22 datasets found
Dutch Keywords: vader Place of Narration: Opende
Dyselde Sjirk wie mei syn soan op in joun op stap. Doe seach de soan hwat, dat like op in minske. 't Wie yn de Pein. Syn heit frege him: "Rint it of sweeft it?" "It sweeft", sei de soan. "Set dan sok", sei Sjirk. En doe gong it op in draf dêr wei.
nl.verhalenbank.31917
Myn suster hie in bern, dat hat bitsjoend west. It bern wie noait soun en sy raesde altyd. Doe gong de heit nei Frânse Hinke ta, dy wie duvelbanster yn 'e Rotfalle. Frânse Hinke sei, der sieten krânsen yn 'e kessens, dy moesten der út weihelle wurde en fornield wurde. As der trije folle krânsen yn sieten hie 't bern dea west. Der kôm nou en dan in frou by...
nl.verhalenbank.24129
Ik kaem to wenjen by de Slingerwei ûnder Drachten. Njonken ús wennen in man en in frou en twa bern. Ik wie widner. Myn frou hie earder troud west en dy har jonge haw ik greatbrocht. Wy slepten yn 't selde bêdsté. Op in kear leinen wy op bêd, doe stompte de jonge my oan. "Hwat is der?" sei 'k. "Der stiet in frommes oer 't hûs", sei er. It wie in...
nl.verhalenbank.24114
It wie yn Grinzer Pein. Ik en myn earste man kommen op in jountiid út it tsjerkje. Wy kommen fan 'e sangforieniging. 't Wie tsjuster. Ynienen stienen wy yn 't folle ljocht. Wy gongen nei heit en dy ta. Dêr fortelde ik hwat wy sjoen hienen. "Hwat soe soks nou bitsjutte?" frege ik. Doe sei heit: "Moarn sil ik jimme fortelle hwat jim sjoen ha." De oare...
nl.verhalenbank.23132
Sytse Bates dy is gemien, dy hat syn dochter de hals útsnien. Mar doe wied er sels sa binaud, doe hat er himsels de hals útklaud. (âld rymke) By de moard oan 'e Mûzegroppewei (Sytse Bates) ha se it bloed noait út 'e flier krije kind.
nl.verhalenbank.24175
Frou van der Molen - hjir út 'e Pein - en har earste man wienen us op in joun fuort west to praten. 't Wie hjir achter yn 'e Juliana-buert. Sy wienen noch net troud. Doe stienen se ynienen yn 't ljocht. Sy wienen noch net oan hûs ta. Doe't se thús kommen sei se tsjin har heit: "Hwerom ha jim de lampe sa heech brânnen?" Doe sei har heit: "Wy ha de lampe...
nl.verhalenbank.25929
Ik ha twa minsken kend, in man en in frou. Dy koenen min mei mankoar. De man bihandele syn frou skandalich. Doe binne se by elkoar wei rekke. Letter helle dy keardel in tige minne streek út. Dat wie in strafber feit en hy woarde der foar op helle. Mar hy sei dat er it net dien hie. De dochter fan dy lju lei dy nachts op bêd. Har mem wie doe al lang...
nl.verhalenbank.25708
Froeger gebeurde 't noch wolris dat de minsken yn 'e nacht lykstaesjes seagen. Heit sei: "Altyd oan kant gean. Fral tusken 12 en 1 ûre yn 'e nacht is de gefaerlike tiid." Gong men net oan kant, dan koe 't gebeure dat men oan kant set woarde. Dat is in feint oerkaem. Dy kom fan Boelensloane en hy soe nei de faem dy't oan 'e Drachtster Dwarsfeart wenne. Hy...
nl.verhalenbank.38001
Douwe Stavasius syn heit Fokke wie us in kear op 'e klaei by in boer yn 't wurk. Hy siet by de boer yn 'e keamer en sy dronken in pantsje thé. Fokke dy siet mar nei ien punt to staren en hy sei hielendal neat. "Is der hwat?" sei de boer. "Dat kin ik jo net fortelle", sei Fokke. "Hwerom net?" frege de boer. "Omdat it jou jonkje is", sei Fokke. De boer...
nl.verhalenbank.25896
By ús pake en dy wie in bern bitsjoend. Sy joegen pake de rie, hy moest in tsjettel mei wetter siede en dêr nuddels yn dwaen. Doe gongen pake en dy nei Ritske Aeltsje ta. Dy fortochten se der fan dat hja de tsjoenster wie. Dêr sieten de doarren fêst. Hja hie hyltyd mar roppen: "Ik sil 't noait wer dwaen! Ik sil 't noait wer dwaen!"
nl.verhalenbank.25935
Myn man syn heit en twa omkes binne ris op in joun fuort west. Ien fan 'e omkes dat wie Keimpe Hansma. Hja kamen op it Spûkeloantsje by de Boelensloane. Doe't se dêr oan ta wienen woarde Keimpe Hansma samar optild en yn 'e sleat goaid. En der wie neat to sjen.
nl.verhalenbank.38018
Oan 'e Mûzegroppewei by de Langewyk ûnder Rottefalle hat in sekere Batema syn dochter formoarde. It bloed koenen se net út 'e muorre krije. Doe't se der letter in nij sket yn setten, kom 't bloed dêr wer yn.
nl.verhalenbank.27886
Douwe was ook us in kear met syn seun Fokke in 't heidefjild oan 't sodesteken. Ynienen hoorde hij in klap. Hij sei teugen Fokke: "God, Fokke, wat is dat?" "Wat bedoelt heit?" sei Fokke. "Hestou die klap niet hoard?" "Ik hè niks hoard", sei Fokke. Die seun Fokke kwam in skoftsje letter te sterven. De broer fan olle Douwe kwam op 'e begraffenis. Hy wou...
nl.verhalenbank.25897
Myn heit wreef met de duum over de wratten, dan gingen se somoar weg.
nl.verhalenbank.26346
Piter Claus wenne op 'e Boelensloane. Op in kear soe er mei syn âldste jonkje Halbe nei de Feanster boat ta. Dêr moesten se hwat weihelje. Piter hie de kroade meinom. Doe't se omtrint oan 't Blauhûs ta wienen, koenen se ôfbûge en in binnenweike del. Dat snie in eintsje ôf. Dêr spoeke it altyd. Doe sei Piter tsjin 't jonkje: "As der aenst hwat oankomt,...
nl.verhalenbank.25922
Hier woonde een kiend, dat was bitsjoend. Doe gingen se noar 't Witveen noar de duvelbander. Dat was Jonge Jan (Benedictus); die gaf de voader in drankje met. Hy sei: "Denk der om, dat moet in 't donker stoan. Doar mogen geen freemde ogen over goan. It hindert niet of de tsjoenster by jullie komt, as se it drankje moar niet siet. It sleutelgat moet dicht...
nl.verhalenbank.26341
Wibe van der Woude, dy wenne op Fryske Poalen. Hy hie op 'e fyts nei syn heit west; dy wenne yn Trimunt yn in olle woanwein. Doe't er oan 'e Skâns ta wie, doe gong der hwat foar him op, in great swart ding, krekt as in kachel. It botste hyltyd mar foar him op. Hy waerd deabinaud.
nl.verhalenbank.25891
Het is gebeurd dat ik met mijn vader op stap was. Mijn vader liep noast mij. Opeens wordt mijn vader opgetild en in de sloot gesmeten. Het was heel wonderlijk, maar 't is echt gebeurd. Of dat nou de duivel was, weet ik niet.
nl.verhalenbank.37994
Yn Houtigehage wenne in man mei in soan fan achttsjin jier. Dy man wie tsjerks. Alle sneinen gong er mei de jonge nei tsjerke. Ik sei dy moarns tsjin 'e buorliuwe: "As er dy feint nou thús bliuwe liet, hâldde dy jonge syn leven. As er him meinimt nei tsjerke, dan is 't de dood." En dat is dy heit ek oerbrocht woarn, mar hy woe der neat fan witte, hy naem...
nl.verhalenbank.24120
Myn âlden hienen in flaeksbrake. Ik tsjinne yndertiid as boerefaem. Op in kear kom ik thús, doe seinen se tsjin my: "Sjoch us yn 't achterhûs. Wy hearre de brake iderkear gean, mar wy kinne der noait ien gewaer wurde. Miskien datstû tûker bist." Doe hearde ik it sels ek. Mar ik doarst der net heal hinne omdat it gjin goed spul wie. It wie foartsjirmerije.
nl.verhalenbank.19500
35