Datasets - ISEBEL

Yn 'e Houtigehage wie us ien stoarn, dy kom nei de dea hyltyd wer. Doe ha se in dûmny ophelle dy't dyselde forstoarne oansprutsen hat. De dûmny frege hwat syn bigearte wie. Doe sei er, hy hie gjin deaklean meikrige doe't er stoarn wie. Doe ha de minsken op oanrieden fan 'e dûmny op in joun deaklean foar him op 'e tafel lein. Dy nachts kom de forstoarne en...

aanraden

nl.verhalenbank.17735

It spukgûlen fan in houn, it geskatter fan eksters, en it rare lieden fan in klok binne oanwizings fan in sterfgefal.

dood

nl.verhalenbank.21906

Dêr't nou de Betonwei is yn 'e Harkema, dêr ha wy froeger wenne, tsjin it hûs oer dêr't Ate Stoarm wennet. Soms hearden wy dat der by ús yn 'e nacht flaechs nei de souder droegen woarde. Dan gong 't even letter wer op in braekjen.

braken

nl.verhalenbank.28077

Heit wie ek in raren ien. Op in kear doe siet er yn 'e parrebeam. Doe seach er syn mem oankommen, hoewol dy al jierren dea wie. Hy sei: "Hwat dogge jimme hjir. Jimme matte dêr wer hinne gean, dêr't jimme weikom binne." Doe wie syn mem wer fuort gong.

boom

nl.verhalenbank.21537

Oan it lêste eintsje fan 'e Boelensloane, tichte by it Blauhûs dêr spûken altyd in keal en in swarte houn. Gong dêr ien lâns, dan roan dy houn in ein mei. As er in ein mei roan hie, bleau er stean en gong werom.

achtervolgen

nl.verhalenbank.28315

Hindrik Kooistra fan Boelensloane soe nei de boer ta, dy wenne op it Fean. Doe't er sahwat oan 't Blauhûs ta wie, oan 'e oare kant Sierd Pool, gong der ien njonken him yn 't wyt, dy sweefde sahwat. Hindrik sei "Morgen", mar dyselde hie neat werom sein. Doe waerd Hindrik bang en makke hurd dat er by de boer kaem. Dat wie Wytse van der Lei, dy fortelde hy...

spokerij

nl.verhalenbank.17326

Alde Ritske van der Meer hat my ris forteld, der wie him ris in keardel yn 'e mjitte kaem mei in hege hoed op en in lyts hountsje by him. Dy gong flak foar him stean en woe net út it sté gean. It wie in skynsel. Ritske wie hurd útnaeid.

hoed

nl.verhalenbank.17332

Ik wie us op in kear to ierpeldollen yn Stedum, mei skoanheit en noch forskillende oaren út 'e Harkema. Wy leinen nachts yn 't strie yn 'e skuorre. Wy leinen op in rige. Omke earst, dan skoanheit, en dan Germ, myn swager, dan Likele, dan ik, en Repke en dan noch trije froulju: Ief, myn skoansuster, Hinke en Sjouk. It gebeurde op in nacht dat de trije...

arbeider

nl.verhalenbank.28288

Noait midden op 'e wei rinne, hwant as der hwat is, dan rint men dêr by op en falt men der achter wer by del. Dat jildt foaral foar nachts foar tolven.

middenop

nl.verhalenbank.21905

By 't Spûkeloantsje oan 'e Folgersterwei wie froeger in hountsje, dat kom by de minsken dy't dêr lâns gongen en dat roan stiif tsjin harren oan, oan 'e side, ûnder 'e earm lâns. Dat koenen se net wer kwyt wurde. It wie in pleachbeest.

aanraken

nl.verhalenbank.28138

It izeren hek by it slot to Hurdegaryp kinne se net ticht hâlde.

dicht

nl.verhalenbank.17323

Hjir wienen froeger matteweverijen. Jouns woarde der altyd ophâlden mei matteweven. Dan woarde it stel losmakke. De spanning woarde fan 'e triedden ôfnaem, oars weve it nachts troch, nei't se seinen.

doorgaan

nl.verhalenbank.21421

Oan 'e kant fan 'e Blaudobbe yn 'e Houtigehage binne troch minsken twa famkes sjoen mei reade skelkjes foar. Dy minsken wienen bang, dat dat op foartjirmerij tsjutte, hwant yn werklikheit wienen dy famkes der net. De lju pasten op, dat har bern net to ticht by de Blaudobbe kamen.

kind

nl.verhalenbank.17636

Der wie in frou, dy hie har soan hwat biloofd. Mar doe rekke se der ôf en de soan hie it net krige. Doe krige dat minske gjin rêst yn 't graef. Letter spûke se altyd by him.

belofte

nl.verhalenbank.36203

By 't Spoekereedtsje oan 'e Folgerster loane spoeke altyd in dikke houn.

dik

nl.verhalenbank.25257

Se seinen froeger altyd, der roan op 'e Boelensloane in fôlle om mei in greate brijpot om 'e nekke hinne.

brijpot

nl.verhalenbank.25256

Yn Hurdegaryp wie in hekke, dy koenen se net sa fêst meitsje dat er ticht bliuwe koe. 't Wie in izeren homeije, hy stie altyd iepen.

hek

nl.verhalenbank.24389

To Westerhorn yn Grinslân stie in boereplaets dwars by de wei lâns. Dêr yn dy plaets wie 't net plús. It spûke dêr alle nachten. Twa geasten dwaelden dêr om en de boer, dy't op dy plaets wenne hie dêr in great hekel oan. Hy koe der min oer. Hy sei tsjin syn buorman: "Ik ha sa'n lêst fan dy spûkerij, wytstû dêr ek ried op?" Hy wist dat dy buorman gjin...

balk

nl.verhalenbank.17637

It gebeurde hjir wol gau us dat de tsjernmounen samar út harsels nachts troch werkten.

karnen

nl.verhalenbank.21420

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur