Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik ha wol nei Grinslân west to flaechsteppen. Wy slepten op 'e souder by de boer yn 'e skuorre. 't Wie yn 'e buert fan Loppersum. Dêr tichteby stie in buorkerij, dêr roan nachts altyd in fôlle op 'e souder om. Dy spoeke dêr.
nl.verhalenbank.22756
Der wie in hûs yn Feanwâldsterwâl, dêr spokke it. Dêr dounsen nachts de turven yn om.
nl.verhalenbank.29671
I. De duivel
1. Zijn U verhalen bekend over mensen, die de duivel gezien hebben of omgang met hem hebben gehad (met hem gedanst hebben, met hem kaart hebben gespeeld), of kent U andere verhalen, waarin de duivel een rol speelt?
Gelieve elk verhaal te noteren op een afzonderlijk blad papier en in elk verhaal duidelijk aan te duiden hoe de duivel...
nl.verhalenbank.14813
Hjir yn 'e Westerein, oan 'e oare kant it spoar, dêr stie in hûs, dêr wie 't net plús. Dêr spûke it yn by nacht. Dan hearden se rare gelûden. En sy seagen ek wolris hwat.
nl.verhalenbank.29720
Hjir yn 'e buert hat in hûs stien, dêr spûke it yn.
Dêr roan nachts in frommes troch hinne.
nl.verhalenbank.29699
Hjir hat in hûs west dêr wennen minsken yn, as dy jouns de doar op 'e skoattel dienen, dan wie er de oare moarns, as se fan bêd kommen, altyd wer iepen. Doe ha se nei de doomny ta west, dy woe 't net leauwe. Dy hat der neat oan dien.
nl.verhalenbank.24309
De vrouw van de wagenmaker, dat was een heks. Op 't Sluis[1] had je ok een heks. Dat woninkie bij 't Sluis, dat was een spookhuis. As je daar 's aves hene ging, je kwam d'r niet go.ed voorbij.
[1] buurtschapje tussen Ameide en Tienhoven
nl.verhalenbank.70580
Voor het volgende verhaal moet ik u meenemen naar de z.g. 'Tempel', een klein wijkje gelegen tussen Eindhoven en Nuenen. Of liever gezegd, tussen Tongelre en Nuenen. Want in de tijd dat dit verhaal zich afspeelde was Tongelre nog een zelfstandige gemeente en viel het nog niet onder Eindhoven.
Dit verhaal moet zich honderden jaren geleden afgespeeld...
nl.verhalenbank.49829
Mem har âlden wennen to Bakkefean yn 'e Lange Jammer. Yn 'e tiid dat mem in famke wie gebeurde it faek let op 'e joun of yn 'e nacht, dat der turven fan 'e souder smiten woarden nei ûnderen ta. Gongen se der hinne om to sjen, dan wie der neat to rêdden. Pake sei dan: "Dêr komme de turven wer nei ûnderen ta." It gebeurde ek wol, dat der hielendal net iens...
nl.verhalenbank.19733
Oan 'e Feanster feart, flak by de Harkema stie in hûs mei fjouwer parrebeammen. 't Wie in arbeidershûs.
It hûs is der wei, miskien dat dy parrebeammen der noch stean. Dêr dânsen nachts guon op 'e souder om, dan dreunde it der oer.
De minsken wennen dêr noait langer as in jier. Langer koenen se it net úthâlde.
nl.verhalenbank.22313
Yn it hûs, dêr't earder Bange Tryntsje yn wenne, wenne letter myn dochter en skoansoan Binne.
Om tolve à ien ûre yn 'e nacht kom dêr altyd ien oan 'e achterdoar ta. Dan bigoun de doar to rinkeljen. Binne gong der dan ôf om to sjen, mar der wie noait hwat.
nl.verhalenbank.21760
By dûmny yn 'e tún yn Droegeham stie froeger in âld hûs. Der wenne âlde Hindrik Wever (= H. Schievink).
