Organizations
Keywords
There are no Keywords that match this search
Danish Keywords
There are no Danish Keywords that match this search
Dutch Keywords
Show More Dutch Keywords
German Keywords
There are no German Keywords that match this search
Place Mentioned
There are no Place Mentioned that match this search
Place of Narration
Show More Place of Narration
Narrator Gender
Der wurdt wol sein, dy't fan in tsjoenster hwat opyt kriget in pod yn 't liif. Mar dat giet net altyd op. Myn wiif krige ris in kear twa apels fan in tsjoenster. Doe wennen wy al yn 'e winkel. Doe hat se dy apels yn in stopflesse dien, mei 't lid der op. De apels binne gewoan opdroege. Wy hienen fêst forwachte dat it podden wurde soenen.
nl.verhalenbank.33130
Yn 'e tritiger jierren wienen myn wiif en ik oerdei faek om handel út. As de bern dan middeis út skoalle kamen, ieten se by skoanmem. Mar myn jonge mocht binei gjin iten. Hy wie lusteloas. Men koe ek net sizze dat er siik wie. Hy boarte net mei oare bern. Skoanmem sei: "Dû mast us mei him nei Jonge Jan ta gean fan 't Wytfean, hwant de jonge kin wol...
nl.verhalenbank.19332
Fan sawn famkes is ien in nachtmerje.
Fan sawn jonges is ien in wjerwolf.
Us mem plichte to sizzen: Dû mast net sa gulzich ite, dû koest wol in wjerwolf wêze. Men seit ek: frette as in wjerwolf.
nl.verhalenbank.37838
Yn 'e Fochtel gebeurde it dat de doomny ûnforwacht by twa minsken op bisite kom. Hja hienen krekt it miel bihimmele. Doe't it wiif him oankommen seach, sei se tsjin har man: "Hjir hast gau de bibel." Hwant de doomny moest tinke, dat hja frome lju wienen.
Mar de man koe net lêze en hie de bibel mei de letters omkeard op 'e knibbels lizzen.
't Minske sei,...
nl.verhalenbank.20997
Wy sieten ris meielkoar yn 't âlde sûkerijfabryk; Jehannes wie der ek by.
Doe rôp Iebel - dat wie Klaes syn mem - : "Ite!"
Se seinen tsjin Klaes: "Nei hûs ta jong, dû mast ite."
Doe't Klaes thúskom, sei Iebel: "Wy hoeve noch lang net to iten." Doe hie Jehannes wer oan 't bûksprekken west.
nl.verhalenbank.37958
Op in kear wie Ymke mei de faem op it lân oan 't jirpelsykjen. Doe smiet de faem him mei in rotterige jirpel. Ymke sei: "Famke, famke, hwat sille dy dy rotterige jirpels raer yn 'e mage sitte!"
De jouns doe't se fan 'e jirpels ite soenen, pikte de faem dêr ek fan, mar hja hie hyltyd in rotterige jirpel oan 'e foarke.
nl.verhalenbank.19709
Als je een snoek ving in de paaitijd en je at de kuit op, dan werd je er ziek van. Ik heb kunstmatig snoek geteeld. Dan streek je de kuit af. Maar die ouwe vissers zeiden, dat dat allemaal ging rotten. Ze vonden die manier van doen niet goed.
nl.verhalenbank.50877
Der wienen in faem en in feint dy tsjinnen by in boer.
De boer en de frou gongen ris op in kear to praten. Hja hienen al iten ré set foar de feint en de faem, mar de feint mocht sa dealese graech pankoeken.
Doe't de boer en de frou fuort wienen sei de faem tsjin 'e feint: "Ik sil pankoeken bakke, dan triuw ik de papegaei ûnder 'e hantsjettel."
De feint en...
nl.verhalenbank.32892
Toun ze mit knoal an 't groaven wazzen, moz d'r in 't leste nog 'n dam deurstookn wordn.
Wazzen verschaiden manlu bie aan 't waark.
Toun kwam d'r aine langs, bleef 'n rukje stoan en zee: “Joa, 't is n mooi knoal worn, 't is allaind zo jammer, dat d'r binnen vaarntwintig uur ain verdrinkn mout.”
“Och doe hest altied wat”, zeden de keerls, en zai smeetn hom...
nl.verhalenbank.44134
TOEKOMST VOORSPELLEN
In Tongelre woonde vroeger een vrouw die zwanger was. Op een avond was ze alleen thuis, omdat haar man naar kennissen in Zeelst was.
Zo rond een uur of negen werd er op de deur geklopt. Toen de vrouw de deur openmaakte, stond daar een oud vrouwtje dat wat te eten vroeg. De vrouw die meteen verband zocht tussen het oude vrouwtje en...
nl.verhalenbank.49570
Widde wieven
Die deden geen kwaad, maar goed. Zo verteln de mensn dan, maar et waarn domme lu die er aan geleufden. Ze wurn vake beet nummen, daar kan ik je wat van verteln.
Er waarn twee domme olle luchies die een kampien rogge harn. Ze zeden zo teegn een paar kennisn: Kwamen de widde wieven maar en meiden de rogge er of, dan behuufden wie et niet te...
nl.verhalenbank.43681
Ik ha 't oardel jier lang oan 'e nieren hawn. Doe kom myn swager út 'e Westerein us in kear by ús. Dy sei: "Der mankeart Bontsje neat. Hja sit ûnder forkearde minsken."
Doe gongen se earst foar my nei Jonge Jan ta fan 't Wytfean. Mar dy hat der net folle fan makke. Doe hat myn man foar my nei Úlke Bultsje west. Úlke sei tsjin him: "Kom bist dêr al, Japik?...
nl.verhalenbank.18120
As men in apel fan in tsjoenster krijt, mat men dy apel noait hielendal opite. Hwant oars krijt men in levende pod yn 't liif.
Wy mochten ek noait trije kear achter elkoar "ja" sizze. Hwant dan hie de tsjoenster jin yn 'e macht.
Der wie froeger in jonkje, dêr boarten wy wol mei. As der in âld minske foarby gong, dan sei er altyd:
"Ien âlde duvel, twa,...
nl.verhalenbank.20735
De oaijefaer socht kikkerts op. Hy foun in hiele protte. Op 't lêst hied er safolle opfretten dat hy koe gjin mear op. Doe seach er nòch ien, dy pakte er èk mar. Mar hy iet dy kikkert net op, hwant hy wie sêd.
Doe fleach er mei dy kikkert fuort. Underweis sei er tsjin 'e kikkert: "Hwat sil ik mei dy dwaen? Opfrette of loslitte?"
Doe frege de kikkert him:...
nl.verhalenbank.32898
Yn Burgumerheide wenne Tsjitse Boonstra. Dy hie in pear kij, dy seagen der min út. Hy liet se heal forhongerje.
Op in moarn sil er de kij melke. Mar doe bigounen dy kij to praten. Ien fan 'e kij sei: "Ik moet meer eten hebben. Wij geven vandaag geen melk, want wij hebben honger."
Doe sei Tsjitse: "Myn kij binne bitsjoend. Ik kom net yn 't bûthús."
Doe...
nl.verhalenbank.30327
Sy sizze wol: Dû fretst as in wjerwolf, dû kinst net sêd.
nl.verhalenbank.28123
Us beppe (in Grinslânse) fortelde: Op it Westersân by Oldekerk yn Grinslân wennen trije âldfammen. Dat wienen tsjoensters. Sy woenen alle trije wol graech in man ha, mar sy krigen noait oansyk. Dat kaem omdat se de frije kúnst útoefenen.
Der wienen trije gereformearde âlderlingen, dy woenen wolris wite, hoefolle dêr fan oan wie; fan dy duvelskunsten. Dy...
nl.verhalenbank.19700
Dat de kollen in een botermoud varen, dat heeft mijn eigen grootvader zelf gezien. Je moet dan weten dat mijn moeders vader op Terschelling woonde. Hij had zoo'n mooien vogel en daarom noemden ze het huis het vogelenhuisje. Op een goeden nacht hoorde hij mooi zingen. Hij dacht: wat kan daarvan de reden zijn? en ging eens kijken. Maar er was niets. Hij wou...
nl.verhalenbank.9416
Toen Jezus naar Jeruzalem ging, wilde geen paard Hem dragen en daarom nam Hij een ezel.
Tot straf zeide Hij tegen het paard: "Ge zult in de dagen uws levens uw lijf nooit vol eten."
Vandaar dat het paard steeds kauwt en eet, maar nooit verzadigd is.
(Voor de juistheid van het verhaal kan ik op 't oogenblik niet instaan. Ik noteerde het met een paar...
nl.verhalenbank.9275
Mijn roeier gelooft niet aan waarzeggen, maar hij is er bang voor. Hij heb zelf beleefd dat ie op Nieuwendam werkte, en dat ze bij een vrouw thuislage, die dat kon.
Omdat ze iederen dag aardappele met kool gestampt krege, mopperde ze onder mekander.
"Hooris manne," zei de vrouw, "as jullie wat te zegge hebbe, moet jelui het teuge main zegge, maar niet...
nl.verhalenbank.9167
