Datasets - ISEBEL

Myn heit wie trije jier, doe forlear hy syn âlden al. Hy woarde greatbrocht by âlde Abraham van der Leest, syn omke. Froeger gongen se to meanen mei de Earnewarren. Dan moesten se de Prikwei del. Dêr moesten se dan neigersmeane. Heit en Abraham wienen togearre. "Jonge," sei Abraham tsjin heit, "wy koenen wol hwat blêdreid ôfmeane yn dy sleatskant. Dan...

grootbrengen

nl.verhalenbank.24514

Piter Poes kaem út 'e kusten fan Liphuzen. Dêr wie er wol hwat bikind. Op in kear wie er dêr hinne. Doe't er wer nei Sumarreheide ta soe trof er twa advokaten. Dy soenen út to riden nei Garyp ta. It wienen Lubbert en Olfert. Piter Poes koe se wol. It wienen greate stjonkerts. Se rûpelen it gewoane folk út. It wienen hiele minnen. Piter frege of er mei...

advocaten

nl.verhalenbank.32069

De Abbekaten 'It Abbekatelân leit by de Spoeketsiene. Wy koenen it lân oars net as De Abbekaten. Yndertiid binne der twa abbekaten fan Olterterp, Beetstersweach helle. Lubbert hiet de iene, dat sei ús mem altyd. Lubbert en Olfert hjitten se. Dy twa abbekaten spoeken nci har dea dêr by Olterterp om en de minsken hienen der tige lêst fan, foaral yn 'e...

advocaat

nl.verhalenbank.13716

Piter Poes, de duvelbander fan Sumarreheide, hat de beide adfokaten Lubbert en Olfert út 'e Sweach weihelle mei in wein en doe hat er se nei in stik lân brocht by de Krúswetters, dat de namme Advocatelân krige. Dy advokaten spûkje dêr noch altiten om. Mei de klomp makke Piter Poes in sirkel yn 't lân en spriek de ban oer de beide mannen út. Hja koenen...

advocaten

nl.verhalenbank.31901

Op 'e Hearrewei spoeke it. It wie in wite gedaente. It wie in manspersoan. Myn omke wenne yn 'e Wierren. Op in joun hied er nei de horloazjemakker west yn 'e Pein, omt syn horloazje net doogde. Doe't er werom kom, siet dyselde yn 't wyt achter him oan. Alhiel út 'e liken kom omke thús. Syn mem frege: "Hwat skilt dy?" It spoek hie him oan 'e doar ta folge.

achtervolgen

nl.verhalenbank.21187

Paulus en Klas wennen yn 'e Sumarrebuorren. Paulus liet in pear skuon nei mei sulveren gaspen. Foar syn dea liet er Klas bilove, dy mochten net forkocht wurde. Mar Klas rekke sa yn 'e earmoede, dat hja die it al. Doe oppenearre Paulus him letter hyltyd. Klas hat der doe foar soarge dat de skuon der wer kamen.

nl.verhalenbank.21369

Ik wie in fanke fan in jier of 14, 't wie yn 'e nacht, ik lei op bêd. Ik wie wol klear wekker, hwant ik siet op 't lêst yn bêd, sa bang waerd ik. Ik tocht: se binne hjir yn 'e skuorre oan 't terskjen, ik hearde it hiel dúdlik. Mar 't wie net sa fansels, hwant dat koe net. De oare moarns ha se dêr terske. Ik hie 't dus de nacht tofoaren al heard.

angst

nl.verhalenbank.31797

Oan 'e oare kant Zoutkamp, yn 'e Vierhuisterpolder stie in âld plaets. Dêr gong ik as jonge hinne to wjudden. Dêr yn dy plaets spoeke it ek. Dêr siet allegearre jild yn 'e holle balken. As de ratten dêr troch roannen, dan rattele it jild dat it hwat die. Doe't se de plaets letter ôfbrutsen ha, ha se dat jild allegeare foun.

afbreken

nl.verhalenbank.20262

It spoek as berneskrik 'As de bern net op bêd woenen, of har net deljaan woenen, dan wie yn Earnewâld, en yn Garyp ek wol, it gesegde: Wy sille de Langesleatter man helje! Dat wie in spoek foar de bern en foar de grutten' (H.H.).

bed

nl.verhalenbank.13712

Beint Dekker (= Boonstra) kom us in kear út 'e kroech wei fan 'e Harste. Doe't er de Hearrewei in eintsje delroan wie, seach er in wyt ding op 'e wei. Beint sei: "Ast hwat wolste, mast hjir komme, dan sil 'k dy krije." En hy skopte tsjin dat wite ding oan. Doe kom dat op him ta en gong him op 'e klompen sitten. En doe hat it Beint yn 'e berm smiten.

berm

nl.verhalenbank.20282

Skoanheit handele yn lytsfé. Hy kom us by minsken op 'e Tike mei hinnen. Goed soun? frege er oan 'e man. En 't wiif ek? Né, 't wiif leit op bêd. Is se dan siik? Né, mar de geest dy sweeft, dy is der op út. As se aenst wer thúskomt en sy set thé, dan matte jo net drinke, hear. Ik sil wol wizer wêze, sei skoanheit. Hy seach mar gau, dat er fuortkom, hwant...

betoverd

nl.verhalenbank.12232

Spoekjende dieren Hjir yn Garyp rûn foarhinne altyd in hûn—wy ha meast heard fan in swarte hûn, mar ek wol fan in bonte hûn—, dat wie in spoekhûn. Hy hie in fêste loop fan Koudenburch ôf oan 'e Achterwei ta troch de Easterein hinne. Hy rûn altyd oan ien kant fan 'e wei lâns, seinen de âlde minsken. Jehannes Roels dat wie in grutte boer en grut keapman. Hy...

hond

nl.verhalenbank.12453

Wy ha hjir op 'e heide in houn hawn dy't spûkgûlde. Hy die it allinne as der in sterfgefal tichteby op komst wie, oars hearde men him net. Mar sokke tiden wie er net to hâlden, dan moest er nei bûten ta. Mem prebearre him dan wol yn 'e hûs to hâlden, mar dat koe se eins noait rêdde. Hy gong dan bûten sitten mei de kop achteroer en dan mei de eagen rjochte...

dood

nl.verhalenbank.31805

De smid spoeket út leafdefertriet 'Der wie in smid, in smidssoan of in smidsfeint, yn Earnewâld, en dy woe graach mei in fanke, ek út Earnewâld. En oft dat net mocht, of dat it fan ien fan beide kanten net lokke woe—soks sit der al wat yn. Ik leau dat se wol seinen, dat it neat wurde koe mei de ferkearing en dat de faam it útmakke hat. Yn alle gefal, hy...

afwijzing

nl.verhalenbank.13663

Folkerts Antsje wenne op 'e Tike. Hja is wol 40 jier dea. Hja wenne oan 'e Susterwei op 'e Skieding. Elke saterdeijoun moest it minske nei Nyegea om boadskippen. Dêr hie se in great hekel oan, hwant dan moest se oer in brechje dat oer de Tykster feart lei en dêr spûke it. Dêr húsmanne de duvel. Op in kear hie se wer nei Nyegea to boadskipjen [west], doe...

afschrikken

nl.verhalenbank.32156

Alde Gerben Visser wenne op 'e Tike. Hy wie mei de helm geboaren. Op in joun hied er mei 't wiif to praten west. It gong froeger faek op in jounpraten. Se wienen ûnderweis nei hûs ta. Mast even achter my gean, sei Gerben tsjin har. Is der hwat, Gerben? Ja, sei er. Doe gong er in eintsje sydlings op in sânpaed. Even letter sei er: Kinst wol wer njonken my...

aanspreken

nl.verhalenbank.12252

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur