Datasets - ISEBEL

Er konden mensen behekst worden. Mijn ouders vertelden daar wel van, maar geloofden er zelf niets van. Vooral kinderen waren het voorwerp waar de heksen het op voorzien hadden. Het bewijs vond men dan in het kussen. Daar werd een krans in gevonden. Die krans moest verwijderd worden. Dat moest door de heks zelf gebeuren. Zij wered gehaald en gedwongen over...

beheksen

nl.verhalenbank.43168

Hjir yn 'e Westerein wie in bern, dat rekke bitsjoend. Doe gongen se nei Wopke fan Kûkherne ta. Dat wie de duvelbanner. It bern hie krânsen yn 't kessen en dêr sieten allegear triedden en lapkes yn dy krânsen bifrissele, dy wienen út 'e klean dy't dêr yn dat hûs troch de húsgenoaten fan dat bern droegen woarden. Wopke joech in drankje en sei: "Tink der...

afhandig

nl.verhalenbank.29962

Myn neef Wessel wenne yn it Wyldfjild. Hy fortelde my: Ik gong altyd in bulte to streupen. As ik nachts thús kom, wienen 't by ús allegearre katten om 'e doar. Baeije, myn wiif wie altyd siik. Dy tsjirme. As ik dan nachts dy katten allegear seach, koe 'k it net litte en sjit der op. "Skeatstû noch?" sei Baeije dan. "Ja," sei 'k, "ik woe de patroanen út it...

angst

nl.verhalenbank.24697

Alde swarte Jantsje wenne op it Fliet to Ljouwert. Dy koe mear as in oar. Sy wie mei de helm geboaren en sy seinen ek dat it in tsjoenster wie. Op in kear doe stie se mei lju to praten. Ynienen bilûkt har gesicht en sy sjocht nei in bipaeld plak oan 'e oare kant. Doe sei se: "Sjoch, dêr komt in lyk ta de doar út." De lju seinen: "Dat is sa net. En 't kin...

begrafenis(?)

nl.verhalenbank.28479

Klaes Talma hiet ús heit. Hy wenne oan 't Wyldpaed, tichte by 't spoar. Hy wie noch in jonkje. Op in kear gong er nei in âlde frou ta om molke. Der wie in jonkje by him, dat wie syn kammeraet. It âld minske joech heit in apel, mar se sei der by, dy apel mocht er net mei it oare jonkje diele, dy moest er allinne opite. Doe woarde heit siik. Earst gong hy...

appel

nl.verhalenbank.29627

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur