Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
In N. Brabant op een buitenplaats hoorde men 't spookpaard over de voorplaats rennen in September zonder het natuurlijk te zien te krijgen; ook was daar algemeen 't spookeendje bekend; wie da't zag zwemmen, stierf nog in dat jaar. Zelf heb ik het tot nog toe niet ontmoet.
nl.verhalenbank.34749
2.62. Het spinnende spook te Bergeik
Van het voorste Loo placht, nog kort geleden, een voetpad naar den lagen Berkt te geleiden, waar het, bij een weiland, eenen eikenwal of eene hegge doorsneed. Op dit punt moet het vreeselijk gespookt hebben, want zeer velen konden deze plek niet voorbij, zonder beweging of vreemdsoortig geluid van heksen en geesten te...
nl.verhalenbank.50103
Bij oude juffrouw Heintje Bakker in Broek spookte het ook jarenlang. 's Nachts van twaalf uur werd er geregeld een harde klap op het huis gegeven. De kleeren werden van het droogrek gehaald en netjes opgevouwen. De meid die het mij vertelde, heeft het spook vaak gehoord maar nooit gezien. Het spook doet geen kwaad.
nl.verhalenbank.8605
2.69. Het onbevreesde spook
Jan-Michiel Betz (Bits genoemd), kleermaker te Bergeik, een geboren Duitscher en een braaf man, was ten jare 1827 op het Loo aan het werk en bleef in dit huis tot omtrent middernacht al pratende den tijd doorbrengen. Met het oog op het late uur bood men hem aan, dààr te overnachten, maar hij besloot evenwel naar zijne...
nl.verhalenbank.50110
No. 119. Jan Michiel Betze, den Bits genoemd, een kleermaker uit Bergeik, werkte eens in 1827, in een huis op het Loo. Toen 't werk gedaan was, bleef hij tot voorbij middernacht plakken; ze vroegen hem, met het oog op het late uur, om te blijven overnachten, maar hij had er geen ooren naar.
Doch toen hij op den Molenakker kwam, werd hem den pas afgesneden...
nl.verhalenbank.46817
2.9. De spookwagen
Op de plaats waar nu de predikantswoning der Hervormden te Bergeik staat, is in het jaar1838 een oud en uitnemend groot huis afgebroken, dat in de vorige eeuw bewoond werd door den toenmaligen secretaris, V. Beverwijk genaamd. Deze had de gemeente in zijne betrekking door slinksche handelwijzen aanmerkelijk benadeeld en hij kwam, na...
nl.verhalenbank.50049
SPOOKHUIZEN
In 1918 zag in Den Haag een ingenieur in slapeloze nachten zijn kamerdeur door onzichtbare handen openen en sluiten. Zo nu en dan werd hij zelfs aan zijn haar getrokken om hem te laten voelen dat hij niet droomde. De ingenieur liet zich geen schrik aanjagen; hij nam de geest op de koop toe. Noch dansende lichten, die over de treden van de...
nl.verhalenbank.32585
Spokerijen.
G. en S. uit Wissekerke liepen langzaam naast hun wagen voort. Zonder dat er iets te zien was, werden ze plotseling tegen den dijk geslingerd. De paarden wilden niet meer vooruit. Ze hadden zeker de spoken gezien, die voor de menschen onzichtbaar zijn.
nl.verhalenbank.39013
RK: Wat vinden jullie van de verhalen van mensen over spoken?
LP: Ik vind 't onzin, maar vind het wel spannend. Wat ze vertellen over die spoken of wat ze gaan doen.
Alleen verder, dat ze bestaan, dat geloof ik niet.
RK: Vertellen ze wel eens dat het ergens spookt in de buurt?
LP: Er is mij wel iets verteld over spoken. Dat ze iets zag met een heks of zo....
nl.verhalenbank.41113
2.59. De Belleman te Westerhoven
Westerhoven heeft zijnen Belleman. Ouderlingen verzekeren dat er zich nu en dan een in dit dorp vertoond, en menigeen beangstigd heeft. Ook vele der tegenwoordige inwoners deed hij het koud zweet uitbreken, schoon hij niet kwaad is. De meeste geestenzieners houden hem voor een leelijken hond of een soortgelijk dier, met...
nl.verhalenbank.50100
2.78. Boomen buigen met den top ter aarde
Weinige menschen te Bergeik hebben misschien zooveel lijkstaties, spoken, hekserijen en al wat meer van dien aard zij gezien, dan Goris Hendriks. Dat moet niemand verwonderen, daar hij met eenen helm ter wereld gekomen was. Zulke menschen ontwaren immers soortgelijke dingen, die anderen niet zien, al worden zij...
nl.verhalenbank.50119
Ik het wel es het volgende verhoal gehörd. Vanwie en woar da weet ik nie mer. Ers ien ’n huus ien Gendt spoktenet. Toe hemme ze de pestoor gewoarschowd. En nie de keploan. Want die had nie zovul mach, dat ie ’n spook oan kos. De pestoor kwam en bidde zo lang, tot ie ’t spook ien ’n lucifersdöske had. ’t Spook mos toe ’t woater over gebroch worre. De...
nl.verhalenbank.50209
2.64. Een spokende hond te Bergeik
Geen spook te Bergeik schijnt in de eerste helft dezer eeuw zoo menigmaal ontmoet te zijn dan dat hetwelk tusschen het dorp en de Broekstraat, ofwel noordwaarts dit gehucht aan het binnenpad, des nachts de voorbijgangers verschrikte. Moeste ik al de gevallen hiervan meedeelen, dan zou ik gewis al te lang zijn. Daarom...
nl.verhalenbank.50105
Ik heb het moeder vaak horen vertellen. Ze kwam uit Lopik. "Als er een van dat soort begraven wier, dan beurde dat 's nachts. Wie de stoet tegenkwam, werd op zij gedrukt". Maar je zag niks.
nl.verhalenbank.50858
Het 'spoukgat' bij Loppersumkerk
Jarenlang, volgens de verteller wel een vierhonderd jaar was er een gedeelte aan de Lopsterkerk waar het 'spoukte'. Kinderen die vaak bij de kerk speelden, kwamen niet bij die plek. Veel ouders waarschuwden hun kinderen daar niet te spelen, want het was op die hoek niet pluis. Vaak werd er binnen de muren vaak lawaai...
nl.verhalenbank.42710
Grutmoeder zag soaves duk ’n lichje ien ’t keujeshok. Ze zag ’t wel, mar noom er ers nie veul notitie van. Mar toe ze da lichje al ’n poar keer gezien had opte zelfde plek, zèi ze tege d’r man: “Kom es meekieke”. Mar de man zag niks. “Goa d’r dan mar es nor toe, achter ien ’t hok, bé’j de muur. Kiek mar. Doar is ’t. Pak ’t mar”. De man gieng nor de plek,...
nl.verhalenbank.45727
Heit en dy wienen us op in joun mei in ploechje jongfolk nei Eastemar ta to apelstellen. Mar it woe net. It wie noait liker as woarden se keard. Dat sy gongen mar werom. Mar sy woenen apels ha.
Dat doe soenen se it noch us bisykje by Goaitsen Rôt (= G. Veenstra).
Mar dêr komt in wite juffer oan op 'e fyts, dy't samar ynienen weiwurdt mei fyts en al. Dat...
nl.verhalenbank.22097
130.
Gerardus Koop uit de Fleerderhoek zag des avonds laat vier grote wagenwielen over de Postweg rollen, 'net of der ne waag of ne koets anzat, mer dee ko'j nich zeen. En et rapten en kraakten ok net of der ne waag an kwam veuren, en n koetsier of voorman ko'j heuren, as e wat teggen de peerde reup, net as gewoon, za'k mer zeggen'. Misschien is dat wel...
nl.verhalenbank.128229
It Swadde-paedtsje wie sahwat oardel meter breed. Oan 'e iene kant wie in dyk mei beamguod, oan 'e oare kant de Swadde, dêr't ek beamguod bylâns groeide. Dêr wie nachts altyd in rolle fyfskaft op dat paedtsje, dat him min of mear forweegde. Dat spoeke dêr om en de minsken dy wienen der bang foar.
nl.verhalenbank.20015
Op 'e Turfloane yn Stiensgea dêr seagen se wol us hwat. Der wie in boerefeint, dy tsjinne by in boer yn 't West. Dy moest alle moarnen dêr hinne en dan moest er de Turfloane del. Hy wie sa'n twintich jier. Mar doe is 't in kear of hwat gebeurd dat der hwat foar him lâns gnoarre. 't Hie in protte fan it lûd fan in baerch. Dat bleau by him de hiele loane...
nl.verhalenbank.21850
