19 results
Dutch Keywords: toveren
Ik heb als kind nog iemand gekend, die men “Jan de tovenaar” noemde. Het heette, dat je voor hem moest oppassen. Hoe hij precies toverde, ben ik nooit te weten gekomen, maar men fluisterde over een kruisje, dat onder een stoelpoot werd gelegd en over “toverspreuken”.
nl.verhalenbank.127098
Trijntje Parrekiet (weduwe Jansen alias Koeman) te Broek in Waterland kon kollen. Het was een zeer bizonder mensch. Ze rookte, pruimde en dronk genever. Eens heeft ze het iemand willen leren. Deze moest daartoe dicht naast haar komen zitten en alles woordelijk nazeggen. Haar leerling beloofde dit. Daarop kwam eerst een kalf naast hen staan, en toen een...
nl.verhalenbank.9263
Iemand, die de zwarte kunst verstaat en wagens wil laten stilstaan, moet eerst vragen of hij mee mag rijden. Bij weigering prevelt hij iets, waarop het paard kreupel wordt en hem niet kan voorbij komen. Mag hij eindelijk meerijden, dan prevelt hij weer iets, en het paard wordt weer even zoo als vroeger. De vader van mijn zegsman had het van een smid te...
nl.verhalenbank.9256
No. 143. In de Vlasmeer onder Vught woonde nog omstreeks negentienhonderd een tachtigjarige vrouw, die vertelde dat ze als kind dor een ouwe tooveres behekst was. Haar vader lokte de heks in huis, die gedwongen werd haar te zegenen, en van toen af was de betoovering verbroken en groeide ze op als kool. 3)
nl.verhalenbank.46861
Verlydt van Cathelynken onbert bij Brugge wede, wijlen Boudin Bernaart in zijn levene Draadtwerkere, Prochiaet in Westcappelle, gedaen bij heuren vrijen wel wetende wille den 9 en jann: en anderwerf den 17e daar aane dit jaar 1541. De voorn: Cathalina onbaart bekend en verklaart hoe dat zij voortijds een tijd van Jaren geleeden bij den gerechte van 't...
nl.verhalenbank.48812
As wy as bern nei Piters Willemke, de tsjoenster ta moesten, seinen wy fantofoaren gau even trije kear achterelkoar: "Né, âlde duvel, krijst my net!"
nl.verhalenbank.36340
Yn Warten koe Sjoerd Ages soldaetsjes ta de hurddobbe út komme litte. Dy liet er marsjeare. Hy brûkte in toverboek mei toverspreuken.
nl.verhalenbank.22995
Dat heb ik van heure zegge, dat ze dieje mest over het land brachten op een tovermanier. Eenmaal zo, ammaal zo!
nl.verhalenbank.126854
Der wie in snikkefearder, dat wie Hindrik Haukes, dy hie syn snikke krekt nij opfervje litten. De snikke lei foar de wâl, en hy waerd net brûkt. Mar it eigenaerdige wie, dat der hyltyd opnij skrammen opkamen. Dat koe neffens Hindrik Haukes allinne mar komme as er troch de slûs farde en dêr oanskaefde. Hindrik Haukes woe witte hoe't it kaem en paste op. Hy...
nl.verhalenbank.20791
Der wie in frou, dy wie jouns altyd fuort. Har buorman tochte: "Dêr wol 'k mear fan wite." Doe bispionearre der har. Doe seach er dat se har útklaeide en nei de kelder ta gong. Dêr salve se har yn mei salve út in potsje wei. Dat struts se ûnder 'e hals, en ûnder 'e earms en ûnder 'e boarsten en ja, oeral. Doe't se dat dien hie, klaeide se har wer oan. En...
nl.verhalenbank.11541
HIJ HAD ER GENOEG VAN In Mierlo klopte eens een jonge bakkersknecht aan de deur van een bakkerij. Zij werd opengedaan door de bakkersvrouw die weduwe was en de bakkersknecht vertelde het doel van zijn komst: hij zocht werk. De bakkersvrouw had juist iemand nodig en nam de bakkersknecht aan tegen kost en inwoning. Ze stelde echter één voorwaarde: hij mocht...
nl.verhalenbank.49574
Op 'e Geasten to Aldegea wenne in húshâlding. Ien fan 'e bern - Jurjen - wie hiel faek siik. Hy hie 't by setten. Dat bigong de heit to forfelen, hwant hy tochte, dat der kweade machten yn 't spul wienen. Op in nacht krige Jurjen it wer slim topakken. Doe gong de heit nei bûten ta. De heafoarke nom er mei. Doe seach er, dat der mear as hûndert katten op...
nl.verhalenbank.12476
Ik hie in kammeraetske, dat wie Minke. Op in kear wie ik by Minke en dy yn 'e hûs, doe sei Minke: "Wolst ek ris hwat sjen?" Doe krigen har bruorren in toverboek. Dêr bigongen se yn to lêzen en doe kamen der allegear swarte roeken ta de hurddobbe út. De hiele keamer rekke fol. Sy fladderen dêr mar om. Ik waerd deabinaud. Doe lêsden se itselde achterút en...
nl.verhalenbank.36552
Daar geloofden ze vroeger ook in: "Die kan oe betoveren", werd er altijd gezegd. Altijd van die ouwe vrouwkes met een zwarte doek en donker van opzicht. Als ge daar mee paard en wagen voorbijkwam en die vrouw keek door 't raam, dan gebeurde er binnen een half uur een ongeluk. Die toverheksen konden overal door, door 't gootgat, door de muur heen. Als er...
nl.verhalenbank.127786
Hendrik van der Molen het hier woond dat in eindje uut. Maar een stap of wat van ons af, hier flakbij. Hij was faak bij ons. Hij was een duvelbander, seiden se. Hij het al jaren wei west. Ons moeke was weduwvrouw. Op in kear kwam Hendrik bij ons, doe froeg hij om de puidel van de tabak. Myn broer had der een. "Mooi jongen", zeedie. 't Was een fremdig man....
nl.verhalenbank.23967
NEDERLANDEN Goes, den 17 Februarij. Het volgende, door ieder weldenken en verlicht mensch te beklagen voorval, heeft, gisteren, in de gemeente van 's Heerenhoek circa 3 uren van deze stad, plaats gehad; de vrouw van Pieter Oranje, kleermaker in voornoemde gemeente, sints een geruimen tijd aan cateleptische toevallen onderhevig, waardoor zij vruchteloos...
nl.verhalenbank.48813
Door heg en struik Een jonkman uit Gulpen had verkering met een meisje uit de omstreken. Dat meisje had de naam een heks te zijn. Zijn moeder waarschuwde hem voor haar. Maar hij kon het meisje moeilijk laten. Om zich toch eens te overtuigen ging hij weer eens een dag naar zijn meisje, stelde zich aan als een beschonkene en liep waggelend over de weg naar...
nl.verhalenbank.43055
No. 172. In 1595 woedde de heksenziekte in Mierloo. Het begon met de maerte van den pastoor, die den heer van het dorp had betooverd, door hem peren te geven, en een kind ziek had gemaakt, door het te liefkozen. De ongelukkige bekende. - Vijf en twintig jaar geleden had zij een leugen bevestigd met de woorden "dat zij den duivel lijf een ziel overgaf";...
nl.verhalenbank.46923
De Witte Wiven van Tubbergen Eens, dat een vrouw uit Tubbergen uit den put water schiep, voelde ze plotseling, dat zich een kille hand op haar schouder legde. Ze wendde zich om, en ze zag tot haar schrik, dat haar wel twintig witte wiven hadden omringd. Groot stonden ze bij haar: nevelen, dreigend van vorm en gebaar. Ze kwamen dichter- en dichterbij,...
nl.verhalenbank.41783
22