Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
22 results
Dutch Keywords: hond sterven
I. De duivel 1. Zijn U verhalen bekend over mensen, die de duivel gezien hebben of omgang met hem hebben gehad (met hem gedanst hebben, met hem kaart hebben gespeeld), of kent U andere verhalen, waarin de duivel een rol speelt? Gelieve elk verhaal te noteren op een afzonderlijk blad papier en in elk verhaal duidelijk aan te duiden hoe de duivel...
nl.verhalenbank.127175
De oneerlijke waard en de duivel Vroeger werd er veel vee uit Gelderland, Brabant en Limburg naar de grote steden Brussel, Antwerpen en Luik in Belgie vervoerd. Dit gebeurde allemaal te voet, zodat drijvers en dieren op verschillende plaatsen moesten overnachten. Helden, in Midden-Nederland, was ook zo'n overblijfplaats. Hier woonde een waard, die tevens...
nl.verhalenbank.35586
Mensen, die niet kunnen sterven: In Kessel was in een welgestelde familie een ongetrouwde oom, voor wie bezit boven alles ging. Hij bedroog veel arme mensen door zijn handel. Zo zou hij eens van een weduwe een groot boscomplex hebben gekocht voor f 4700. Hij betaalde er maar f 700 voor omdat hij het bij afbieden zo wist aan te leggen, dat de duizendtallen...
nl.verhalenbank.69266
Willem Pyk (= Ophuis) hie in houn. Dy spûkgûlde soms. Dan sei Jits, syn wiif: "Der giet wer ien dea." Har buorman sei, as de houn spûkgûlde: "Dêr sjocht er de duvel, wer, Jits."
nl.verhalenbank.28561
Antsje Pitstra lei op har stjerbêd. Sy koe net ta stjerren komme. It wie net altyd like moai gong yn har leven. Doe ha se my der hinne roppen. Ik hie wol ris faker mei har praet. Doe't ik dêr kaem, sieten alle glêzen/gerdinen ticht en der siet in grouwe swarte houn deun tsjin 'e glêzen oan. Ik hie fuort yn 'e rekken hwat dat bitsjutte. Ik kaem by Antsje....
nl.verhalenbank.16044
Toon de hond Tonne den 'ond was een soldaat, in de oorlog gesneuveld, het hoofd afgeslagen. Als straf voor zijn vele wandaden, was hij naar de aarde teruggestuurd in de gedaante van een hond, zo groot als een kalf. Liep rond middernacht door het dorp. Had grote vurige ogen en een rammelende ketting. Joeg de mensen alleen schrik aan. Verdween telkens in...
nl.verhalenbank.13471
By ús heit syn âlden kom alle jounen in dikke houn, dy lei de foarste poaten op 't finsterbank en dan seach er mar nei 't bern, dat dêr yn 'e hoeke yn 'e keamer lei. As heit der út gong wie de houn wer fuort. Dy houn dat wie in tsjoenster, dy hie 't bern bitsjoend. Pake en dy wennen yn 't hûs, dêr't nou Ritske Bekkema wennet, oan 'e Bethlehemsreed, hjir...
nl.verhalenbank.38696
In tsjoenster mat om 'e sawn jier ien deatsjoene, oars giet hja sels dea. In tsjoenster kin har yn in kat of in houn foroarje. Soms forgaderje dy katten; ien hat dan de lieding. Jowt men sa'n kat in pak op 'e bealch, dan bliuwt de tsjoenster de oare deis op bêd lizzen. Dêr kin men oan wite dat men mei in tsjoenster to dwaen hat. Hja bitsjoene meastal...
nl.verhalenbank.36712
Op in kear waerd der op it gleske slein oan 'e sydkant. 't Wie yn 'e nacht. Albert gong mei de houn der út. 't Wie in forskuorrende houn, dy't altyd fuort tahapte. Elkenien wie der bang foar. Hy wie wol sa great as dizze tafel. Albert waerd neat gewaer, doe't er bûten kaem. Mar de houn wie sa binaud, dy krûpte Albert fan bangens tusken de skonken. Dat wie...
nl.verhalenbank.22000
Greate Egbert fan 'e Harkema hat my ris forteld: "Ik hie bargen yn 't hok. Doe kom Hindrik Pyk (= H. Ophuis) der by. Dat wie in tsjoenster. Dy gong mei de hân oer de bargen hinne. In dei letter wienen de bargen dea. Ik ha se de hounen foarsmiten, mar dy woenen der net fan frette." Syn eigen jonges wienen bang foar him. Hy hie twa soannen: Piter en Willem....
nl.verhalenbank.28501
Om tsjoensters to kearen dienen de lju altyd duveldrek ûnder 'e drompel. Dêr koe de tsjoenster net oer komme. Wy hienen as bern altyd in pûdtsje mei duveldrek op it boarst, om mar net bitsjoend to wurden. Dy't bitsjoend wie, hie krânsen yn 'e kessens. Wienen der trije folle krânsen dan gong dyselde dea, dy't bitsjoend wie. As se dan nei de duvelbander...
nl.verhalenbank.29540
Heit hat as lyts jonkje bitsjoend west. Doe wenne er op 'e Gariperheide. Hy wie soms sa slop, dan koenen se him oprolje as in skûdeldoek en dan wied er wer krekt sa stiif as in stôk. En it gong altyd op in gûlen. Doe gong pake nei Piter Poes ta, dat wie de duvelbander fan Sumarreheide.(^ ± 1900), mar dy wenne doe noch yn de Ham. Pake krige in drankje fan...
nl.verhalenbank.19783
Bontsje Keke wie it fremdste mantsje fan 'e Westerein. Ik en myn broer hienen moalhandel. Wy brochten wol mais en koarnmoal en sa by him en dan die hy ús de forhalen. Hy fortelde altyd oer syn bilevenissen by nacht. Hy wenne by 't spoar. Elkenien koe him. Keke moest nachts wit hoe faek út bêd wei. Dan moest er in bigraffenis sjen. Meastal wie dat op it...
nl.verhalenbank.38387
De Helhond. Christene Zielen te gelijk! Wilt U tot mij begeven; Aanhoort dit lied zoo leeringrijk Met klaarheid hier beschreven. In IJzendijke is 't geschied, Bij Sas van Gent, hoor het bedied, Hoe God zijn wonderwerken, Het menschdom doet bemerken. Daar was eertijds een klein convent Van Paters Minderbroeders, Zoo iedereen wel is bekend, Opregte...
nl.verhalenbank.39110
Us heit hie in suster, dy wie bitsjoend. Jouns kom der by heit en dy in grouwe houn foar 't finster. Dy sette syn poaten yn 't finsterbank en seach ta 't finster yn. Doe hat pake dan nei de duvelbander ta west. Ik wyt net mear hwa't dat wie, mar ik ornearje fan Frânse Hinke fan 'e Rottefalle. "Soa, binne jo dêr al?" sei se. "Jo woenen hjir oars noait...
nl.verhalenbank.17584
M'n grootvader heb me wel is verteld, wat d'r vader Willem Pouw in z'n jonge tijd was overkomme. De vader van Willem Pouw weer die kwam van Utrecht af rije. Hij draaide de werf op en hij gaf 't paard an z'n zoon Willem Pouw over om 't uit te spannen. Willem Pouw spande 't paard uit en brocht 't in de stal. Toen die deur de achterdeur naar buite ging,...
nl.verhalenbank.70638
Yn 'e Westerein wenne in man dy hie in fanke en dat woarde siik. Doe gong er foar har nei greate Wopke fan Kûkherne. "'k Sil jo guod klearmeitsje", sei Wopke. De Westereinder moest troch stikjes lân wer nei hûs ta. Sa wie hy ek yn Kûkherne kom. Wopke sei: "Aenst matte jo by forskillende hekken om in omstap hinne. Tink dan om 'e greate houn dy't by jo...
nl.verhalenbank.20341
Greate Egbert hat in broer hawn, dy woarde siik. Sy masteren mei dokter Keizer fan 't Surhústerfean. De jonge woarde net better, hy woarde earder minder. Doe tochten se: hy sil wol bitsjoend wêze. Dat doe soe Egbert mar nei greate Wopke ta. Egbert kom de moarns bitiid al út bêd. Hy soe him oanklaeije, mar hy koe noait lúsjefers fine. En doe't er guon hie...
nl.verhalenbank.28503
Alde Bontsje Knjillis (Veenstra?) moest ek alles sjen. Tije Sjoeke hat fjouwer berntsjes forlern: trije berntsjes tagelyk en ien in wike letter. Dy stoaren oan 'e blauwe mûzels. Knjillis hie 't allegear fan tofoaren al sjoen. Heit bargeslachte by 't hjerst by him. Op in nacht, doe moest er wer hwat sjen. Mar doe tocht er "Ik bliuw lizzen." Hwant hy seach...
nl.verhalenbank.20912
Myn man hie in suster. Dy har jonge is geastlik deatsjoend. Myn mem wenne dêr as buorfrou njonken. Mem sei, hja hie sjoen, dat der mei ljochtmoanne twa hinne kuijere wienen. Dat hienen âlde Ot en Alle Tet west. Dy kommen dêr om to sjen hoe't it mei it bern wie. En doe hie der hwat boven op it dak lein, dat wie rjochtút en seach der út as in...
nl.verhalenbank.21464
25