Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Ik: "Toch aardig met zukke kollen: dan ben het vliegen, en dan ben het muizen. Je zoudt zeggen: hoe ken het?"
Nadort: "Zeg dat wel, mijnheer, maar soms ben het vogels, maar den ben het eigenlijk geen kollen. Dan is het meer zwarte kunst. Uwe weet wel, dat ik ers van de strontkar bij Klaver gevallen ben, en dat me vrouw toe zoo akelig was. Nou, toe had al...
nl.verhalenbank.9312
Die zelfde vent kon ook weerwolven. Het was een wonderbaarlijke kerel. Hij kon toveren. Geregeld kwam daar* een zwarte hond over de brug. Dat was die boer zeiden ze dan. Die kwam weerwolven!
*in Meerkerk
nl.verhalenbank.50866
As d'r een vrouw in een huissie, vroeger in Meerkerk en ze had een kind betoverd of zo, dan verbrandden ze dat vrouwgie. En die boeven kropen in dat huissie. As d'r één betoverd was, dan kookten zen een zwarte kip in kokend water. Dan was die toverheks verbrand. Ze vonden wel eens rozen in het hoofdkussen. Dat was ook toverij. Vroeger hebben ze wel eens...
nl.verhalenbank.50874
I. De duivel
5. Zijn U bepaalde personen bekend, die als duivelbanner of duivelbanster worden geraadpleegd? In welke gevallen gebeurt dat?
Bijlage
En nu nog een geval, dat ik heel kort zal vertellen. 'k Heb het verscheidene keren van de man zelf gehoord; want het geval zat hem hoog.
Hij was boer. Maar zijn koeien wilden geen melk geven en van de melk kon...
nl.verhalenbank.14824
Dan ginge ze ok wel is met zuk soort dinge naar de een of andere toverdokter, ze moste een zwarte kip levendig koke en de geeste verdwene dan.
nl.verhalenbank.125735
Ze zèje vroeger wel, da Dot [Dora], ’n vrouw bé’j ons ien de burt, hekse kos. Mien moeder geleufde er niks van. ’t Was ’n goed mins, zèj ze. En ze von ’t bar lillek, dat de minse da zèje. Dot zèj tege moeder altied: “De dierbare vrouw”. As ze nijtjes [nieuwtjes] had, kwam ze die altied on moeder vertelle en dan was ’t ielke keer: “De dierbare vrouw”. Ze...
nl.verhalenbank.50308
Bij ons in Lopik woonden d'r vroeger drie heksen. M'n tante woonde er ook naast een. Die tante ging er wel eens kijken, toen die vrouw ziek was. Maar ze dorst ze niet aan te raken. Want ze was bang, dat ze het toveren aan haar zou overdoen. Want die mensen konden niet sterven, of ze moesten hun toverkunst aan een ander overdoen. Ze reden op een bezemsteel...
nl.verhalenbank.50591
’n Meisje wandelde met ’n jongen, die ook geheime kunsten kon. ’n Eind in de bossen “moest hij ns uit de boks “. ’t Meisje zou terwijl doorwandelen. Direkt werd ze gevolgd door ’n grote zwarte hond. Hij beet haar en toen de jongen terugkwam, klaagde ze, dat ze zo bang was geweest. Tegelijk zag ze, dat de jongen de rafels van haar kleed nog tussen z’n...
nl.verhalenbank.47574
Zwarte kunst:
In Helden bij een boer woonde een jongen die belast was met koeien hoeden en verzorgen. Hij kreeg een klein toverboekje in handen, en bestudeerde dit in zijn vele vrije tijd. Eerst hield hij dit geheim doch hij raakte zo opgetogen over zijn vorderingen in zwarte kunst dat hij vertelde, dat hij zover was, dat hij reeds muizen kon maken, doch...
nl.verhalenbank.57967
In het gehucht Donk woonde vroeger een heks. Een dochtertje van haar leerde ook voor heks. Ze kon al levende muizen maken op de staarten na, toen haar moeder stierf. De familie haalde er een pater bij, die haar van de zwarte kunst verloste.
nl.verhalenbank.69254
Middelburg
’t Was op ’n dag in november van ’t jaer 1860 dat ‘r laete in de middeg op de deure eklopt wier bie Jôôs Diengemans. Jôôs was slachter en rietdekker en ie weunde op Nieuwland. Jôôs z’n vrouwe dee open en di stoeng de knecht van baes Dekker van ’t Olmenof en die kwam vraege of a Jôôs zō gauw meugeluk nae ’t of wou komme om ’n verreke te...
nl.verhalenbank.46514
Ik heb wel is hore vertelle d'r was een vrouwen die stond dan ok zak maor zegge te boek bij de mense da ze ok iets kon da nie goed was. Toen hadde ze een kat zien zitte in de pruimeboom. Die pruimeboom stond in de tuin van die vrouw. Een zwarte kat. En die kat die kwam verdachter voor as andere katte. 's Anderdaogs ginge ze kijke naor diejen pruimeboom....
nl.verhalenbank.72775
Voader vertelde duk wa grutvoader es meegemak had. Toe grutvoader ’n keer van De Graaf kwam, liep er heel tied ’n zwarte kat med’m mee. Grutvoader vertrouwde da nie. En durrum schuptenie de kat ienens bé’j ’m weg. Mar toe sprong de kat ’m veur op de bors. En hé’j kon ze nie kwiet worre. De kat bleef zitte, hoe grutvoader ok schudde en trok. Hé’j mos ze...
nl.verhalenbank.50465
In het Kempische plaats Oostelbeers woonde vroeger een zekere Piet Vermeulen, die een vrouw had die niet kon praten. Die kwaal had ze al ruim zeven jaar. De meesten mannen zouden het fijn vinden, zo’n vrouw te hebben. Niet echter onze Piet Vermeulen. Hij had al heel wat afgedokterd. Ja hij was er zelfs mee naar de beroemde dokter Rillieux uit Oirschot...
nl.verhalenbank.70207
Mien voader was stenescherper bé’j ’n mölder. En grutvoader ok. En die, zèi voader, het duk zat wa verteld. De mölder had ’n jong, die Manus hiette. Net as zien voader. Dus ze hadden ’t over de grote en de kleine Manus. Of ok wel over den ouwe en de jonge Manus. Op ’n keer rolde de jonge Manus met mien grutvoader de zeile van de meuleroeje uut. Want ze...
nl.verhalenbank.50464
Zwarte kunst:
Toen ik omstreeks 1915 bij Boers in de Donk woonde, stond ik op een maanlichte avond, in gezelschap met de jongste knecht, Piet Hendriks, te praten met de eerdergenoemde knecht van de Heikamp, die aan zwarte kunst deed. In de verte hadden we het gezicht op een eiken hakhout, dat kaalgekapt lag, zodat men alleen de naakte knoestige stammen...
nl.verhalenbank.69386
De Heer Veldhuis verstond de zwarte kunst aan de Zaan. Toen dominee Windgetter bij hem kwam te dineeren - hij was op de grauwe erwten verzocht -, zaten in een minimum van tijd zijn broek-, vest- en jaszakken vol grauw erwten.
Men spreekt van grauw en groen erwten in plaats van grauwe en groene erwten (Zaan).
Dezelfde heer Veldhuis heeft eens toen een gast...
nl.verhalenbank.8809
Een vrouw had een ziek sukkelend kind. Het was bekold, volgens de buren kenbaar aan de rozen in de veeren van het hoofdkussen. Een zwarte kip werd gehaald. Het hart uit het lijf gehaald. Dit hart vol met spelden gestoken en daarna kip, hart, spelden en veeren gekookt. Op die lucht komt de kol af. De grootmoeder, geen kwaad bewust, kwam even aanloopen en...
nl.verhalenbank.8641
Mijn vader is nog eens iets heel vreemds overkomen terwijl we op ons scheepje sliepen. We lagen meermaal in ’t haveke van Walsoorden en nogal eens naast een buurman van Baarland, da’s een dorpke schuin tegenover Ossenisse gelegen op de andere [Scheldeoever in Zuid-Beveland]. ‘K was nog bij de schipper aan boord nie in orde meneer. Vader en ik hebben dat...
nl.verhalenbank.70059
Ja en dat dan een spookgeschiedenis die zou z’n eigen afgespeeld zijn op de boerderij van Dilleman op de Noordiek. Dilleman, die woonde met zijn vrouw en zijn schoonmoeder en daar diende ook ene meisje van een jaar of vijftien, zestien. D’r voornaam die ben ik vergeten, ik geloof dat ze [Trinne] heette, maar d’r [van was amelijk]. [Rouwers] woonden...
nl.verhalenbank.70057
