Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
There are no Dutch Keywords that match this search
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
There are no Narrator Gender that match this search
Eitt sinn var bóndi úr Landeyjum við róður í eyjunum í Norðurgarði. Hann var að koma inn yfir Leiðina í góðu veðri til lands. Þegar þangað kom flykktust að honum hásetar og heimtuðu af honum Leiðarskyldutollinn. Var hann tregur til að greiða tollinn og hafði ekki vitað af þessari kreddu. En hann lét sig að lokum og keypti þriggja pela brennivínsflösku sem...
Sjómannagleðjur ýmsar. Leiðagjöf.
1.
Bóndi nokkur úr Landeyjum sem var kunningi Eiríks prests kom eitthvurt vor sunnan ur Njarðvíkum í lok ríðandi því hann hafði haft hjá sér hestinn um vertíðina. Hann kom að Vogsósum; Eiríkur er úti og fagnar honum vel og mælti: „Ertu vel ríðandi heillin góð?“ Bóndi kvað það ekki vera, kvað hestinn bæði magran og illa járnaðan. Eiríkur mælti: „Þú þarft...
Eiríkur frelsar konur frá óvættum
Í sögnum er það haft að Páll prestur skáldi sem var í Vestmannaeyjum hafi eitt sinn kvatt Geir biskup með vísu.
Páll skáldi og Geir Vídalín
Jórunn á Höfðabrekku var stórlynd og skaphörð. Hjá henni var maður að nafni Þorsteinn. Hann lagði hug á dóttur Jórunnar og átti með henni barn. Hún varð reið við þetta og var honum ráðlagt að fara frá Höfðabrekku. Dóttirin var selmatselja og kom Þorsteinn til hennar þangað. Við þetta varð Jórunn svo reið að hún hét að hefna sín á honum hvort sem hún væri...
Höfðabrekku-Jóka
Séra Jón Högnason dreymir fyrir um dauða sinn. Reyndar heldur hann að hann eigi fjörutíu mánuði eftir en það reyndust vera fjörutíu dagar.
Þú átt rétta fjörutíu eftir
Það var siður að biðja sjóbæn áður en haldið var í róðra. Þá mátti skipið ekki liggja rétt á róðrarleið á meðan. Guðmundur hét formaður einn í Vestmannaeyjum og vildi hann leggja þennan sið niður. Aðrir voru ekki hrifnir af því en formaðurinn sat við sinn keip. Lét hann róa út meðan lesin var sjóbænin. Sagt er að hann og annar formaður hafi verið áminntir...
Sævíti. Brjóttu ekki forna venju
Skömmu eftir seinustu aldamót átti Jón ríki Barkarstaði í Fljótshlíð og bjó þar. Hann langaði að koma sér upp færikvíum og fór að höggva við í Bæjargilinu. Nóttina eftir dreymdi hann konu sem bað hann um að höggva ekki meir. Hann hlýddi því ekki. Daginn eftir hélt hann áfram að höggva. Nóttina eftir dreymdi hann að sama konan kæmi aftur og allt fór á sama...
Huldufólkið í Bæjargilinu á Barkarstöðum
Þegar séra Jón Torfason var kapellán hjá föður sínum, séra Torfa á Breiðabólstað, réri hann stundum úti í Vestmannaeyjum á vertíðum. Var þá kona hans og barn á Flókastöðum og skrifaði hann konu sinni þegar hann gat. Einu sinni var hann að skrifa henni, en hljóp frá bréfinu. Þegar hann kom aftur var búið að skrifa þessa vísu undir (sjá Vísur).
Hrekkur Breiðfjörðs
Höfðabrekku-Jóka er alkunnug gömul afturganga á Íslandi. Sumir segja að Jórunn hafi búið á Höfðabrekku og verið skapill. Sonur hennar átti barn í lausaleik og varð Jórunn mjög reið út í hann fyrir það og hét að drepa hann hvort sem hún væri dauð eða lifandi. Þegar hún dó sótti hún svo að syni sínum að honum var ráðlagt að fara til Vestmannaeyja og vera...
Missögn af Höfðabrekku-Jóku
Gangnaeyrir var sá hlutur nefndur sem menn fengu sem fóru til fýla- og súlnaveiða. Þeir máttu velja þrjá fýla úr kösinni og selja þá og eiga peninginn þó þeir væru í annarra manna þjónustu, því þessir fýlar komu ekki við aðalhlutnum. Þessir fuglar þóttu betri en aðrir fuglar og voru kallaðir keppfýlar.
Sjómannagleðjur ýmsar. Gangnaeyrir.
Hér er farið yfir þann atburð er gerðist 16. maí 1901 þegar skipið Björgólfur fórst með öllum innanborðs, nema einum manni sem náðist að bjarga og var það Páll Bárðarson. Líka eru taldir upp þeir sem létu lífið og eru það einstaklingar sem sögurnar hér á undan hafa fjallað um. Margir reyndust sann spáir um þá drauma sem þeir dreymdu.
Skiptapinn (Skiptapinn við Vestmannaeyjar hinn 16. mai 1901: XII)
Hrafn bjargaði ungri stúlku þegar skriða féll á bæ hennar en hún hafði ætíð verið góð við hrafna.
Herjólfur og Vilborg
Melkior Bjarnason var vinnumaður hjá afa Torfhildar og hafði móðir hennar einhverju sinni fest hnapp í föt Melkiors. Melkior var síðar í fuglabjörgum í Vestamannaeyjum og hrapaði í lausagöngu. Svo vel vildi þó til að einn hnappurinn festist á klettasnös og hékk Melkior þarna á hnappinum þar til sigmennirnir komu honum til hjálpar.
Hnappur bjargar mannslífi
Hafmaður sást við skip í sjónum á milli Reykjaness og Vestmannaeyja. Hann var stærri en mennskur maður, var ber og hárlaus það sem af honum sást, nema örfá hár á höfði. Eftir þetta gerði stórviðri og hafrót, enda sagt að hafmenn boði vont veður.
Einn hárlítill
Á vertíðinni 1922 var Gunnar M. Jónsson vélamaður á vélbátnum Njáli frá Vestmannaeyjum. Vildi meðeigandi bátsins endilega fá hann með á næstu vertíð, en jafnan sem hann leitaðist eftir því við Gunnar, færðist hann undan að gefa svar. Hringdi meðeigandinn tvisvar í Gunnar, og í seinna skiptið sagði hann Gunnari að hann yrði að gefa ákveðið svar næst þegar...
Fyrirboðar skipstapa
Jórunn bjó á Höfðabrekku í Mýrdal. Hún var ógurlega stórlynd. Vinnumaður barnaði dóttur hennar og varð hún svo grimm af því að hún heittist og dó, gekk síðan aftur og sótti að manninum. Honum var ráðlagt að fara út í Vestmannaeyjar og vera þar í tuttugu ár, þá yrði hún úrdauð. Hann var burtu í nítján ár því hann undi ekki lengur og fór í land. Jóka tók á...
Friður hét sexæringur, sem smíðaður var um 1840 af Einari Ísleifssyni, bónda á Seljalandi undir Eyjafjöllum. Fyrsti formaður Friðar var Árni Indriðason, vinnumaður á Seljalandi. Síðar var Friður seldur til Vestmannaeyja og breytt í áttæring. Formaður Friðar í Eyjum var Lárus Jónsson á Búastöðum. Friður var keyptur til Eyja með bitavísu á (sjá vísa 1)....
Skipsvísur
Ungur piltur sér fyrirboða og reynir að hamla að piltur sem var góður vinur hans fari á vertíð en allt kemur fyrir ekki. Pilturinn ferst ásamt fleirum. Faðir piltsins var prestur í Eyjum og varð hann var við að sjómenn voru komnir til hans en þegar hann ætlar að ganga til þeirra voru þeir allir horfnir. Litlu síðar fréttir prestur að sonur hans og áhöfnin...
Strand „þurfalings,“ lát Jónasar heppna og fleiri
Fyrir löngu átti maurapúki nokkur heima í Holtssókn undir Eyjafjöllum. Áður en hann hrökk upp af, gróf hann peninga sína í torfu inni á Holtsheiði. Torfan var í nánd við Holtsá og mun nú vera komin í ána. Maurapúkinn var grafinn að Holti og eftir það sást hann ríða hvert gamlárskvöld inn í heiði til að vitja maura sinna. Þegar Kristín, laundóttir Hans...
Tvær eyfellskar sagnir: II. Svipur í Holtakirkjugarði
Lárus dreymdi að hann væri á gangi. Leit hann til hafnar og sá kæpu koma upp í flæðarmálið. Hélt hann, að sér yrði auðvelt að ná henni, gekk í áttina og bjóst við, að hann dytti ofan á barefli. Þá þótti honum Sigurður í Nýborg koma í veg fyrir sig og skera kæpuna á háls með sveðju, sá Lárus blóðið laga úr henni. Við það vaknaði hann og þótti sem þetta...
Kæpan (Skiptapinn við Vestmannaeyjar hinn 16. mai 1901: XI)
