Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Narrator Gender
close
22 datasets found
Dutch Keywords: kinderen Place of Narration: Sumar
Wylde lantearnen seagen wy froeger faek oer de heide. As wy ûndogens wienen, sei heit: Pas op, jonkje, oars sil 'k de wylde lantearnens der yn litte.
nl.verhalenbank.31485
Froeger seinen se tsjin ús as bern: Traepje noait op in pod, hwant dan bigjint it to tongerjen.
nl.verhalenbank.31494
Alde Tryn wenne yn Garyp. Hja wie bolkoerrinster en koe tsjoene. As se der op út gong to tsjoenen foroare se har yn in hazze. Foar bern wie se levensgefaerlik. Op in kear hie se wer in bern bitsjoend. De âlders gongen op tiid nei Wopke duvelbanner ta. Dy sei: "Jimme matte de matte foar de doar optille en dêr goed hwat krusen opsette, dan komt de...
nl.verhalenbank.32162
As wy jouns let noch bûten wienen as bern, dan seinen se: "Pas op, de berndieven pakke dy." Kamen wy by 't wetter, dan wie 't: "Dêr sit in hiele greate frosk yn, dy is altyd lulk op bern."
nl.verhalenbank.32059
Tsjin bern dy't by 't wetter boarten waerd sein: "Pas op, de kikkerts lûke dy deryn.
nl.verhalenbank.31627
Liuwe Kûper wie kûper yn Burgumerheide. Hy wie âld-feint en 't wie in tsjoenster. Hy wenne by twa minsken yn, oan 'e Rottereed. Op in moarn lei Liuwe op bêd. Sy rôpen him om thé. Hy rôp: "Ja, ik kom!" Mar hy kom net. Doe gong de frou der hinne to sjen. De hiele Liuwe wie fuort. Tekkens en lekkens wienen fan 't bêd ôf. Hy wie der net. Twa ûren letter lei...
nl.verhalenbank.20258
Yn Aldegea spoeke de man fan 't slot. Yn 't West spoeke it ek hiel bot. Dêr wienen bern forstoarn, dy't har gerak net krigen hienen mei 't biklaeijen. Der wie ek in tsjoenster. Dy fleach mei in gleone latte om 't hûs hinne en tsjoende krânsen yn 'e kessens.
nl.verhalenbank.32467
Der wie in frou forstoarn en dy woarde op it tsjerkhôf bigroeven. De widner bleau mei twa bern sitten. Dy bern gongen elke dei nei skoalle ta. Dan moesten se it tsjerkhôf foarby. As se middeis thúskommen seinen se tsjin har heit: "Heit, mem sjongt yn 't graef." De widner woe dêr yn 't earst net oan, mar op 't lêst gong hy der doch us hinne. En doe hearde...
nl.verhalenbank.20329
Hjir op 'e heide wenne ek in tsjoenster. As dy yn 'e hûs kaem ergens dan wienen se bang dat se de bern bitsjoende. Hja brûkten duveldrek tsjin 'e tsjoenderij.
nl.verhalenbank.31796
Op in pod mat men noait traepje, omdat der dan tonger komt, dat waerd ús froeger foarhâlden.
nl.verhalenbank.31806
Hindrikje de tsjoenster wenne op 'e Tike ûnder Nyegea. It forhael gong dat se wol us bern bitsjoende. Wy gongen as bern yn in bôge om har hinne, as se foar 't ljocht kom. Der wie ús goed yndruid dat wy net in apel of sa fan har oannimme mochten.
nl.verhalenbank.21181
Antsje-mei-'t tsjil siet yn 'e rogge. Dêr wienen wy as bern deabinaud foar.
nl.verhalenbank.31794
It spoek as berneskrik 'As de bern net op bêd woenen, of har net deljaan woenen, dan wie yn Earnewâld, en yn Garyp ek wol, it gesegde: Wy sille de Langesleatter man helje! Dat wie in spoek foar de bern en foar de grutten' (H.H.).
nl.verhalenbank.13712
Der wienen trije bern, dy kommen by in âld-wiif. Hja joech dy bern elk in woartel. De mem sei: "Dy woartels net opite!" Hja die se yn 'e treppot. De oare deis sieten der trije kikkerts yn 'e treppot.
nl.verhalenbank.32469
Wytse (van der Meer) en Rinskje wennen yn Burgumerheide. Wytse wie in plezierich man dy't altyd wille hie. Mar dat hâldde samar ynienen op mei Wytse. Hy woarde stil en hy seach altyd mar earnstich. Syn wyfke Rinskje frege him: "Is der hwat?" "Né," sei Wytse, "hwat soe der wêze?" Mar hy bleau altyd mar stil en earnstich. Rinskje frege al us wer en us wer,...
nl.verhalenbank.20330
Neakene berntsjes Alde Saap fertelde, se seinen altyd, dat op 'e Iestpleats rûnen simmerdei faak Iytse bern, pasgeboaren bern, op 'e telle om 'e stile. Se sieten elkoarren nei. De Iestpleats stiet hjirefter (de ferteller wennet oan 'e Hearrewei ûnder Sumar). Der waard altyd sein, dy berntsjes wienen oerwûn troch in faam en dy hie se fermoarde. Se wienen...
nl.verhalenbank.12184
Ien hat my us forteld: Ik stie op 'e reed. Ik rôp Pije en Hoeke, myn beide jonges, hwant wy moesten ite. Der wie net ien yn fjilden of wegen to sjen. Doe stie ynienen âlde Tryn achter my, mei in lekken om har hinne. Ik woarde danige kjel. Ik sei: "Dû âlde duvel, dû bist net gong, dû bist flein."
nl.verhalenbank.22091
Wienen bern jouns let noch bûten, dan sei men: "Gau yn 'e hûs komme, oars pakke de berndieven dy."
nl.verhalenbank.31628
Alde Ljibbe' Wemel wie fan 'e duvel biseten. Har man gong tiisdeis nei Grins ta, nei de merk. Dan moest har broer by har komme hwant sy doarst net allinne to wêzen. De katten sieten by har yn 't finsterbank to miauwen en fleagen by de glêzen op, as se der net ynkommen. Ienkear wie der in stik lawaei by har op 'e souder. It wie krekt as woarde der in...
nl.verhalenbank.21361
Alde Melle Antsje (Antsje Fiter) fan Sumarreheide roan mei in kuorke mei galanterijen. It wie in tsjoenster. Sy bitsjoende leafst pas-geboaren berntsjes.
nl.verhalenbank.20280
35