Datasets - ISEBEL

Piter Schulp, postkantoarhâlder yn Surhústerfean hat itselde dêr bileefd. Ek Miente van der Sluis, dy't letter plysje yn Grins wie. Ek Meint Pamma, dy't op 'e Skieding wennet, by de Parkster Skoalle.

ding

nl.verhalenbank.17331

Yn 'e Houtigehage wie us ien stoarn, dy kom nei de dea hyltyd wer. Doe ha se in dûmny ophelle dy't dyselde forstoarne oansprutsen hat. De dûmny frege hwat syn bigearte wie. Doe sei er, hy hie gjin deaklean meikrige doe't er stoarn wie. Doe ha de minsken op oanrieden fan 'e dûmny op in joun deaklean foar him op 'e tafel lein. Dy nachts kom de forstoarne en...

aanraden

nl.verhalenbank.17735

Heit wie ek in raren ien. Op in kear doe siet er yn 'e parrebeam. Doe seach er syn mem oankommen, hoewol dy al jierren dea wie. Hy sei: "Hwat dogge jimme hjir. Jimme matte dêr wer hinne gean, dêr't jimme weikom binne." Doe wie syn mem wer fuort gong.

boom

nl.verhalenbank.21537

Oan it lêste eintsje fan 'e Boelensloane, tichte by it Blauhûs dêr spûken altyd in keal en in swarte houn. Gong dêr ien lâns, dan roan dy houn in ein mei. As er in ein mei roan hie, bleau er stean en gong werom.

achtervolgen

nl.verhalenbank.28315

Heit hie nei de faem ta west yn Surhústerfean. Doe't er by 't Blauhûs wie, sahwat by de plaets fan Poppinga, oan 'e wei nei Boelensloane, kaem der him in swart ding tomjitte, dat him foarbysweefde. It bleau by him yn 'e buert. It wie in great swart ding. Hwàt it wie koed er net sjen. Heit hat it faek forteld.

ding

nl.verhalenbank.17330

Hindrik Kooistra fan Boelensloane soe nei de boer ta, dy wenne op it Fean. Doe't er sahwat oan 't Blauhûs ta wie, oan 'e oare kant Sierd Pool, gong der ien njonken him yn 't wyt, dy sweefde sahwat. Hindrik sei "Morgen", mar dyselde hie neat werom sein. Doe waerd Hindrik bang en makke hurd dat er by de boer kaem. Dat wie Wytse van der Lei, dy fortelde hy...

spokerij

nl.verhalenbank.17326

Alde Ritske van der Meer hat my ris forteld, der wie him ris in keardel yn 'e mjitte kaem mei in hege hoed op en in lyts hountsje by him. Dy gong flak foar him stean en woe net út it sté gean. It wie in skynsel. Ritske wie hurd útnaeid.

hoed

nl.verhalenbank.17332

Op it tsjerkhôf yn 'e Boelensloane sieten froeger in soad kninen. Op in nacht gongen der twa maten hinne om guon to fangen. Doe't se dêr goed en wol mei dwaende wienen, seagen se dat der in trêdden oan kaem. Dy woe ek kninen fange. Dy koenen se better net brûke, dat sy tochten, wy sille him goed bang meitsje, dan naeit er wol út. Doe gongen se boven op...

angst

nl.verhalenbank.17681

Noait midden op 'e wei rinne, hwant as der hwat is, dan rint men dêr by op en falt men der achter wer by del. Dat jildt foaral foar nachts foar tolven.

middenop

nl.verhalenbank.21905

Germ Smous (= Tuinstra) en syn jonge Mindert kamen us fan 'e klaei ôf. Doe't se oan 't Knjillisdjip ta wienen, rêstten se even. 't Wie dauwich waer. "Heit, dêr komt hwat oan", sei Mindert. "Hwerdat jonge?" "Dêr, sjoch mar." "Sweeft it, of giet it?" "It sweeft." "Set dan sok." En der roannen se hinne sa hurd as siet de duvel har achternei. (dit verhaaltje...

algemeen

nl.verhalenbank.17680

Hy is dêr ek in kear lâns kaem, dat wie ek by 't Blauhûs, doe wrinzgen de hynders hiel bot en sy roannen sa hurd troch 't lân, krekt as wienen se sljocht. De beesten wienen deabinaud. It wie dúdlik dat de dieren hwat seagen dat net doogde.

hinniken

nl.verhalenbank.17327

By 't Spûkeloantsje oan 'e Folgersterwei wie froeger in hountsje, dat kom by de minsken dy't dêr lâns gongen en dat roan stiif tsjin harren oan, oan 'e side, ûnder 'e earm lâns. Dat koenen se net wer kwyt wurde. It wie in pleachbeest.

aanraken

nl.verhalenbank.28138

Op 'e Langewyk roan in fôlle mei in brijpot om 'e hals.

brijpot

nl.verhalenbank.17134

To Boelensloane sweefde nachts in spoek oer de wei op it plak dêr't Kees Antsje wenne hat.

nacht

nl.verhalenbank.37782

Op Bearne-daem tusken Boelensloane en Surhústerfean spoeke it altyd. Dêr roan geregeld in keardel om yn 'e nacht.

kerel

nl.verhalenbank.17678

Yn 'e skuorre fan Jan Dijkhuis tusken Zoutkamp en Ulrum wie it net plús. Dêr spoeke it. Dêr doarst gjin minske yn to sliepen.

angst

nl.verhalenbank.17679

Der wie in frou, dy hie har soan hwat biloofd. Mar doe rekke se der ôf en de soan hie it net krige. Doe krige dat minske gjin rêst yn 't graef. Letter spûke se altyd by him.

belofte

nl.verhalenbank.36203

Op 't Heechsân to Eastemar oan 'e ein fan 'e Parsingel stie in buorkerij. Dêr tsjinne in faem. Dy kom fan 'e Harkema. Dy faem seach dêr algeduerigen by in stikelbosk in lyts neaken berntsje, dat wei woarde yn 'e groun. Dy faem woarde op 't lêst sa binaud, dat sy woe dêr net langer by dy minsken bliuwe en sy gong wer nei Harkema ta nei har âlden. Mar doe...

angst

nl.verhalenbank.17027

Ik wie boerefeint yn Surhuzum. Op in kear kom ik de moarns fjouwer ûre ta de plaets út, doe seach ik dat der ien yn 't hôf wie. Ik tocht: dy sit ta de apels. "Goeije morgen", sei 'k, mar hy sei neat werom. Ik sei nochris fan "Goeije morgen", mar hy sei wèr neat. Ik tocht: Hâld dy dan mar stil. Ik gong nei de wei ta. Mar doe't ik op 'e wei wie en fierder...

afwenden

nl.verhalenbank.25254

Fan 'e Boelensloane nei 't Blauhûs ta spûke in houn.

hond

nl.verhalenbank.25655

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur