Datasets - ISEBEL

Toovenaars. Iemand uit IJzendijke, die de kunst verstond, wilde eens een grap uithalen met een vriend. Door het gaatje van den gootsteen, zette hij een beestje naar binnen, en dat werd al maar grooter, al maar grooter. Eerst was het als een hond, toen als een kalf, toen als een koe, want de toovenaar was de spreuk vergeten, om hem weer kleiner te maken....

beestje

nl.verhalenbank.39089

Almers G. uit de Beets (Noord-Holland). Behalve dat zij den dood kon voorspellen, verstond zij de kunst om zieken gezond te maken. Eens zag ze iemand aankomen, krom van de rheumatiek. "Wie is dat?" vroeg zij aan mijn zegsman. "Wel N.N.," was zijn antwoord. "Dat mag niet," zei G., en van af dat oogenblik zag mijn verteller N.N. rechter op gaan loopen....

aankomen

nl.verhalenbank.9422

Hendrik van der Molen het hier woond dat in eindje uut. Maar een stap of wat van ons af, hier flakbij. Hij was faak bij ons. Hij was een duvelbander, seiden se. Hij het al jaren wei west. Ons moeke was weduwvrouw. Op in kear kwam Hendrik bij ons, doe froeg hij om de puidel van de tabak. Myn broer had der een. "Mooi jongen", zeedie. 't Was een fremdig man....

nl.verhalenbank.23967

Yn Grinslân wenne in man, dy hie in hiele protte jild. Foardat er stoar bigroef er dat yn 'e groun, ergens ûnder in stien. Mar hy die oan duvelskunsten en hy hie it sa dien, dat noait ien dy skat út 'e groun krije koe. Bigounen se op dat plak to dollen, dan sakke it jild fierder nei ûnderen ta. Op in kear, foar syn dea, sei er: "Dat jild kin der oars net...

nl.verhalenbank.20730

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur