aan die naam kwam?
Ja, hoe komt de duvel aan een ziel.
Men zegt dat zijn naam komt van zijn drinkbeker. Hij had n.l. een beker laten maken zoo groot als morgen de heele dag. Er was...
nl.verhalenbank.128183
Jón og Guðmundur hétu bræður tveir og voru bóndasynir, þeir höfðu framast utanlands og innan og numið margt, þar á meðal höfðu þeir numið smíðar og þóttu þeir hinir mestu þjóðhagasmiðir. Þeir kvonguðust báðir í einu og reistu bú á sömu jörðinni. Þeir eignuðust börn, Guðmundur son er hét Hallgrímur, en Jón dóttur sem Sigríður hét. Hallgrímur var settur til...
Der var en Kone, som var så forfærdelig begjærlig, og så gik hun og skrabte en hel Del Penge sammen, som ingen vidste af, og gjemte dem på et hemmeligt Sted. Så gik hun hen og døde, og det blev ikke opklaret med Pengene, for hun havde ingen fortalt det til. Altså fik hun ingen Ro i Graven, og hver Nat kom hun farende ind gjennem Huset og gjorde en...
Påden nordre side af torvet i Ribe ligger et gammelt hus, som nu ejes af drejer Frantsen, men for omtr. 250 år siden beboedes af en gjæstgiverske ved navn Maren Splids. En dag kom en bonde fra Astrup sogn til staden for at betale sin skat på amtshuset, men af pengemangel havde han taget et læs korn med, som han vilde sælge for dermed at betale. På torvet...
Wij hewwe 't had in Dokkum in de duvelshoeke. Daar spookte 't in de bakkerij. De bakker had twa dochters. Die kregen ferkering. De feinten wouen bij hen opsitte en froegen of se niet een kamerke hadden, waar se sitten konnen. "Jawel," seien die dochters tegen de feinten, "maar in dat kamerke daar spookt it."
Doe seien de feinten: "Dat willen wij us...
nl.verhalenbank.24288
To Westerhorn yn Grinslân stie in boereplaets dwars by de wei lâns. Dêr yn dy plaets wie 't net plús. It spûke dêr alle nachten. Twa geasten dwaelden dêr om en de boer, dy't op dy plaets wenne hie dêr in great hekel oan. Hy koe der min oer.
Hy sei tsjin syn buorman: "Ik ha sa'n lêst fan dy spûkerij, wytstû dêr ek ried op?" Hy wist dat dy buorman gjin...
nl.verhalenbank.17637
Op 'e Like tsjinne in faem by de burgemeester en syn frou. Dy burgemeester hie in soart kelder of grot, dêr sieten allerhande skatten en sieraden yn. Dêr mocht net ien oars yn komme as hysels en syn frou. Dêr stie de deastraf op.
Mar op in kear doe wienen de burgemeester en syn frou der op út.
Doe tocht de faem: "Nou wol ik us yn dy kelder sjen." Sy gong...
nl.verhalenbank.20891
De turfgraver en it reidmantsje
Yn 'e sompen om Earnewâld hinne libben ek reidmantsjes. Doe't de turfmakkers hyltyd mear fean útbaggelen, moasten se al mar fierder tobek de wyldlannen yn. Sadwaende hawwe de reidmantsjes in like greate hekel oan 'e turfgravers as oan 'e reidsnijers en bisykje se altyd om har it libben sûr to meitsjen. Tusken de feangatten...
nl.verhalenbank.128336
Der wie in skatrike widdou, dy wenne yn Stavoren. Sy hie allegear skippen op sé dy't nei fiere lannen farden om dêr handel to driuwen.
Op in kear sei se tsjin ien fan 'e skippers: "Nou mast foar my it allermoaiste meinimme hwat der mar to krijen is."
Nei in lange reis komt dy skipper werom. Hy hat it skip fol rogge.
Dûm wie de widdou fan lilkens. Sy sei...
nl.verhalenbank.26971
