Datasets - ISEBEL

Grensstenen verplaatsen: Indertijd, toen de Peelkanalen, de Helenavaart en het Deurnes kanaal nog niet gegraven waren, was de grens tussen de gemeenten Helden en Meijel nog niet afgebakend, en dit gaf dikwijls aanleiding tot heftige ruzies tussen beider inwoners. De Peel aldaar was nog gemeenschappelijk bezit, en de inwoners hadden er recht op het weiden...

aangeven

nl.verhalenbank.69275

Da deje ze vroeger wel, dör d’r ’n slek over hen te vrieve. ’t Was wel vies, da sliem van de slekke. Ik had den duum es ’n keer vol vratte. Moeder zèj: “Vriev ’r es met ’n slek over”. En ik deej ’t, al vond ik ’t vies. As ze mee ’n slek over de vratte gevreve hadde, stoke ze die op ’n höltje, da ien de grond wier gezet. As de slek helemol opgedreugd was,...

alternatief

nl.verhalenbank.50417

Door bemiddeling van mijn eersten Uitdammer wist ik aan een anderen ouden bewoner dier plaats schoone verhalen te ontlokken; niet vele weliswaar, maar mijns inziens twee mooie. Ik zal u mijn gesprek mededeelen? [C. Bakker:] "Heb je wel ers gehoord, dat er bij Pietje Bruin klaboutertjes uit den grond kwamen?" [Oude zegsman uit Uitdam:] "Ja, daar heb ik wel...

avond

nl.verhalenbank.9181

Op den verjaardag mijner dochter vertelde een meisje, uit Zuiderwoude afkomstig, het volgende verhaal: Er stond in Gelderland een molen en de molenaar daarvan kon geen knechts houden. Ze werden er allemaal bang. Zoo kwam er ook weer een nieuwe knecht. Toen hij 's nachts sliep, kwam er een kerel die hem een scheermes op zijn keel zette, in dier voege dat...

afsnijden

nl.verhalenbank.8768

3.88. Over Tooverij So wanneer er eene vrou is, dewelcke ghij verdenckt van Tooverije, so sult ghij diveers u voeten setten in heure voetstappen ende omsiende so sallet eene hexe sijn. Item schrijf met de toonen uwer voeten ofte andersints het teecken des Cruijs op den grondt so sal de suspecte vrouwe, so deselve metten Boozen omgangh heeft niet daerover...

aanraken

nl.verhalenbank.50298

Witte Juffers Een boerenzoon van een hofstede bij Terneuzen kwam altijd 's winters in de stad werken. 's Avonds bij het naar huis gaan, moest hij een eind den zeedijk volgen, en als hij maar een voet op den dijk gezet had, verscheen er een witte juffrouw naast hem. Ze raakte met haar voeten den grond niet, en als hij iets zei, gaf ze geen antwoord. Soms...

antwoord

nl.verhalenbank.38971

Berkeley

Meertens Institute

Sagnagrunnur