Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Yn Grinslân binne boerepleatsen, dêr doocht it net.
Yn bipaelde gollen mocht it folk net sliepe. Ik ha 't wol mei bileefd, dat de skuon of de klompen de oare deis in hiel ein fierder leinen. En soms hearden wy hiel dúdlik dat der yn klompen oer de skuorrereed stapt woarde.
Ek rollen der soms weinen yn 'e nacht om.
nl.verhalenbank.25300
Yn Beerta hienen jy in spûkskuorre. Ik ha dêr wol slept, as wy dêr mei de keppel oan 't wurk wienen. Midden yn 'e golle mochten wy net komme. Dêr wie in kûle. Midden yn 'e nacht gong dêr samar in ljochtsje op. As dêr minsken hinne gongen, dan sonken se yn in djip gat. Dan sonken se yn 'e groun en men kaem se noait wer to sjen.
De boer dy't dêr wenne, hie...
nl.verhalenbank.30090
De hekke by it slot fan âlde dokter Bontekoe yn Hurdegaryp stie altyd iepen. Die men him jouns ticht, de oare moarns stie er wer iepen.
Doe wie der us ien, dy sei: "Dat wol 'k us ûndersykje."
Hy die de jouns de hekke ticht en hâldde dêr de wacht by.
"Der mat in rare duvel komme," sei er, "dy't my hjir wer wei krijt en dy't de hekke iepen krijt."
Mar...
nl.verhalenbank.22912
Oan dizze kant Ljouwert - yn Hurdegaryp - stiet in slot, in eintsje fan 'e wei ôf. De hekken fan dat slot gongen altyd fansels iepen as de klok tolve sloech.
In man by ús wei, in sekere Oeds Steensma woe ris sjen as dat wol sa wie. Hy der op in joun hinne. Om tolve ûre woarde de hekke iepen draeid sûnder dat der ien to sjen wie.
nl.verhalenbank.25503
Ik haw ris nei Ulrum ta west to flaechsteppen mei de keppel. Wy moesten dêr yn in skuorre sliepe. De keppelbaes warskôge ús en sei, it spûke dêr yn dy skuorre. Der stienen weinen op 'e telle dy bigongen alle nachten to ratteljen, sei er.
Ik en in maet fan my wienen net bang. Wy seinen wy sille fannacht wekker bliuwe en as dy weinen dan bigjinne, geane wy...
nl.verhalenbank.24243
Wij hewwe 't had in Dokkum in de duvelshoeke. Daar spookte 't in de bakkerij. De bakker had twa dochters. Die kregen ferkering. De feinten wouen bij hen opsitte en froegen of se niet een kamerke hadden, waar se sitten konnen. "Jawel," seien die dochters tegen de feinten, "maar in dat kamerke daar spookt it."
Doe seien de feinten: "Dat willen wij us...
nl.verhalenbank.24288
Yn Hiltsjemoaiwâlden op 'e hoeke fan 'e Reapdraeijersreed stiet in âld húske. It is net mear biwenne en it sil yn 't koart wol ôfbrutsen wurde. De lju dy't der 't lêst yn wenne ha, ha in nije bungalow op 't hiem sette litten, dêr't se nou yn tahâlde.
Mar froeger hat myn skoanheit yn dat âlde húske wenne.
It hat yn dat húske noait doogd. It wie in...
nl.verhalenbank.21995
Witte Juffers
Een kleine honderd jaar geleden was een boerenzoon uit Koewacht naar de kermis in Overslag geweest, en keerde eerst in den nacht naar huis terug.
Ongeveer 'n half uur van de hoeve, bij een bocht van den weg, spookte het. Toen hij daar zoo langs liep, werd hij eensklaps op den schouder getikt. Achter hem stond een in 't wit gekleede dame....
nl.verhalenbank.38979
Tichte by de Fjouwer Roede is de Spoekloane. Der wie us in man dy roan dêr lâns. 't Wie by nacht. Piter hiet dy man. Hy hie jild bard en ek nochal moai hwat.
Doe't er in eintsje op stap wie, stie der in dikke swarte houn.
Piter wie in bytsje skruten, mar hy bearde fan net. Hy struts de houn oer de kop en sei: "Bistû dêr? Bêste houn." De houn mocht dêr wol...
nl.verhalenbank.22165
Myn oerbeppe Foeke Hiltsje wie in skipperske. Se foeren us in kear om turf. Dat wie boven Beets.
Pake en beppe ha noait op 't skip west. Foar de aerdichheit farde mem dy kear mei. Mem wie noch in famke.
't Wienen dêr boven Beets allegear wiken mei fonderkes en plankjes der oer.
't Wie op in joune moai ljochtmoanne-waer. Doe sei myn oerbeppe tsjin mem:...
nl.verhalenbank.25292
Yn Grinzer Pein sei in man tsjin syn buorman: "Sille wy der togearre op út to stropen fannacht?" Dat like de oare goed ta en sy gongen op stap.
Doe't se in moai eintsje roan hienen sei de buorman tsjin 'e oare: "Sjoch, hwat ding is dàt dêr?"
"Ik sjoch neat", sei de oare.
"Mast oer myn linker skouder hinne sjen."
"Ja," sei er, "nou sjoch ik it."
"Sille wy...
nl.verhalenbank.25275
Doe't skoanheit wei wie, spoeke it noch like goed yn it húske. It hat dêr altyd spoeke. De hinnen sieten boven op 'e matte boven de beesten en dy gongen soms midden yn 'e nacht sa bot to kear, dat de minsken woarden der wekker fan. Dan raesden dy hinnen moart en brân. Krekt as soenen se formoarde wurde.
It hynder stie moarns soms los op 'e stâl.
De doar...
nl.verhalenbank.21996
Myn kammeraetske wenne oan 'e Swâdde yn in hiel âld hûs. Yn dat hûs doogde it net. It spûke dêr.
De hiele boel wie dêr bitsjoend. Hja hienen in keal yn 't hok. Dat siet altyd fêst, mar moarns wie 't grif los, alle moarnen wie dat sa. Der wie in ûnsichtbere macht, dy't it yn 'e nacht losmakke.
Dêr wienen altyd lûden yn dat hûs. Der kamen guon yn, dat wie...
nl.verhalenbank.30075
Yn Uthuzen (Gr.) wie in spoekskuorre. Dy neamden se de skuorre mei de wite doar. Us heit en dy ha der wol west to sliepen as se dêr op 'e bou wienen. De lju dy't dêr slepten moasten altyd sà fier fan dy doar ôfbliuwe. Dêrom hienen se dy doar wyt ferve. As der guon opnij kommen to sliepen woarden dy altyd warskôge foar de rûmte by dy doar, dêr't net ien...
nl.verhalenbank.19705
