Organizations
Keywords

There are no Keywords that match this search

Danish Keywords

There are no Danish Keywords that match this search

Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords

There are no German Keywords that match this search

Place Mentioned

There are no Place Mentioned that match this search

Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
close
248 results
Dutch Keywords: ziek toverij
In Schoonoord had je vroeger heksen, die beheksten kinderen, die werden dan ziek. Ook grote mensen werden wel behekst. 't Waren meest vrouwen die dat deden. Iedereen wist wel wie of er een heks was.
nl.verhalenbank.32018
Vroeger gingen de bure op bezoek bij pasgebore kindere. Dat hoorde zo. M'n moeder vertelde in Lopik was d'r een kind gebore en toen was d'r een heks op bezoek geweest. 't Kind werd hard ziek. Toen ze het kussen openmaakten zat er een verenkrans in.
nl.verhalenbank.51005
Vroeger had je hier in Nieuwland een vrouw, dat is al heel ver terug in de overlevering en die vrouw die had de mensen betoverd zeje ze. Ze werde d'r ziek door. De mense werde gewaarschuwd om niet in de buurt van de heks te komme, of erges waar ze geweest was.
nl.verhalenbank.60753
Hier in Waardenburg heb ok een heks gezete, da heb ik van moeder geheurd. Die vrouw woonde hier an de dijk. Daar was een vrouw, daar had ze 't keind betoverd. Toen was ze naar dat wijf toegegaan: ,,Ge zult 't weer zegene anders maak ik oe af!'' Ze moest zeggen: ,, God zegene oe''. Maar ze zee: ,,Ot zegene oe''. Maar ze hadde al een vuur angelege, as ze 't...
nl.verhalenbank.126153
Heksen betoverden vooral kleine kinderen die in de wieg lagen. Zo weet ik dat er een ziek kind was in Schoonoord. De buurvrouw vroeg de ouders: "Wie is der bij dat kind geweest?" Nou, die of die, zeiden ze dan. "O," zei de buurvrouw, "dan heeft die het kind behekst." Ze maakten het kussen los. Toen zat daar een krans in van veren. Toen zei die buurvrouw:...
nl.verhalenbank.32020
In Benschop is een keer een kind van de duvel betoverd. "Kind, spuug uit, je hebt de duvel in!" riepen ze. Het kind was behekst. Toen gingen ze er mee naar een toverdokter in Vianen. Die ging zelf mee in een hondekar door de lucht. Toen moesten ze het kind kokend water te drinken geven. Nadien was de beheksing over.
nl.verhalenbank.50900
Tsjoensters hienen de gewoante krânsen yn 'e holkessens to tsjoenen. Meastal fan bern. As der trije folle krânsen yn sieten dan wie 't bern dea. De tsjoensters koenen op in biezemstôk troch de loft fleane.
nl.verhalenbank.34499
En een vriend van m'n vader was ziek. Hij was betoverd, werd toen gezegd. Door die zelfde toverheks.
nl.verhalenbank.125773
Tsjoensters makken krânsen yn 'e kessens. Deselden dy't dêr mei de holle op leinen, woarden siik.
nl.verhalenbank.36209
Wie in bern bitsjoend dan seagen se it kessen nei. Kaem dêr in krâns út, dan gongen se nei de duvelbander ta om in drankje.
nl.verhalenbank.36423
De tsjoensters tsjoenden de lju krânsen yn 'e kessens. Meastal by bern. Wienen der trije krânsen klear, dan gong 't bern dea.
nl.verhalenbank.33570
De tsjoensters dy't hjir tahâlden hienen popkes. Dêr stutsen se nuddels yn. De popkes stelden bern foar. Dy bern woarden dan bitsjoend.
nl.verhalenbank.21896
Se seinen altyd, in tsjoenster koe har yn in kat foroarje. As se froeger wite woenen as in siik bern bitsjoend wie, ûndersochten se it kessen. Founen se dêr krânsen yn, dan wie 't bern bitsjoend. Der woarde dan om socht hwa't de tsjoenster wie. De krâns(en) woarde(n) forbrând. Se dienen faek duveldrek ûnder 'e drompels. Dy't it bern bitsjoend hie koe dan...
nl.verhalenbank.32677
Tsjoensters kinne har yn katten foroarje. It binne altyd moai lange katten, dik en grou. It binne gjin swarte en ek gjin bûnte, mar grauwe. As sa'n kat der op út is to tsjoenen, leit de tsjoenster stil en wezenloas op bêd. Dan is der gjin leven yn. In tsjoenster bitsjoent foaral bern. Ek wol froulju noait manlju. Hja tsjoenst krânsen yn 'e kessens, dêr...
nl.verhalenbank.24246
In tsjoenster foroaret har faek yn in swarte kat. Hja mat om 'e sawn jier ien deatsjoene, oars giet se der sels oan. De tsjoensters forgaderje yn 'e gedaenten fan katten. Alde Tet fan de Bulten wie in greate tsjoenster. Se wienen yn 'e Harkema allegear bang foar har. Hja tsjoende krânsen yn 'e kessens. Hie se trije krânsen klear dan gong dyselde dea. Myn...
nl.verhalenbank.10686
Yn 'e Bosk yn 'e Harkema wenne Hindrik Wielpstra yn in hûs, dat is der nou ôf. Hindrik syn bern wie net goed. Sy founen krânsen yn 't kessen. Doe wisten se dat it bern bitsjoend wie. Doe gong Hindrik nei greate Wopke ta yn Kûkherne. Wopke joech him in drank mei. Dy die Hindrik yn 'e bûse. Mar op 'e weromreis, al tichte by hûs sprong him in lyts hountsje...
nl.verhalenbank.22334
Myn broer Wytse wie noch in jonge. Hy wie siik en waerd minder. Op in kear kom der in wite kat by de trap op. Doe't se dy seagen ha se dy kat delskopt. De oare moarns hie ús buorfrou de iene earm yn 'e doek. Se ha Wytse syn kessen iepenmakke. Dêr kamen twa hiele krânsen út tofoarskyn en noch in trêdden, dy't noch net klear wie. Dy krânsen ha se forbarnd....
nl.verhalenbank.29564
As Melle Tiet froeger by de bargen kom, woenen se net mear frette. Dan wienen se bitsjoend. Sy wenne yn 'e buert fan 'e Skieding. Dêr wenne ek in man dy syn bargen wienen èk siik. Doe seach dy in rôt by syn trôge. Hy sloech nei dy rôt en rekke him. De oare deis hie Melle Tiet in doek om 'e holle.
nl.verhalenbank.24881
Myn frou en ik wienen op in snein-to-joun nei har heit en dy ta. De suster fan myn frou har twadde mem lei dêr siik op bêd. Dêr wie in fremde kat yn 'e hûs. Poeke, poeke, sei myn frou har twadde mem, mar de kat forroerde him net. Dy bleau sitten dêr't er siet. Doe jage ik dy kat fuort. Dy kat, dat wie de tsjoenster. Dy hie it sike minske bitsjoend.
nl.verhalenbank.30374
Tsjoensters meitsje de bern siik. By Sweitse Stopjern (= Oldenburger) wie in bern, dat wie ek altyd heal en gammel. It bern tsjirme. Sy wienen dêr us op in kear oan 't hûshimmeljen. Doe founen se krânsen yn 'e kessens. Dy brânden se op en sy leinen duveldrek op 'e drompel fan 'e doar. It bern wie samar genezen
nl.verhalenbank.26117
265