Dêr spoeke it. Men hearde nachts dat dêr weve waerd.
nl.verhalenbank.20058
Dat over de Amsterdamse binnenstad spookverhalen de ronde doen, daar zal niemand echt van opkijken. Eeuwenoude steegjes en huizen spreken nu eenmaal tot de fantasie. En verhalen gaan er al snel een eigen leven leiden. Een van de bekendste is misschien wel de geschiedenis van Het Huis met de Gouden Ketting, Keizersgracht 268. In het jaar 1772 woonde hier...
nl.verhalenbank.39319
Wij hewwe 't had in Dokkum in de duvelshoeke. Daar spookte 't in de bakkerij. De bakker had twa dochters. Die kregen ferkering. De feinten wouen bij hen opsitte en froegen of se niet een kamerke hadden, waar se sitten konnen. "Jawel," seien die dochters tegen de feinten, "maar in dat kamerke daar spookt it."
Doe seien de feinten: "Dat willen wij us...
nl.verhalenbank.24288
Voader was ien den oorlog ’14-’18 ien militaire diens. Ien ’t huus, wor we toe wonde, spoktenet. Moeder sliep beneje. En ze hördenet snachs duk knettere en krake, net ofter ’n huus ien braand ston. Ze zat soms hele nachte overeind ien bed. ’n Por joar lotter, toe wé’j doar nie mer wonde, sloegten bliksem ien ’t huus en ’t braandde helemol af.
nl.verhalenbank.50198
Myn swager Albert hie us op in snein-to-joun nei de faem west. Hy kaem thús yn 'e nacht.
Hy slepte yn 't bûthús.
Doe't er op 't bêd soe, wie 't krekt as kladdere der ien by 't bêd op en sa gong it by de souder op. En doe wie 't ien stik gewelt op 'e souder.
Mar doe't Albert der hinne gong mei ljocht, wie der neat to sjen.
In pear ûren letter kaem Albert...
nl.verhalenbank.21997
Op 'e Wytgeast dêr stie in hûs, dêr spûke it. Dêr fleagen de skuorredoarren nachts altyd samar iepen.
As jonge stie 'k dêr ris mei in stik of hwat oare jonges fan sa'n fjirtsjin, sechstjin jier, mei de fytsen by ús.
Wy stienen dêr foar de skuorredoarren, sûnder dat wy dêr erch yn hienen.
Doe kommen der in pear manlju langs. Ien dêrfan, in âlde keardel,...
nl.verhalenbank.38642
Wy wennen yn in hûs yn Limburch yn Geleen. Myn man hat dêr yn 'e minen west. 't Wie in great hûs. Wy joegen der f 19.25 hier yn 'e maend.
Der wenne in Dútse frou njonken my. Die sei tsjin my: "Haben Sie keine Angst?"
"Né," sei 'k, "hoedat sa?"
"Es spuckt da in das Haus."
"Ik bin net bang", sei 'k.
Doe't wy de nachts op bêd leinen, gong 't der oan wei yn...
nl.verhalenbank.24259
Myn kammeraetske wenne oan 'e Swâdde yn in hiel âld hûs. Yn dat hûs doogde it net. It spûke dêr.
De hiele boel wie dêr bitsjoend. Hja hienen in keal yn 't hok. Dat siet altyd fêst, mar moarns wie 't grif los, alle moarnen wie dat sa. Der wie in ûnsichtbere macht, dy't it yn 'e nacht losmakke.
Dêr wienen altyd lûden yn dat hûs. Der kamen guon yn, dat wie...
nl.verhalenbank.30075
E., een vrouw uit IJmuiden, werkte in het vroegere psychiatrisch ziekenhuis op de grens Bloemendaal Santpoort. Het zit tegenover de Ruïne van Brederode.
“Ik heb 2 jaar op dat terrein moeten werken, omdat onze afdeling met dementerende ouderen uit het ziekenhuis in IJmuiden moest. Ik kan je 1 ding zeggen als je in geesten gelooft. Daar is het echt eng!!...
nl.verhalenbank.49179
