Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
11 results
Dutch Keywords: gooien Narrator Gender: female
Spookdieren Ook heb ik mijn moeder horen vertellen dat een zeer oud familielid eens in de nacht een mes had gegooid naar een spokende kat. De kat werd aan de poot geraakt. Toen de man laat in de avond in een herberg aankwam zat daar een oude vrouw met een bebloede doek om haar duim. De man meende vast dat zij de spookkat was geweest.
nl.verhalenbank.13311
Op de Lange Sleatten by Earnewâld koe noait in skipper lizzen bliuwe. Yn 'e nacht waerd altyd it spit op it skip smiten. Dat die de Lange Sleatterman, dat wie in spûk.
nl.verhalenbank.31393
Spook van het kasteel D'r heet 't hier veul over gegaon, dattut 'r spookte op 't Haores kasteel. Ik heb d'r ok wel us over heure vertelle. Daor zou dan 'n jonkvrouw vermoord zèn deur d'r man, of in elluk geval deur de baron van 't kasteel. En die zweeft nou nog altij - zegge ze - rond achter 't kasteel om er te spoke. Ze moet er vermoord zèn en toen...
nl.verhalenbank.41698
Der woarde altyd sein yn 'e Westerein: Om tolve ûre nachts moest men net oer de spoarbrêge, hwant dan spoeke it dêr. Dan wie dêr in wyt ding warber, dat forskeidene minsken dêr wol sjoen ha. It wie krekt as sweefde it. En it hearde dan krekt as woarde der mei stientsjes smiten. It jongfolk gong altyd it spoar del nei Feanwâldstermerke ta. Mar werom...
nl.verhalenbank.23766
It gebeurde wol dat in deade al syn lykklean net meikrige yn 'e kiste. Dan kom de deade wer. Dan kom syn hân om 't hoekje fan 'e doar en dan sei er mei in raer hol lûd, hwat er ha moest. Se moesten dat him dan tasmite, net oerjaen, hwant dat wie net fortroud. As se dat dien hienen, krigen se der gjin lêst wer fan.
nl.verhalenbank.12524
Geesten oproepen. “Ja een aantal mensen in mijn omgeving doen dat wel eens.” “Iemand heeft me wel eens verteld dat tijdens het glaasje draaien en plotseling spontaan een glas tegen de muur werd gegooid.” “Ik was er niet bij, dus ik weet niet of ik het moet geloven”. Ook pendelen en wichelen komt regelmatig voor in haar kenniskring. Een vriendin van...
nl.verhalenbank.42891
Us heit fortelde ek, dat hy hie forkearing hawn mei in faem yn Twizelerheide. Hy roan dan oer de Iest to Jistrum en dan gong er it Wyldpaed del. Op 'e weromreis, op 'e Iest, by de yngong fan 'e Spûkeloane (in stikje fan 'e âlde forbiningswei Ljouwert-Grins) hong altyd in wyt frommes oer de hekke hinne, fortelde er. Hy hie wolris mei in stien nei har...
nl.verhalenbank.28372
Ringer syn mem wenne yn Muntsjesyl, achter Kollum. Dy fortelde, tichte by har stie in hûs, dêr wenne in frou yn mei dochters. Dêr gong it der soms alderheislikst oan wei. Sy hienen dêr takkebosken op 'e souder, dy woarden soms samar yn 't achterhûs smiten. Soms woarde der ek mei toffels en skuon omsmiten. Mar sy woarden noait ien gewaer. It wiene...
nl.verhalenbank.20545
Yn Easterwâlde wenne in faem, dy hie in feint, dat wie in hiele raren-ien. It wie de raerste fan hiel Easterwâlde. De faem hie har mem biloofd, foar dat dy stoar, hja soe 't út meitsje mei dy feint, mar dat die se net. Hja gong geregeld nei him ta en dan gong 't op in sûpen en kaertspyljen en flokken en al hwat mar raer wie. Op in kear kom se dêr wer wei...
nl.verhalenbank.19585
Van Eldert en Brandert. En nu zal ik je een vertelseltje vertellen dat echt gebeurd is, want de bewijzen zijn er nog van te zien; zooals je straks hooren zult. Op de plaats die nu het Eldertsveld heet woonden voor honderden jaren een vader en zijn zoon, die Brandert en Eldert heetten. Ze woonden in een hol onder den grond en het waren griezelige kerels,...
nl.verhalenbank.34975
Een vertelseltien van Eldert en Brandert op 't Eldertsveld Veur hoenderd jaoren woenden doar en vaoder en zien zeun, twie lilleke kêrels. Ze weunden in en hol oender de grond, en hadden en touw espannen dwars euver de weg; as her dan en mensch verbiej kwam dan schelde er en belle in hun hol; dan gingen ze nao buten en maokten zie ze dood en heurluu zulver...
nl.verhalenbank.13097
12