Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Narrator Gender
close
138 results
Place of Narration: Boelenslaan
As men op 'e duvel of syn hantlangers sjitte wol, dan mat men rogge yn 't gewear dwaen, oars binne se net to reitsjen.
nl.verhalenbank.16040
Us heit (Thomas Bruining) hat de duvel sjoen. Hy hat yn 'e gedaente fan in bok by ús heit foar 't bêd stien. Hy seach heit lyk oan, mar hy die heit neat. Heit bleau standfêstich en sei: "Satan, wijk van mij" en "Here, kom bij mij." En de bok is fuort gien.
nl.verhalenbank.17728
It is in feit dat bloedplakken, dy't fan in moard komme, net útwiske wurde kinne. Ek binne der wol huzen dy't in gat ha, dat se noait ticht hâlde kinne. Dêr sit de duvel mei yn.
nl.verhalenbank.17677
Egbert Sint wie ek in raren. Dat wie myn pake. Hy wenne ek yn 'e Harkema. Se seinen dat er in wikseldaelder hie. Hy wie oan 'e duvel forkocht. Ik ha dy wikseldaelder net fan him erfd.
nl.verhalenbank.28092
Der wienen minsken, as dy oan 't kaertspyljen wienen, lieten se in flesse mei drank komme. Se joegen skoppenboer oan 'e duvel en dan brocht de duvel har even letter de flesse drank.
nl.verhalenbank.37774
Minse Griper wie troud mei Tryn Snipel. Sy wennen hjir oan 'e Spekloane. Minse Griper hie in forboun mei de duvel, waerd der sein en Tryn koe tsjoene. Se kamen ek wol by har om de kaert lizze to litten.
nl.verhalenbank.17329
Minse Griper wenne oan 'e Spekloane to Boelensloane. It wie myn âldomke. Syn wiif Tryn Snipel koe kaertlizze. Hja wie in suster fan myn beppe Antsje Snipel. Minse Griper hie in toverboek. Dat hied er fan 'e duvel. Yn dat boek lies er achterstofoar. Sa koed er soldaetsjes ta de hurddobbe útkomme litte. Hy koe ek minsken útklaeije litte. Dat hat er ús mem...
nl.verhalenbank.18214
Tseard de Wit arbeide by Eise Poal yn 'e Kompenije. Doe gebeurde it ris dat it net tsjernje woe. De molke skûme mar en skûme mar en sy koenen mei gjin mooglikheit bûter krije. Doe hellen se Hinse duvelbander op. De beesten roannen yn 't lân. Dêr gong Hinse hinne mei Tseard. Tseard hie in dikke stok by him. Doe't se by de daem kamen, sei Hinse tsjin...
nl.verhalenbank.16029
Greate Jasper (= J. Veenstra) hie in synwetterbult op 'e holle sitten. Hy hie allegearre jonges (ien wie in wjerwolf). it gong dêr by Jasper en dy snein-to-moarns altyd op in pikjesjitten. Snein-to-middagen dan plichte Jasper altyd to kaertspyljen. Dan forlear hy hast altyd. Op in snein-to-joun, doe't er nei hûs ta gong, sei er by himsels: "Nou woe 'k...
nl.verhalenbank.25812
Minse Griper wie troud mei Tryn Snipel. Tryn wie kaertlizter. Minse koe mear as in oar. Hy koe samar in flesse drank yn 'e hûs komme litte. Hy stjûrde skoppenboer fuort en dan moest in oar de flesse drank oannimme. Op in kear doarst dyselde dat net dwaen. Doe sweefde de flesse mei drank hyltyd mar om 'e lampe hinne. Doe hat dy man him op 't lêst...
nl.verhalenbank.17669
Doe't wy as jonges noch by ús heit en dy yn 'e hûs wienen, gong it der wolris hwat oan wei. Dan wienen wy wolris hwat oerhearrich. Op in kear wie 't slimmer as oars, wy wienen net mear yn 'e touwen to hâlden. Doe kom dêr samar ynienen in man ta de keamer yn mei in krûm pypke yn 'e mûle. Wy woarden allegear stil en wienen sa deabinaud, dat wy fleagen troch...
nl.verhalenbank.17135
Op 'e Feansterheide wenne âlde Rikele Myt. Dat wie in tsjoenster. Dêr doarst net ien lâns to kommen. 't Wie in sutrich âld minske, dy't fearren yn 'e kessens tsjoende. Se dienen duveldrek ûnder 'e drompels om har, en net ien dy't hwat fan har oannimme doarst. As men duveldrek yn 'e bûse hie, soe der noait in lulke houn op jin ta komme.
nl.verhalenbank.36202
Op 'e merk wie froeger altyd in tinte mei in swarte spegel. Men seach dêryn in frommes. Dat wie dan deselde dêr't men letter mei trouwe soe. Of de duvel, dêr't men jin oan forkeapje soe. Of in deakiste. Dan soe dyselde net trouwe.
nl.verhalenbank.21554
Foppe Sint (=Foppe Ophuis; ien út in tsjoensterlaech) wenne yn 'e Harkema. It wie myn pake. Hy hie in wikseldaelder en se seinen ek dat er him oan 'e duvel forkocht hie. Hy praette net fris. Op in kear wied er by ús, doe wie ik noch in famke. Hy woe sitten gean en doe luts ik gau de stoel achter him wei, doe foel er achteroer oer de flier. "O heden...
nl.verhalenbank.17594
Der kom ris in ploechje jongfolk fan 't hurdriden fan Stiensgea. Ien wie in botte spotter. "Ik bin foar de duvel net bang", sei er, en sokke dingen mear. "As hy der is," sei er, "dan kin er mar komme." Doe moesten se fan Blaufallaet nei Surhuzum. Dêr roan in âld paed njonken 'e feart del. Dy iene swearde en swetste mar raek. Ynienen wie dêr in dikke...
nl.verhalenbank.27281
Hjir stie in âld húske, dêr wennen twa minsken yn. De man hie gâns lêst fan 'e duvel en dêr sil er it ek wol nei makke ha. As er ergens wei kaem, dan praette er de hiele wei lâns krektsa lang oant er thús wie. Dat wie tsjin 'e kweade. Mar de oare minsken seagen de kweade net. Thús pakte Satan him en sloech him mei de kop tsjin 'e stile. Dan moast de frou...
nl.verhalenbank.17165
Antsje Pitstra lei op har stjerbêd. Sy koe net ta stjerren komme. It wie net altyd like moai gong yn har leven. Doe ha se my der hinne roppen. Ik hie wol ris faker mei har praet. Doe't ik dêr kaem, sieten alle glêzen/gerdinen ticht en der siet in grouwe swarte houn deun tsjin 'e glêzen oan. Ik hie fuort yn 'e rekken hwat dat bitsjutte. Ik kaem by Antsje....
nl.verhalenbank.16044
Skoanmem wie ris in kear by Arend Bron ûnder Oerterp. Dat wie noch hwat famylje. Wylst mem dêr wie, gong de doar trije kear iepen, sûnder dat der ien wie. Mem die de doar hyltyd wer ticht. De trêdde kear sei se: "Duvel, nou silst ticht bliuwe!" Doe't se 't wurd 'duvel' brûkt hie, bleau de doar ticht.
nl.verhalenbank.37857
Yn 'e Rottefalle wenne in man, dat wie in raren-ien. Op in kear wied er yn 't tsjuster dêr op 't tsjerkhôf en doe sei er: "As der dan in duvel is, dan woe 'k him wolris sjen." Doe hie dêr in fanke op it graef fan har mem [stien]. Dat fanke sei: "Hjir bin ik Heare." Doe wie dy man hurd útnaeid.
nl.verhalenbank.36187
Wibe Alma fan 'e Harkema is us in kear dronken út 'e kroech wei kom. Hy sei: "De earste de bêste, dy't my tomjitte komt, dy smyt ik oer 't lân, as wie 't de duvel ek." Mar doe is er sèls smiten woarn, troch de duvel.
nl.verhalenbank.23937
139