Datasets - ISEBEL

Ik: "Ja, ja, er is zoo nogal wat: kollen, zwarte kunst, nachtmerrie." "Maar met uwes welnemen: nachtmerrie is een man. Dat hebben we ook bij ondervinding. Bij de vader van de ouwe Jaappie Postman was een paard, dat van de nachtmerrie gereden werd. Het zweette, zijn manen waren gestrengeld, en het was 's morgens doodloof. Toe heb Jaap met zijn knecht 's...

beloven

nl.verhalenbank.9313

Van zo’n kruus zel ik joe n ander verhoal verteln. t Is over de grens gebeurd, moar hier schuun teegnover. Op n oavend komp er n vrouwmens in huus; zai zugt n kerel in deure stoan en dei vragt: “He-je ook n glas woater veur mie?” Dat mog ja wel. t Mens gait noar de pombe mit n kopke en brengt de man dat woater; zai denkt dat e dörst het. Zai langt hom t...

aangeven

nl.verhalenbank.44861

Ook op de heide van Duizel dwaalde vroeger een gloeiige rond, die men de ‘Gloeiige Engelsman’ noemde. Het moet iemand geweest zijn die vroeger gedeserteerd was uit een huurleger en nu, na zijn dood, hier over de Duizelse heide moest ronddwalen. Op zekere dag waren een paar Duizelnaren naar de kermis in Sterksel geweest en keerden rond middernacht naar...

bereiken

nl.verhalenbank.49797

Da deje ze vroeger wel, dör d’r ’n slek over hen te vrieve. ’t Was wel vies, da sliem van de slekke. Ik had den duum es ’n keer vol vratte. Moeder zèj: “Vriev ’r es met ’n slek over”. En ik deej ’t, al vond ik ’t vies. As ze mee ’n slek over de vratte gevreve hadde, stoke ze die op ’n höltje, da ien de grond wier gezet. As de slek helemol opgedreugd was,...

alternatief

nl.verhalenbank.50417

Ja, veurloop bestèèt. Wat hebben mien oln voak ’n hondje achter Jan F. aan lopen zain, ieder keer as dai de melkbuzzen bie de weg zedde. ’t Daier jankde toch. Totdat d’r staarfgevaln in de femilie veur völlen, dou zagen ie ’t hondken nich weer.

bestaan

nl.verhalenbank.41143

Bie n boer dainden es n moal n grode knecht en n lutje knecht. Op n dag vuil et de grode knecht op, dat lutje aal man moagerder wur; ook was e zo stil en zee biekans niks meer. Hai muik zuk dr zörgn over en vruig aan zien kameroad: “Wilt, mien jong, doe vermoagerst bie de dag; wat he-st; scheelt die wat?” “Dat kan ik die nich verteln”, zee Wilt. Grode...

afrekenen

nl.verhalenbank.45695

Klaboutertjes waren daarentegen goedig van natuur. In den nacht verrichtten zij voor de menschen, in wier huis ze hun intrek hadden genomen, veel nuttigen arbeid. De vrouw des huizes zette dan uit dankbaarheid 's avonds een schoteltje melk voor hen klaar onder den schoorsteen en 's morgens was dat uitgedronken. Zoo was er in Zuiderwoude een boerenplaats,...

arbeid

nl.verhalenbank.9380

2.70. Een man door eenen geest den baard geschoren Al lang geleden trad op een laten avond of nacht een persoon, zoo bleek en mager als een geest, zeker huis te Zeelst binnen. Hij haalde zeep, water en een scheermes te voorschijn, zette eenen stoel gereed en gaf teeken aan eenen man die in dat vertrek te bed lag, zich daarop te plaatsen om geschoren te...

aangezicht

nl.verhalenbank.50111

Witte Juffers Een boerenzoon van een hofstede bij Terneuzen kwam altijd 's winters in de stad werken. 's Avonds bij het naar huis gaan, moest hij een eind den zeedijk volgen, en als hij maar een voet op den dijk gezet had, verscheen er een witte juffrouw naast hem. Ze raakte met haar voeten den grond niet, en als hij iets zei, gaf ze geen antwoord. Soms...

antwoord

nl.verhalenbank.38971

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur