Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
In Lienden in de pastorie spookt het. Een vorig bewoner, een oude ongetrouwde domineé, die er vele jaren geleden stierf, heeft gezegd, dat men na zijn dood een vuur en een licht aan moest houden, dag en nacht, en zijn portret op een zichtbare plaats moest hangen. Hieraan werd niet voldaan. Sedert spookt hij en maakt vreeselijk veel leven. Meer dan eens...
nl.verhalenbank.39676
Hjir yn 'e Westerein, oan 'e oare kant it spoar, dêr stie in hûs, dêr wie 't net plús. Dêr spûke it yn by nacht. Dan hearden se rare gelûden. En sy seagen ek wolris hwat.
nl.verhalenbank.29720
Yn Grinslân hie men spûkskuorren. De minsken dy't yn sa'n spûkskuorre slepten hearden nachts roppen boppe yn 'e skuorre. 't Lûd like op dat fan katûlen, mar dy wienen der net.
nl.verhalenbank.30132
Yn Zuurdijk by Leens wie èk in skuorre dêr't it yn spûke. As wy dêr nachts leinen, dan bigong alles dêr to skodzjen en dan bigong de tsjernmoune út himsels to draeijen. Guon fan 'e arbeiders sprongen dan wol op 'e tsjernmoune. Mar dan koenen se der noait wer ôfkomme, hwant hy draeide troch.
nl.verhalenbank.21895
“Ik ben een beveiliger bij Blaak 555 Rotterdam (Fortis hoofdkantoor) en daar spookt het waarschijnlijk ook in de kelder. In 1 ruimte (chauffeursruimte) wordt regelmatig kei en keihard op de stalen afsluitdeur, een houten tussendeur, of vanuit 1 van de lockers geklopt cq. gebonkt.
Ik persoonlijk schijt ‘em dan echt, ik heb het helemaal niet op dit...
nl.verhalenbank.49979
By dûmny yn 'e tún yn Droegeham stie froeger in âld hûs. Der wenne âlde Hindrik Wever (= H. Schievink).
Dêr spoeke it. Men hearde nachts dat dêr weve waerd.
nl.verhalenbank.20058
Sahwat midden op it ein fan Blauhûs nei Boelensloane, oan'e oastkant lâns stie in hulzenhage. Dêr roan it sânpaed by lâns. Der hearden se gekerm en gekreun, krekt as siet dêr ien yn 't nau. Se hearden it allinne nachts.
nl.verhalenbank.24227
It gebeurde op 'e Dwarsfeart gauris dat de tsjernen út harsels nachts bigongen to ratteljen. Hwat dat wie ha 'k noait bigrepen hawn, ik ha 't sels wol heard.
nl.verhalenbank.19853
Voader was ien den oorlog ’14-’18 ien militaire diens. Ien ’t huus, wor we toe wonde, spoktenet. Moeder sliep beneje. En ze hördenet snachs duk knettere en krake, net ofter ’n huus ien braand ston. Ze zat soms hele nachte overeind ien bed. ’n Por joar lotter, toe wé’j doar nie mer wonde, sloegten bliksem ien ’t huus en ’t braandde helemol af.
nl.verhalenbank.50198
Myn swager Albert hie us op in snein-to-joun nei de faem west. Hy kaem thús yn 'e nacht.
Hy slepte yn 't bûthús.
Doe't er op 't bêd soe, wie 't krekt as kladdere der ien by 't bêd op en sa gong it by de souder op. En doe wie 't ien stik gewelt op 'e souder.
Mar doe't Albert der hinne gong mei ljocht, wie der neat to sjen.
In pear ûren letter kaem Albert...
nl.verhalenbank.21997
Op 'e Wytgeast dêr stie in hûs, dêr spûke it. Dêr fleagen de skuorredoarren nachts altyd samar iepen.
As jonge stie 'k dêr ris mei in stik of hwat oare jonges fan sa'n fjirtsjin, sechstjin jier, mei de fytsen by ús.
Wy stienen dêr foar de skuorredoarren, sûnder dat wy dêr erch yn hienen.
Doe kommen der in pear manlju langs. Ien dêrfan, in âlde keardel,...
nl.verhalenbank.38642
Ik haw ris nei Ulrum ta west to flaechsteppen mei de keppel. Wy moesten dêr yn in skuorre sliepe. De keppelbaes warskôge ús en sei, it spûke dêr yn dy skuorre. Der stienen weinen op 'e telle dy bigongen alle nachten to ratteljen, sei er.
Ik en in maet fan my wienen net bang. Wy seinen wy sille fannacht wekker bliuwe en as dy weinen dan bigjinne, geane wy...
nl.verhalenbank.24243
Wy wennen yn in hûs yn Limburch yn Geleen. Myn man hat dêr yn 'e minen west. 't Wie in great hûs. Wy joegen der f 19.25 hier yn 'e maend.
Der wenne in Dútse frou njonken my. Die sei tsjin my: "Haben Sie keine Angst?"
"Né," sei 'k, "hoedat sa?"
"Es spuckt da in das Haus."
"Ik bin net bang", sei 'k.
Doe't wy de nachts op bêd leinen, gong 't der oan wei yn...
nl.verhalenbank.24259
Myn kammeraetske wenne oan 'e Swâdde yn in hiel âld hûs. Yn dat hûs doogde it net. It spûke dêr.
De hiele boel wie dêr bitsjoend. Hja hienen in keal yn 't hok. Dat siet altyd fêst, mar moarns wie 't grif los, alle moarnen wie dat sa. Der wie in ûnsichtbere macht, dy't it yn 'e nacht losmakke.
Dêr wienen altyd lûden yn dat hûs. Der kamen guon yn, dat wie...
nl.verhalenbank.30075
Myn pake, dat wie âlde Freark Prûk. Dy fortelde us in kear, der wienen in man en in frou, dy koenen och sa min mei elkoar. Doe hie dy frou us tsjin har man sein: "As ik aenst stjer, dan sil ik lykwols de tafel en de hurd skjin hâlde."
En sy hâldde wurd. Sy stoar en woarde biierdige.
Alle nachten kom se, sahwat om in ûre of ien hinne by har man. Dan gongen...
nl.verhalenbank.21765
Yn Terwispel by de Rolbrêge stie in houten keet, dêr spoeke it. Dêr wennen âlde minsken. It gong dêr nachts altyd op in saegjen en klopjen.
nl.verhalenbank.21028
Yn Frjentsjer lei in fartúch mei houten lûken der foar. 't Wie dêr net plús. Der wienen nachts altiten werkgeesten dwaende. Dan gong it op in flapperjen, dan wie 't rounom lawaei. Wy ha 't wol faek heard. Mar wy ha noait hwat sjoen.
nl.verhalenbank.25823
Vroeger bij Sprokkelenburg onder Heukelum, daar woonde de machinist van 't stoomgemaal, die spookte daar ook. Van die verhalen dat d'r werwolve ware, diere met een ketting aan, dat je ze al van verre kon hore. De mense ware dan zo van streek.
nl.verhalenbank.125803
Ik wie in fanke fan in jier of 14, 't wie yn 'e nacht, ik lei op bêd. Ik wie wol klear wekker, hwant ik siet op 't lêst yn bêd, sa bang waerd ik. Ik tocht: se binne hjir yn 'e skuorre oan 't terskjen, ik hearde it hiel dúdlik. Mar 't wie net sa fansels, hwant dat koe net. De oare moarns ha se dêr terske. Ik hie 't dus de nacht tofoaren al heard.
nl.verhalenbank.31797
Wy leinen us yn Koudum tsjin 'e brêge oan. Hja hienen ús ris forteld, dat dêr yn 'e nacht in keardel fan 'e brêge yn 'e feart sprong.
Ik en myn maet leinen yn 't skip. 't Wie moai waer, doe hearde ik om in ûre of tolve, ien in greate plouns yn 't wetter. Ik sei tsjin myn maet: "Dêr springt dy keardel fan 'e brêge. Dat wol 'k sjen."
Ik der út, myn maet...
nl.verhalenbank.24550
